Πύλη:Τέχνη/Ειδήσεις αρχείο

Τα αίτια του θανάτου του Μπετόβεν

Για περισσότερα από 170 χρόνια, ο θάνατος του Μπετόβεν αποτελούσε ένα μυστήριο. Πρόσφατες εξετάσεις DNA πάνω σε τμήμα οστών του κρανίου του, επιβεβαιώνουν παλαιότερες έρευνες, σύμφωνα με τις οποίες ο θάνατός του προκλήθηκε από δηλητηρίαση. Τα οστά του Μπετόβεν, έφθασαν περίπου το 1999 στην κατοχή του Κέντρου Ερευνών για τον Μπετόβεν στο Πανεπιστήμιο του Σαν Χοζέ. Στις αρχές του Δεκεμβρίου του 2005, οριστικά αποτελέσματα της εξέτασης DNA που πραγματοποιήθηκαν στο εργαστήριο Argonne του Πανεπιστημίου του Σικάγο, αναφέρονται σε μεγάλες ποσότητες τοξικού μολύβδου που περιέχονταν στα οστά του Μπετόβεν. Σύμφωνα με τους ερευνητές Ken Kemmer και Bill Walsh, το ποσοστό μολύβδου στο σώμα του Μπετόβεν πρέπει να ήταν 100 φορές πάνω από τον μέσο όρο, γεγονός που μπορεί να ερμηνεύσει τα προβλήματα υγείας που είχε εμφανίσει ο μουσικός από νεαρή σχετικά ηλικία. Η ανακάλυψη αυτή, καταρίπτει επιπλέον την θεωρία σύμφωνα με την οποία ο Μπετόβεν έπασχε από σύφιλη, καθώς δεν βρέθηκαν ποσότητες ενώσεων υδραργύρου, που θα έπρεπε να είχαν χρησιμοποιηθεί τότε για την θεραπεία του.

Πηγές: wnbc.com, denverpost.com, Ira F. Brilliant Center for Beethoven Studies

Το χαμόγελο της Τζοκόντα

Σύμφωνα με την Margaret Livingstone, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, το χαμόγελο της Μόνα Λίζα "είναι προϊόν οφθαλμαπάτης που οφείλεται ουσιαστικά στον τρόπο με τον οποίο το ανθρώπινο μάτι επεξεργάζεται τις εικόνες". Η Margaret Livingston διατύπωσε αυτή την ερμηνεία στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Οπτικής Αντίληψης (European Congress of Visual Perception) που έλαβε χώρα στην Κορούνια της Ισπανίας. Η θεωρία αυτή ενδεχομένως να αποτελεί την απάντηση στο μύθο που έχει χτιστεί γύρω από τον διάσημο πίνακα του Λεονάρντο ντα Βίντσι.
Η Margaret Livingston επισημαίνει πως ο ντα Βίντσι κατάφερε να δημιουργήσει ένα είδος οπτικής ψευδαίσθησης έτσι ώστε το χαμόγελο του προσώπου της Τζοκόντα να διακρίνεται μόνο όταν το ανθώπινο βλέμμα εστιάζει σε άλλα σημεία του πίνακα. Κάθε άνθρωπος χαρακτηρίζεται από μια κεντρική και μια περιφερειακή όραση. Η πρώτη είναι σε θέση να αναγνωρίσει ιδιαίτερες λεπτομέρειες ενώ η δεύτερη είναι λιγότερο ακριβής αλλά επεξεργάζεται καλύτερα τις σκιές. Σύμφωνα με την Margaret Livingston, ο ντα Βίντσι χρησιμοποίησε κατάλληλες σκιάσεις στο χαμόγελο της Μόνα Λίζα οι οποίες να γίνονται αντιληπτές από την περιφερειακή όραση του ανθρώπου.

Πηγή: ArtDaily.com

Νέοι πίνακες του Πόλλοκ: Αληθινοί ή ψεύτικοι;

Η ανακάλυψη 32 πινάκων που φέρονται να ανήκουν στον Αμερικανό ζωγράφο Τζάκσον Πόλλοκ, προκάλεσαν πρόσφατα την έντονη διαφωνία μεταξύ μελετητών του έργου του Πόλλοκ σε ότι αφορά την αυθεντικότητά τους. Τα νέα ευρήματα περιλαμβάνουν 22 μικρά έργα που ανήκουν στην τεχνοτροπία του dripping καθώς και διάφορα ημιτελή σχέδια. Ανακαλύφθηκαν από τον Alex Matter, σε αποθήκη στο East Hampton της Νέας Υόρκης, ο οποίος τα παρουσίασε στον έμπορο τέχνης Mark Borghi και μαζί ζήτησαν από την Ellen Landau, ειδική πάνω στο έργο του Πόλλοκ, να εκτιμήσει αν αποτελούν αυθεντικά έργα του. Η Landau θεωρεί πως τα ευρήματα αποτελούν πράγματι δημιουργίες του Πόλλοκ, ωστόσο ο Eugene Victor Thaw, που συμμετείχε στη συγγραφή του καταλόγου έργων του Πόλλοκ (δημοσιευμένος το 1978) έχει αντίθετη άποψη.

Πηγή: artnewsonline