Ναυάγιο του Prestige
Το ναυάγιο του δεξαμενόπλοιου Prestige και η επακόλουθη πετρελαιοκηλίδα υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα ατυχήματα και φυσικές καταστροφές στην ιστορία της παγκόσμιας ναυσιπλοΐας. Έλαβε χώρα στις 13 Νοεμβρίου του 2002, 250 χιλιόμετρα ανοικτά της Ακτής του Θανάτου στη Γαλικία της Ισπανίας, όταν, μετά από ισχυρή καταιγίδα, το δεξαμενόπλοιο βυθίστηκε απελευθερώνοντας στον Ατλαντικό ωκεανό 77.000 τόνους καυσιμέλαιου. Το πλοίο στη συνέχεια βυθίστηκε στις 19 Νοεμβρίου, περίπου 210 χιλιόμετρα από την ακτή της Γαλικίας. Υπολογίζεται ότι χύθηκαν 60.000 τόνοι ή όγκος 67.000 κυβικά μέτρα (17,8 εκατομμύρια γαλλόνια ΗΠΑ) βαρέος μαζούτ.[1] Η πετρελαιοκηλίδα του Prestige, που επεκτάθηκε στις ακτές της Πορτογαλίας, της βόρειας Ισπανίας και της Γαλλίας, θεωρείται το τρίτο πιο δαπανηρό ατύχημα στην ιστορία δεδομένου ότι ο καθαρισμός της και η σφράγιση του πλοίου κόστισαν 12 δισεκατομμύρια δολλάρια.[2]
Η πετρελαιοκηλίδα μόλυνε 2300 χιλιόμετρα ακτών [3] και περισσότερες από χίλιες παραλίες στις ισπανικές, γαλλικές και πορτογαλικές ακτές, καθώς προκάλεσε μεγάλη ζημιά στην τοπική αλιευτική βιομηχανία. Η διαρροή είναι η μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή στην ιστορία τόσο της Ισπανίας όσο και της Πορτογαλίας. Η ποσότητα του πετρελαίου που χύθηκε ήταν μεγαλύτερη από την πετρελαιοκηλίδα του Exxon Valdez και η τοξικότητα θεωρήθηκε υψηλότερη, λόγω των υψηλότερων θερμοκρασιών του νερού.
Το 2007 η Νότια Περιφέρεια της Νέας Υόρκης απέρριψε μια αγωγή του 2003 από το Βασίλειο της Ισπανίας κατά του Αμερικανικού Γραφείου Ναυτιλίας, του διεθνούς νηογνώμονα που είχε πιστοποιήσει το Prestige ως σύμφωνο με κανόνες και νόμους, επειδή το Αμερικανικό Γραφείο Ναυτιλίας ήταν ένα «πρόσωπο» σύμφωνα με την Διεθνής Σύμβαση για την Αστική Ευθύνη για Ζημιές από Ρύπανση Πετρελαίου και απαλλάσσεται από την άμεση ευθύνη για ζημίες από ρύπανση.
Η δίκη που διεξήχθει το 2012 στο περιφερειακό Ανώτατο Δικαστηρίο της Γαλικίας δεν βρήκε την ναυτιλιακή εταιρεία, ούτε τον ασφαλιστή, το London P&I Club ούτε κανέναν ισπανικό κυβερνητικό αξιωματούχο, αλλά μόνο τον καπετάνιο του πλοίου ένοχο και του επέβαλε ποινή εννέα μηνών με αναστολή για ανυπακοή. Τον Ιανουάριο του 2016 το ισπανικό Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε το London P&I Club υπεύθυνο για αποζημίωση μέχρι το ποσό της συνολικής κάλυψης για τον πλοιοκτήτη για ρύπανση ύψους 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων. Η ισπανική απόφαση είναι απίθανο να είναι εκτελεστεί λόγω απόφασης του Ηνωμένου Βασιλείου που απαιτεί να επιλύονται τυχόν αξιώσεις μέσω διαιτησίας σύμφωνα με τη νομοθεσία του ΗΒ. Η συνολική αποζημίωση που επιδικάστηκε από το δικαστήριο της Κορούνια το 2017 ήταν λίγο πάνω από 1,5 δισ. ευρώ, ποσό που επιβεβαιώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο της Ισπανίας τον Δεκέμβριο του 2018.[4]
Συμβάν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Prestige ήταν ένα 26χρονο ελληνικό πετρελαιοφόρο μονού κύτους, εγγεγραμμένο επίσημα στις Μπαχάμες, αλλά ιδιοκτησίας μιας εταιρείας μονού σκοπού εγγεγραμμένη στη Λιβερία.
