Νικολάι Λίκο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Νικολάι Κωνσταντινόβιτς Λίκο (? - 1840) – λοχαγός του 5 Τάγματος της Μαύρης Θάλασσας – ήρωας  του πολέμου του Καυκάσου..

Βιογραφία

Γεννήθηκε στην οικογένεια Ελλήνων ευγενών  της Μπαλακλάβα  μεταξύ 1795 και 1800. Σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του αρχηγού της ακτογραμμής της Μαύρης Θάλασσας του στρατηγού Φίλιπσον, ο Λίκο ήταν ένας αξιωματικός που είχε υπηρετήσει στον Καύκασο με σοβαρότητα ,υπευθυνότητα και θάρρος..

Το 1840, ο Λίκο διορίστηκε διοικητής στο Φρούριο Μιχαήλοφσκι. Η φρουρά του οποίου αποτελείτο από δύο λόχους του τάγματος που υπηρετούσε και ο ίδιος, έναν λόχο του συντάγματος Tενγκίνσκι και δύο λόχους  του συντάγματος Ναβαγκίνσκι.

.Όταν έμαθε για τη κατάληψη των οχυρώσεων του Λάζαρεφ από τους αντάρτες του βουνού, σκέφτηκε  ότι και οι ίδιοι θα μπορούσαν  να έχουν την ίδια μοίρα.Ήταν λογικό λοιπόν να χωρίσει με ένα τοίχος το τμήμα του οχυρού, που ήταν πιο κοντά στη θάλασσα, όπου υπήρχαν αποθήκες  τροφίμων και βαρέλια με πυρίτιδα. Σε αυτό το προπύργιο ο Λίκο σκόπευε να  αντιμετωπίσει τον εχθρό, αν ο εχθρός καταλάμβανε την υπόλοιπη οχύρωση. Ο Λίκο ενέπνευσε την φρουρά να αγωνιστεί μέχρι τον τελευταίο άνδρα και ανέθεσε  στον στρατιώτη Αρχίπ  Όσιποφ να ανατινάξει τις αποθήκες, αν δεν μπορούσαν να εκδιώξουν τον εχθρό.Το μεσημέρι στις 22 Μαρτίου του 1840, περίπου 11.000 αντάρτες  έσπευσαν να επιτεθούν στο Φρούριο  Mιχαήλοφσκι. Ο λοχαγός Λίκο τραυματίστηκε στο κεφάλι και στο πόδι, αλλά συνέχισε να δίνει εντολές, ακουμπώντας στο σπαθί του. Μετά την ανατίναξη  του οχυρού, ο Λίκο, ανάμεσα στους λίγους υπερασπιστές που είχαν μείνει ζωντανοί, αιχμαλωτίστηκε και μεταφέρθηκε στο βουνό, όπου και πέθανε από γάγγραινα του ποδιού.

Οι απλοί στρατιώτες  που αργότερα απελευθερώθηκαν δήλωσαν το πόσο γενναία πολέμησε ο Λίκο Ήταν αυστηρός όμως πάντα δίκαιος  με τους υφισταμένους του. Σύμφωνα με την μαρτυρία των στρατιωτών ο Λίκο ήταν μετρίου αναστήματος, με σκούρα μαλλιά, με μαύρα μουστάκια και φαβορίτες.

Προς τιμήν του λοχαγού Λίκο και του οπλίτη Αρχίπ Όσιποφ έχουν ανεγερθεί μνημεία στο Βλαδικαβκάζ και στη θέση των  ερειπίων της οχυρού του Μιχαήλοφσκι.