Ντιντιέ Ντενένξ
| Ντιντιέ Ντενένξ | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 27 Απριλίου 1949[1][2][3] Σαιν-Ντενί[4] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[5] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[3] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας σεναριογράφος[3] μυθιστοριογράφος[3] συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας[6] factory worker (1966–1979)[4] δημοσιογράφος (1977–1979)[4] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Ιππότης του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων Eugène Dabit populist novel award Amerigo Vespucci Youth Award (2004) Louis Guilloux Prize |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ντιντιέ Ντενένξ (γαλλικά: Didier Daeninckx), γεννήθηκε το 1949 στο Σεν Ντενί, είναι Γάλλος συγγραφέας μυθιστορημάτων, διηγημάτων και δοκιμίων. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους εκπροσώπους του neo-polar, του αστυνομικού πολιτικού και κοινωνικού μυθιστορήματος στη Γαλλία.[7]
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ντιντιέ Ντενένξ γεννήθηκε στις 27 Απριλίου 1949 στο Σεν Ντενί, κοντά στο Παρίσι σε εργατική οικογένεια που είχε δράση στον αναρχικό, αντιμιλιταριστικό και κομμουνιστικό χώρο. Μετά το διαζύγιο των γονιών του, ο Ντιντιέ έζησε με τη μητέρα του στο Ωμπερβιλιέ όπου εντάχθηκε στους Νέους Κομμουνιστές το 1963. Εγκατέλειψε τις σπουδές του στο τεχνικό γυμνάσιο σε ηλικία δεκαέξι ετών. Από το 1966 και για δώδεκα χρόνια εργάστηκε ως τυπογράφος, στη συνέχεια εργάστηκε σε πολιτιστικό κέντρο και τέλος ως δημοσιογράφος σε τοπική εφημερίδα.
Έχει εκδώσει περισσότερα από 30 μυθιστορήματα, διηγήματα, δοκίμια, βιβλία νεανικής λογοτεχνίας, κείμενα για κόμικς, σενάρια για τον κινηματογράφο, όλα προσανατολισμένα στην κοινωνική και πολιτική κριτική, και στην ανάδειξη σκοτεινών και αποσιωπημένων γεγονότων της Γαλλικής Ιστορίας, εστιάζοντας στο πρόβλημα της ιστορικής μνήμης. Αρκετά από τα έργα του έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.[8] Για το σύνολο του έργου του έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία μεταξύ των οποίων το Βραβείο Γκονκούρ διηγήματος το 2012 για τη συλλογή 26 διηγημάτων Η Λαθραία ελπίδα. Τα μυθιστορήματά του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες. Στα ελληνικά κυκλοφορούν το Έγκλημα και μνήμη, ο Κανίβαλος και Θάνατος με αφιέρωση.
Ο Ντιντιέ Ντενένξ έχει αναπτύξει πλούσια πολιτική δράση στον χώρο της άκρας αριστεράς και σε αντιρατσιστικά κινήματα. Ήταν ένας από τους κύριους συντάκτες του Amnistia.net, ενός ιστότοπου «πληροφοριών και ερευνών» που δεν υπάρχει πλέον, που διευθύνονταν από Ιταλούς παλαιά μέλη των Ερυθρών Ταξιαρχιών.Τα αστυνομικά του μυθιστορήματα πυροδότησαν επανειλημμένα κοινωνικές συζητήσεις και ο ίδιος βρέθηκε συχνά στο επίκεντρο διαμάχης και έχει εμπλακεί σε αντιπαραθέσεις στα μέσα ενημέρωσης ασκώντας και δεχόμενος έντονη κριτική από αρκετούς συγγραφείς και δημοσιογράφους.[9]
Μυθιστορήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ντιντιέ Ντενένξ τοποθετεί στο επίκεντρο των μυθοπλασιών του κοινωνικά θέματα και την ιστορική διερεύνηση συγκαλυμμένων γεγονότων, θίγοντας θέματα όπως η Αντίσταση στην γερμανική κατοχή, η συνεργασία τμημάτων του γαλλικού πληθυσμού με τους Ναζί, ο πόλεμος της Αλγερίας, τα προβλήματα των προσφύγων στην κοινωνία, η πολιτική απέλασης του γαλλικού κράτους, περιβαλλοντικά θέματα, καταγγέλλει την άρνηση του Ολοκαυτώματος κ.ά.[10]
Το πρώτο του μυθιστόρημα Θάνατος στον πρώτο γύρο, στο οποίο εμφανίζεται ο νευρωτικός χαρακτήρας του επιθεωρητή Καντέν, το έγραψε το 1977, σε μια περίοδο ανεργίας. Το βιβλίο απορρίφθηκε από δέκα εκδότες, εκδόθηκε τελικά το 1982 αλλά πέρασε εντελώς απαρατήρητο. Το δεύτερο, Έγκλημα και μνήμη (1984), έστρεψε τα φώτα της δημοσιότητας στη δράση του Μορίς Παπόν, πολύ πριν από τη δίκη και καταδίκη του ως εγκληματία πολέμου, αναφερόμενο στην αιματηρή συντριβή το 1961 της διαδήλωσης του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου Αλγερίας στο Παρίσι και τη συνεργασία του Παπόν με τους Ναζί το 1940, έτυχε θετικής υποδοχής και τον έκανε γνωστό στο αναγνωστικό κοινό.