Το πλοίο είχε χωρητικότητα DWT ή μεταφορική ικανότητα περίπου 81.000 τόνων, μια μέτρηση που το τοποθετούσε στο μικρό άκρο της κατηγορίας δεξαμενόπλοιων Aframax, μικρότερο από τα περισσότερα μεταφορικά πλοία αργού πετρελαίου αλλά μεγαλύτερο από τα περισσότερα πλοία προϊόντα διυλισμένων προϊόντων. Κατατάχθηκε από το Αμερικανικό Γραφείο Ναυτιλίας και ασφαλίστηκε από το London P&I Club, μια εταιρεία ασφάλισης πλοίων γνωστή ως London Club. Ωστόσο οι κυβερνήσεις της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας αρνήθηκαν να επιτρέψουν στο Prestige να ελλιμενιστεί στα λιμάνια τους.
Στις 13 Νοεμβρίου 2002, το Prestige μετέφερε 77.000 τόνους δύο διαφορετικών ποιοτήτων βαρέος μαζούτ. Έπεσε σε μια χειμερινή καταιγίδα στα ανοιχτά της Κόστα ντα Μόρτε, (Ακτή του Θανάτου), στη Γαλικία, στη βορειοδυτική Ισπανία. Ο Έλληνας καπετάνιος, Απόστολος Μαγκούρας, ανέφερε ένα δυνατό κρότο από τη δεξιά πλευρά και καθώς το πλοίο άρχισε να μπάζει νερό από τα ψηλά κύματα, οι μηχανές έσβησαν και κάλεσε σε βοήθεια τους Ισπανούς διασώστες. Το πλήρωμα αποτελούμενο από Φιλιππινέζους ναυτικούς εκκενώθηκε με ελικόπτερα διάσωσης και το πλοίο παρασύρθηκε σε απόσταση 6 χιλιομέτρων από τις ισπανικές ακτές, έχοντας ήδη μια διαρροή πετρελαίου.
Ένας βετεράνος καπετάνιος, ο Σεραφίν Ντίας, κατέβηκε στο πλοίο σύμφωνα με το Υπουργείο Βιομηχανίας της ισπανικής κυβέρνησης, για να περιηγηθεί στο πλοίο στα βορειοδυτικά της Ισπανίας και είδε μια ανοιχτή τρύπα 15 μέτρων (50 ποδών) στη δεξιά πλευρά. Ο Μαγκούρας υποστήριξε ότι το πλοίο πρέπει να μεταφερθεί στο λιμάνι όπου το πετρέλαιο που διαρρέει μπορούσε να περιοριστεί, αλλά υπό την πίεση του ισπανικού ναυτικού ο Μαγκούρας υποχώρησε.[1] Μετά από πίεση της γαλλικής κυβέρνησης, το σκάφος αναγκάστηκε να αλλάξει πορεία και να κατευθυνθεί νότια στα πορτογαλικά ύδατα προκειμένου να αποφύγει να βάλει σε κίνδυνο τη νότια ακτή της Γαλλίας. Φοβούμενοι για τη δική τους ακτή, οι πορτογαλικές αρχές διέταξαν το ναυτικό τους να αναχαιτίσει το πλοίο και να το εμποδίσει να πλησιάσει περαιτέρω.[5][6] Η απόφαση να ρυμουλκηθεί το κατεστραμμένο δεξαμενόπλοιο στην ανοικτή θάλασσα αντί να συνοδευτεί σε ένα προστατευμένο αγκυροβόλιο έχει περιγραφεί ως εγκληματική ενέργεια και ο λόγος για τον οποίο μια τόσο μεγάλη περιοχή μολύνθηκε.[7]
