Οι ιστορίες του αείμνηστου Ιβάν Πέτροβιτς Μπέλκιν
 Εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης, 1831 | |
| Συγγραφέας | Αλεξάντρ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν |
|---|---|
| Τίτλος | Повести покойного Ивана Петровича Белкина |
| Γλώσσα | Ρωσικά |
| Ημερομηνία δημιουργίας | 1830 |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1831 |
| Μορφή | συλλογή διηγημάτων |
| Τόπος | Ρωσική Αυτοκρατορία |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Οι ιστορίες του αείμνηστου Ιβάν Πέτροβιτς Μπέλκιν (ρωσικός τίτλος: Повести покойного Ивана Петровича Белкина) είναι συλλογή πέντε διηγημάτων του Ρώσου συγγραφέα Αλεξάντρ Πούσκιν που γράφτηκαν το φθινόπωρο του 1830 και δημοσιεύτηκαν το φθινόπωρο του 1831, χωρίς να αναφέρεται το όνομα του συγγραφέα. Η οριστική έκδοση με ορισμένες τροποποιήσεις δημοσιεύθηκε το 1834 με το όνομα του Πούσκιν. Είναι το πρώτο ολοκληρωμένο πεζογραφικό έργο του συγγραφέα - δημιουργού της νεότερης ρωσικής λογοτεχνίας.[1]
Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Μάιο του 1830, ο Αλεξάντρ Πούσκιν αρραβωνιάστηκε τη Ναταλία Γκοντσάροβα. Με αφορμή τον επερχόμενο γάμο, ο πατέρας του του μεταβίβασε μέρος της περιουσίας του, το κτήμα Μπολντίνο στο Κυβερνείο του Νίζνι Νόβγκοροντ, στη δυτική Ρωσία. Εκεί έφθασε στα τέλη Αυγούστου για να διευθετήσει την περιουσία του. Την προγραμματισμένη επιστροφή του στη Μόσχα εμπόδισε το ξέσπασμα της πανώλης και τα απαραίτητα μέτρα καραντίνας που ακολούθησαν.[2] Έτσι, αναγκάστηκε να μείνει στο Μπολντίνο και αυτή η παραμονή στην αγροτική απομόνωση έγινε η πιο δημιουργική του περίοδος. [3]
Στους σχεδόν τρεις μήνες από την άφιξή του στις 22 Αυγούστου έως την αναχώρησή του στα τέλη Νοεμβρίου έγραψε τις Ιστορίες του αείμνηστου Ιβάν Πέτροβιτς Μπέλκιν, τα θεατρικά έργα Ο φιλάργυρος ιππότης, Μότσαρτ και Σαλιέρι, Γιορτή στα χρόνια της πανούκλας και Ο πέτρινος επισκέπτης. Έγραψε επίσης περίπου τριάντα ποιήματα και το αφηγηματικό ποίημα Το μικρό σπίτι στην Κολομνά. Ξεκίνησε την Ιστορία του χωριού Γκορουχίνο και ολοκλήρωσε το πρώτο προσχέδιο του μυθιστορήματος Ευγένιος Ονέγκιν.
Ο Ιβάν Πέτροβιτς Μπέλκιν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην εισαγωγή του έργου, ο Πούσκιν προσποιείται ότι είναι ο συντάκτης των ιστοριών που ο αείμνηστος γαιοκτήμονας Ιβάν Πέτροβιτς Μπέλκιν άκουσε από διάφορους και στη συνέχεια τις κατέγραψε. Ο Πούσκιν επισυνάπτει επίσης μια επιστολή γραμμένη από έναν υποτιθέμενο φίλο του Μπέλκιν στην οποία αναφέρονται μερικά ανέκδοτα για τη ζωή του Ιβάν Πέτροβιτς που σκιαγραφείται σαν μια μυστηριώδης και συναρπαστική προσωπικότητα, σε σημείο που η γυναίκα στην οποία κληροδότησε το κτήμα του δεν τον είχε γνωρίσει ποτέ. Ο Μπέλκιν υποτίθεται ότι πέθανε το 1828, σε ηλικία 30 ετών από κρυολόγημα. Αναφέρεται επίσης ότι η αγαπημένη ασχολία του ήταν να ακούει και να καταγράφει ιστορίες, μερικές από τις οποίες παρουσιάζονται στον αναγνώστη.[4]
Αυτή η αρκετά συνηθισμένη εκείνη την εποχή λογοτεχνική τεχνική χρησιμοποιήθηκε για να αποφευχθεί η κριτική και η λογοκρισία.
