Ο κίτρινος σκύλος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο κίτρινος σκύλος
Εξώφυλλο έκδοσης του 1969
ΣυγγραφέαςΖωρζ Σιμενόν
ΤίτλοςLe Chien jaune
Γλώσσαγαλλικά
Ημερομηνία δημοσίευσης1931
Μορφήαστυνομικό μυθιστόρημα
ΣειράJules Maigret
ΧαρακτήρεςJules Maigret
ΤόποςConcarneau
LC ClassOL1242946W[1]
Πρώτη έκδοσηFayard
ΠροηγούμενοA Battle of Nerves
ΕπόμενοMaigret at the Crossroads

Ο κίτρινος σκύλος (γαλλικός τίτλος: Le Chien jaune) είναι αστυνομικό μυθιστόρημα του Ζωρζ Σιμενόν που γράφτηκε τον Μάρτιο του 1931 και δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο του 1931. Είναι ένα από τα πρώτα μυθιστορήματα του Σιμενόν στα οποία την υπόθεση εξιχνιάζει ο επιθεωρητής Μαιγκρέ.[2]

Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις αρχές της δεκαετίας του ’30, στο Κονκαρνώ, μικρή παραθαλάσσια πόλη στη Βρετάνη, μυστηριώδη γεγονότα που διαδέχονται το ένα το άλλο, δημιουργούν αναταραχή. Αρχικά, μια απόπειρα δολοφονίας της οποίας το θύμα είναι ο έμπορος κρασιού αξιότιμος κ. Μοσταγκιέν, τον οποίο, αφού πέρασε τη βραδιά του παίζοντας χαρτιά με φίλους του στο μπαρ του ξενοδοχείου Αντμιράλ και επιστρέφει στο σπίτι του, τον πυροβόλησαν στο στομάχι μέσα από ένα ακατοίκητο σπίτι. Ο επιθεωρητής Μαιγκρέ, ο οποίος βρίσκεται αποσπασμένος στη Ρεν, καλείται από τον Δήμαρχο να εξιχνιάσει το έγκλημα και εγκαθίσταται στο ξενοδοχείο. Η μοίρα φαίνεται να χτυπά τους φίλους του κ. Μοσταγκιέν, γιατί, δύο μέρες μετά την άφιξη του Μαιγκρέ, ένας από τους τακτικούς θαμώνες του μπαρ, ο συνταξιούχος δημοσιογράφος Ζαν Σερβιέρ, εξαφανίζεται και το αυτοκίνητό του βρίσκεται στην περιοχή, το μπροστινό κάθισμα φέρει ίχνη αίματος. Έπειτα, σειρά έχει ο κ. Λε Πομερέ, ο οποίος πεθαίνει δηλητηριασμένος. Τον τέταρτο της παρέας, τον κ. Μισού, γιατρό που δεν ασκεί το επάγγελμα και ασχολείται με ακίνητα, ο Μαιγκρέ τον συλλαμβάνει για να τον προστατεύσει.[3]

Τα γεγονότα προσελκύουν πλήθος δημοσιογράφων, ειδικά από όταν η τοπική εφημερίδα δημοσίευσε ένα άρθρο που ανακοίνωνε την εμφάνιση ενός αδέσποτου σκύλου με κίτρινο τρίχωμα και κοκαλιάρικα πόδια, που εμφανίστηκε το βράδυ της πρώτης επίθεσης και που ανήκει, χωρίς καμία αμφιβολία, στον δολοφόνο.[4]

Οι επιθέσεις συνεχίζονται: ένας τελωνειακός πυροβολείται στο πόδι. Τα στοιχεία οδηγούν σε έναν γιγαντόσωμο αλήτη, ο οποίος συλλαμβάνεται. Η Έμμα, η μυστηριώδης σερβιτόρα του ξενοδοχείου και ο παράξενος κίτρινος σκύλος, συμβολικό μοτίβο του μυστηριώδους φόβου που πλανάται στη μικρή πόλη, κινούν το ενδιαφέρον του επιθεωρητή Μαιγκρέ, που κάθεται μέσα στο μπαρ του ξενοδοχείου, καπνίζοντας την πίπα του και κοιτάζοντας την καταιγίδα και τον άνεμο που λυσσομανά στην προκυμαία του Κονκαρνώ, και βυθίζεται στις προσωπικές ιστορίες των θαμώνων.

Έτσι ο Μαιγκρέ, η μέθοδος του οποίου βασίζεται στη διαίσθηση, σε αντίθεση με τον νεαρό συνάδελφό του που ενδιαφέρεται για «επιστημονικές» μεθόδους και δυσφορεί για την αδράνεια του συναδέλφου του, ανακαλύπτει μια παλιά και ξεχασμένη υπόθεση λαθρεμπορίου και μια προδοσία, στοιχεία μέσα από τα οποία οδηγείται στη διαλεύκανση του μυστηρίου. [5]

Διασκευές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μυθιστόρημα έχει διασκευαστεί με τίτλο Ο Κίτρινος Σκύλος σε ταινία για τον κινηματογράφο το 1932 σε σκηνοθεσία Ζαν Ταρίντ [6]και δύο φορές για τη γαλλική τηλεοπτική σειρά Οι έρευνες του επιθεωρητή Μαιγκρέ, το 1968 και το 1988. [7]

Μετάφραση στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ο κίτρινος σκύλος, μετάφραση Ιωάννας Α. Τροπαιάτη, εκδόσεις Πεχλιβανίδη, 1958.
  • Ο κίτρινος σκύλος, Οικογενειακός θησαυρός. Εβδομαδιαίο περιοδικό ποικίλης ύλης, τχ. 608, Μάιος 1979.
  • Ο κίτρινος σκύλος, μετάφραση Αργυρώς Μακάρωφ, εκδόσεις Άγρα, 2004.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]