Στο Ο θάνατος δεν ξεχνά κανέναν (1988), που θεωρείται το πιο επιτυχημένο έργο του, απομακρύνεται από το αστυνομικό μυθιστόρημα και αφηγείται την τραγική ιστορία ενός νεαρού αγωνιστή της αντίστασης που μετά τον πόλεμο, καταδικάστηκε για φόνο συνεργατών των Ναζί [11]. Από το 1990 ο επιθεωρητής Καντέν έπαψε να αναφέρεται στα έργα του.
Με τον Κανίβαλο (1998), ξυπνά τη μνήμη των «ανθρώπινων ζωολογικών κήπων» της Τρίτης Δημοκρατίας, αφηγούμενος την ιστορία των Κανάκ που εκτέθηκαν σαν ζώα σε ζωολογικό κήπο κατά τη διάρκεια της Αποικιακής έκθεσης του 1931. Στο θέμα της φυλής των Κανάκ επέστρεψε με το Η επιστροφή του Ατάι (2002).[9]
Με το Le Chat de Tigali (1988), δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας, μια ιστορία που καταγγέλλει τον ρατσισμό.
Επιλογή έργων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 1982: Mort au premier tour
- 1983: Meurtres pour mémoire
- 1984: Le Géant inachevé
- 1984: Le Der des ders
- 1985: Métropolice
- 1986: Le Bourreau et son double
- 1990: Le Facteur fatal
- 1987: Lumière Noire
- 1989: La mort n'oublie personne [12]
- 1996: Nazis dans le métro
- 1998: Cannibale
- 2000: Éthique en toc
- 2001: La mort en dédicace
- 2003: La Route du Rom
- 2007 On achève bien les disc-jockeys
- 2010: Galadio
- 2012: Le Banquet des affamés
- 2012: L'Espoir en contrebande
- 2013: Têtes de Maures
- 2015: Caché dans la maison des fous
- 2018: Artana! Artana!
Μεταφράσεις στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 1983: Meurtres pour mémoire, Έγκλημα και μνήμη, εκδόσεις Πόλις, 2005
- 1998: Cannibale, Κανίβαλος, εκδόσεις OPOSITO, 2021
- 2001: La mort en dédicace, Θάνατος με αφιέρωση, εκδόσεις Angelus Novus, 2018
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) SNAC. w6w98vh3. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. daeninckx-didier. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: «BnF catalogue général». (Γαλλικά) general catalog of BnF. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Παρίσι. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 «Le Maitron». (Γαλλικά) Le Maitron. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2024.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: «BnF catalogue général». (Γαλλικά) general catalog of BnF. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Παρίσι. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2024.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
- ↑ . «franceculture.fr/personne-didier-daeninckx».
- ↑ . «cadex-editions.net/+-Daeninckx-Didier».
- ↑ 9,0 9,1 . «books.google.gr/Cannibale de Didier Daeninckx».
- ↑ . «lemonde.fr/archives/article/2002/08/30/les-engagements-de-didier-daeninckx».
- ↑ . «bibliopoche.com/livre/La-mort-n-oublie-personne».
- ↑ . «babelio.com/livres/Daeninckx-La-mort-noublie-personne».
|