Τα διηγήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα πέντε διηγήματα δεν έχουν τίποτε κοινό να τα συνδέει. Όλα έχουν διαφορετικές πλοκές και πρωταγωνιστές. Ο Πούσκιν πιθανότατα, στην αρχή, τα συνέθεσε ανεξάρτητα το ένα από το άλλο και μόνο αργότερα εισήγαγε ένα αφηγηματικό πλαίσιο, τον πλασματικό χαρακτήρα Μπέλκιν, που τα συνέδεσε και εξασφάλισε την αφηγηματική ενότητα.
Μια άλλη αφηγηματική τεχνική που χρησιμοποιείται είναι η παρωδία. Κάθε ιστορία παρουσιάζεται ως παρωδία ή μίμηση ενός από τα δημοφιλή λογοτεχνικά είδη εκείνης της εποχής (συναισθηματική ιστορία, ρομαντική, ιστορία βοντβίλ, γκροτέσκο, γοτθική μυθοπλασία). Πολύ ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι οι ήρωες δρουν μεν σύμφωνα με κάποιο δεδομένο λογοτεχνικό είδος, αλλά στη συνέχεια προκύπτει μια ανατροπή που καταλήγει σε ένα τέλος που δεν προβλέπεται από το λογοτεχνικό είδος αναφοράς, για παράδειγμα στο διήγημα Ο σταθμάρχης, μια ξεκάθαρη παρωδία των συναισθηματικών ιστοριών, το σαγηνευμένο κορίτσι δεν εγκαταλείπεται, ούτε πεθαίνει, ως αναμενόμενο, αλλά δημιουργεί οικογένεια με τον αγαπημένο της.[5]
Τα πέντε διηγήματα:
- Η πιστολιά: Μια μονομαχία μεταξύ δύο αξιωματικών διακόπτεται και συνεχίζεται με ασυνήθιστο τρόπο λίγα χρόνια αργότερα.
- Η χιονοθύελλα: Μια νεαρή κοπέλα αποφασίζει να παντρευτεί κρυφά έναν νεαρό υπολοχαγό ενάντια στις επιθυμίες των γονιών της. Μια χιονοθύελλα όμως οδηγεί σε απρόβλεπτες συνέπειες.
- Ο φερετροποιός: Ένας μεθυσμένος φερετροποιός προσκαλεί τους αποθανόντες πελάτες του στα εγκαίνια του σπιτιού του και αυτοί εμφανίζονται.
- Ο σταθμάρχης: Η μοναχοκόρη ενός επόπτη σταθμού αλλαγής αλόγων φεύγει από το σπίτι με έναν περαστικό αξιωματικό ουσάρων και ο πατέρας της μένει σε απόγνωση για την τύχη της.
- Η δεσποινίς χωριατοπούλα: Ο γιος ενός πλούσιου γαιοκτήμονα ερωτεύεται μια χωριατοπούλα, η οποία όμως αποκαλύπτεται ότι είναι κόρη ενός αντίπαλου γείτονα.[6]
Μεταφράσεις στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα πέντε διηγήματα περιλαμβάνονται σε συλλογές διηγημάτων του Πούσκιν σε μετάφραση:
- κ. Λύμπη, εκδόσεις, Μαρή και Κοροντζή, 1943
- Ανδρέα Σαραντόπουλου, εκδόσεις Ζαχαρόπουλος, 1990
- Κώστα Μιλτιάδη, εκδόσεις Κοροντζή, 2005 στη συλλογή Τα διηγήματα της φωτιάς[7]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ . «goodreads.com/book/show/tales-of-belkin».
- ↑ . «gigafox.ru/el/opisanie-povesti-metel-obraz-meteli-v-proizvedenii-otechestvennoi/».
- ↑ . «trenfo.com/el/Αλεξάντρ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν/Boldino».
- ↑ . «mostlyaboutstories.com/pushkin-tales-of-belkin/».
- ↑ . «gradesaver.com/tales-of-belkin/study-guide/analysis».
- ↑ . «rbth.com/education/335749-alexander-pushkin-the-belkin-tales».
- ↑ . «biblionet.gr/titleinfo/Τα διηγήματα της φωτιάς».
|