Με τις κυβερνήσεις της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας να αρνούνται να επιτρέψουν στο πλοίο να ελλιμενιστεί και μετά από αρκετές ημέρες πλεύσης και ρυμούλκησης, έσπασε στη μέση στις 19 Νοεμβρίου 2002. Βυθίστηκε μόνο περίπου 250 χιλιόμετρα (160 μίλια) από τις ισπανικές ακτές, απελευθερώνοντας πάνω από 64.000 κυβικά μέτρα (17 εκατομμύρια γαλλόνια ΗΠΑ) πετρελαίου στη θάλασσα. Μια παλαιότερη πετρελαιοκηλίδα είχε ήδη φτάσει στην ακτή. Ο καπετάνιος του Prestige τέθηκε υπό κράτηση, κατηγορούμενος για την μη συνεργασία του με τα πληρώματα θαλάσσιας διάσωσης και ότι έβλαψε το περιβάλλον.[1]
Διαρροή και μόλυνση του περιβάλλοντος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πετρελαιοκηλίδα του Prestige είναι η χειρότερη οικολογική καταστροφή της Ισπανίας.[8] Μετά τη βύθιση, το ναυάγιο συνέχισε να διαρρέει περίπου 125 τόνους πετρελαίου την ημέρα, μολύνοντας τον βυθό της θάλασσας και μολύνοντας την ακτογραμμή, ειδικά κατά μήκος της επικράτειας της Γαλικίας. Η περιβαλλοντική ζημιά ήταν πιο σοβαρή στις ακτές της Γαλικίας. Η πληγείσα περιοχή είναι μια σημαντική οικολογική περιοχή, που υποστηρίζει κοραλλιογενείς υφάλους και πολλά είδη καρχαριών και πτηνών, καθώς και τον κλάδο της αλιείας. Η έντονη ρύπανση των ακτών ανάγκασε την κυβέρνηση της περιοχής να αναστείλει την αλιεία ανοικτής θαλάσσης για έξι μήνες.[1]
Αρχικά, η κυβέρνηση πίστευε ότι μόνο 17.000 από τους 77.000 τόνους πετρελαίου του δεξαμενόπλοιου είχαν διερεύσει και ότι οι υπόλοιποι 60.000 τόνοι θα παγώσουν και δεν θα διέρρεαν από το βυθισμένο δεξαμενόπλοιο. Στις αρχές του 2003, ανακοινώθηκε ότι το μισό πετρέλαιο είχε χαθεί. Από τον Αύγουστο του 2003, ο αριθμός είχε αυξηθεί σε περίπου 63.000 τόνους και περισσότερο από το 80 % των 77.000 τόνων μαζούτ του δεξαμενόπλοιου έχουν χυθεί στα ανοιχτά της βορειοδυτικής ακτής της Ισπανίας.[9]
«Η περιβαλλοντική καταστροφή που προκαλείται είναι τουλάχιστον στο ίδιο επίπεδο, αν όχι χειρότερη, από το Exxon Valdez. Η ποσότητα του πετρελαίου που χύθηκε είναι μεγαλύτερη από το Valdez και η τοξικότητα είναι μεγαλύτερη, λόγω των υψηλότερων θερμοκρασιών.
