Ουίλιαμ Κούπερ (μυθιστοριογράφος)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ουίλιαμ Κούπερ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
William Cooper (Αγγλικά)
Γέννηση4  Αυγούστου 1910[1][2]
Κριού
Θάνατος5  Σεπτεμβρίου 2002[1][2]
Λονδίνο
ΨευδώνυμοWilliam Cooper[3][4][5]
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας[1]
μυθιστοριογράφος
δημόσιος υπάλληλος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΕταίρος της Βασιλικής Εταιρείας Λογοτεχνίας

Ο Ουίλιαμ Κούπερ (αγγλικά: William Cooper), ψευδώνυμο του Χάρι Σάμερφιλντ Χοφ (4 Αυγούστου 1910 – 5 Σεπτεμβρίου 2002) ήταν Άγγλος μυθιστοριογράφος.[6]

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ουίλιαμ Κούπερ γεννήθηκε ως Χάρι Σάμερφιλντ Χοφ στο Κρου της Βορειοδυτικής Αγγλίας. Ήταν γιος δασκάλων του δημοτικού σχολείου και σπούδασε με υποτροφία φυσικές επιστήμες στο κολλέγιο Κράιστ του πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ. Μετά την αποφοίτησή του το 1933 εργάστηκε σαν καθηγητής στο Λέστερ, μια εμπειρία από την οποία φαίνεται να άντλησε για τα μυθιστορήματά του. Κατά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο υπηρέτησε στη Βασιλική Πολεμική Αεροπορία και αργότερα έγινε δημόσιος υπάλληλος. Μεταξύ των θέσεων στις οποίες εργάστηκε ήταν η Αρχή Ατομικής Ενέργειας του Ηνωμένου Βασιλείου. Γνώρισε τον Τσαρλς Πέρσι Σνόου, με την ενθάρρυνση του οποίου άρχισε αργότερα να γράφει μυθιστορήματα και τον οποίο εμφανίζει συγκαλυμμένα σε έργα του. Μετά τη συνταξιοδότησή του κατείχε ακαδημαϊκή θέση στο πανεπιστήμιο Σύρακιουζ της Νέας Υόρκης και έδινε διαλέξεις για την αγγλική λογοτεχνία στο Λονδίνο. [7]

Έγραψε συνολικά 17 μυθιστορήματα καθώς και διηγήματα, δύο θεατρικά έργα και μια βιογραφία του φίλου του Τσαρλς Πέρσι Σνόου. Τα έργα του είναι πάντα αισιόδοξα και συχνά καθαρά κωμικά, με μια συγκρατημένη συμπάθεια για τα προβλήματα της καθημερινής ζωής. Αντιμετώπισε τη σεξουαλική ζωή των χαρακτήρων του, τους νέους και την πολυπλοκότητα της συναισθηματικής ζωής τους και με σεβασμό, κάτι που έδωσε ακόμη και στα μεταγενέστερα μυθιστορήματά του μια σύγχρονη απήχηση. [8]

Το 1951 παντρεύτηκε την Τζόις Χάρις με την οποία απέκτησαν δύο κόρες. Πέθανε στις 5 Σεπτεμβρίου 2002 σε ηλικία 92 ετών.

Λογοτεχνικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Χοφ έγραψε τέσσερα μυθιστορήματα μεταξύ 1934 και 1946 με το όνομά του, αλλά έγινε διάσημος με το πρώτο του μυθιστόρημα με το ψευδώνυμο Ουίλιαμ Κούπερ (που χρησιμοποιούσε από τότε), Σκηνές από την επαρχιακή ζωή (1950), το πρώτο από τα πέντε σχεδόν αυτοβιογραφικά μυθιστορήματα που δημοσίευσε τον επόμενο μισό αιώνα. Χαιρετίστηκε αμέσως από συγγραφείς όπως ο Κίνγκσλεϊ Έιμις, ο Άντονι Μπέρτζες και ο Τζον Μπρέιν που έγραψε: «Αυτό το βιβλίο ήταν για μένα – και υποψιάζομαι πολλούς άλλους – μια θεμελιώδης επιρροή». Φαινομενικά απλό στο ύφος και με εναλλασσόμενο κωμικό και λυρικό τόνο, το μυθιστόρημα αφηγείται με κωμική ειρωνεία γεγονότα της ζωής του αφηγητή, ενός καθηγητή φυσικής στο γυμνάσιο, και διαφόρων άλλων χαρακτήρων σε μια αγγλική επαρχιακή πόλη την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1939. Ο νατουραλισμός του μυθιστορήματος ήταν μια συνειδητή απόρριψη της προηγούμενης μοντερνιστικής παράδοσης του αγγλικού μυθιστορήματος, που ο συγγραφέας ονόμασε «Μυθιστόρημα Τέχνης». Το ύφος του επηρέασε την ομάδα των Οργισμένων νέων, οι οποίοι επέλεξαν επίσης επαρχιώτες, επαναστατημένους αλλά φιλόδοξους ήρωες της κατώτερης μεσαίας τάξης και ρεαλιστική γραφή, ως αντίδραση ενάντια στον Μοντερνισμό. Ο κριτικός Μάλκολμ Μπράντμπερι έγραψε ότι «ένα μεγάλο μέρος των λογοτεχνικών μορφών και της τεχνικής της δεκαετίας του 1950 καθορίστηκε από αυτό το βιβλίο». [9]

Ακολούθησαν, με σειρά συγγραφής, Σκηνές από τη Μητροπολιτική Ζωή, Σκηνές από την Έγγαμη Ζωή (1961), Σκηνές από τη μεταγενέστερη ζωή (1983) και Σκηνές από τον θάνατο και τη ζωή (1999), μια συγκινητική και ειλικρινής αφήγηση που τον βοήθησε να συμβιβαστεί στη θλίψη του για τον θάνατο της συζύγου του. Το πρώτο, Σκηνές από τη Μητροπολιτική Ζωή, αν και γράφτηκε στα μέσα της δεκαετίας του '50, παρέμεινε αδημοσίευτο μέχρι το 1982, για νομικούς λόγους: το πραγματικό πρωτότυπο για τον κεντρικό χαρακτήρα του μυθιστορήματος, είχε απειλήσει με μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση αν δημοσιευόταν. [10]

Το 1971 δημοσίευσε έναν απολογισμό της δίκης δύο ανδρών, που κρίθηκαν ένοχοι το 1970 για την απαγωγή και τη δολοφονία μιας γυναίκας την οποία είχαν απαγάγει πιστεύοντας λανθασμένα ότι ήταν η σύζυγος του Ρούπερτ Μέρντοχ.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]