— Σάιμον Γουάμσλεϊ, ανώτερος υπεύθυνος πολιτικής του World Wildlife Fund για τη ναυτιλία».[9]
Τον Μάρτιο του 2006, εντοπίστηκαν νέες πετρελαιοκηλίδες κοντά στο ναυάγιο του Prestige, που οι ερευνητές βρήκαν ότι ταιριάζουν με τον τύπο πετρελαίου που μετέφερε το Prestige. Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε τον Δεκέμβριο του 2006 με επικεφαλής τον Χοσέ Λουί Ντε Πάμπλος, από το Κέντρο Ενεργειακής και Περιβαλλοντικής Έρευνας της Μαδρίτης, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι 16.000 έως 23.000 τόνοι πετρελαίου παρέμειναν στο ναυάγιο, σε αντίθεση με τους 700 έως 1300 τόνους που ισχυρίζεται η ισπανική κυβέρνηση, και ότι η βιοαποκατάσταση του υπόλοιπου πετρελαίου απέτυχε, καθώς τα βακτήρια που διαβρώνουν τη γάστρα θα μπορούσαν σύντομα να προκαλέσουν ρήξη και να απελευθερώσουν γρήγορα μεγάλο μέρος του υπόλοιπου πετρελαίου και να δημιουργήσουν μια άλλη καταστροφική διαρροή. Η έκθεση προέτρεψε την κυβέρνηση να λάβει «άμεσα» μέτρα.[10]
Καθαρισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τους επόμενους μήνες, χιλιάδες εθελοντές εντάχθηκαν στη δημόσια εταιρεία TRAGSA (η εταιρεία που επέλεξε η περιφερειακή κυβέρνηση για να ασχοληθεί με τον καθαρισμό) για να βοηθήσει στον καθαρισμό της πληγείσας ακτογραμμής. Η μαζική εκστρατεία καθαρισμού στέφθηκε με επιτυχία, ανακτώντας τα περισσότερα τμήματα της ακτογραμμής όχι μόνο από τις επιπτώσεις της πετρελαιοκηλίδας αλλά και από τη συσσωρευμένη «τακτική» μόλυνση. Γαλικιανοί ακτιβιστές ίδρυσαν το περιβαλλοντικό κίνημα Nunca Máis (Γαλικιανά για το Ποτέ Ξανά), για να καταγγείλουν την παθητικότητα της συντηρητικής κυβέρνησης σχετικά με την καταστροφή. Ένα χρόνο μετά τη διαρροή, η Γαλικία είχε περισσότερες Γαλάζιες Σημαίες για τις παραλίες της (βραβείο για εκείνες τις παραλίες με τα υψηλότερα πρότυπα στον κόσμο) από ό,τι τα προηγούμενα χρόνια.[εκκρεμεί παραπομπή]
Το 2004, τηλεκατευθυνόμενα οχήματα (ROV) όπως αυτό που εξερεύνησε αρχικά το ναυάγιο του RMS Titanic άνοιξαν μικρές τρύπες στο ναυάγιο και αφαίρεσαν τα υπόλοιπα 13.000 κ.μ φορτίου πετρελαίου από το ναυάγιο, στα 4.000 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Τα ROV σφράγισαν επίσης ρωγμές στο κύτος του δεξαμενόπλοιου και επιβράδυναν τη διαρροή στα 20 λίτρα την ημέρα. Συνολικά, χύθηκαν 20 εκατομμύρια γαλόνια ΗΠΑ (76.000 κ.μ) πετρελαίου. [εκκρεμεί παραπομπή] Το πετρέλαιο στη συνέχεια αντλήθηκε σε μεγάλα μπαλόνια αλουμινίου, που κατασκευάστηκαν ειδικά για αυτή τη επιχείρηση διάσωσης. Τα γεμάτα μπαλόνια στη συνέχεια ανέβηκαν στην επιφάνεια. Το αρχικό σχέδιο για το γέμισμα μεγάλων μπαλονιών με πετρέλαιο αποδείχθηκε υπερβολικά προβληματικό και αργό. Μετά την ολοκλήρωση της αφαίρεσης πετρελαίου, ένας πολτός πλούσιος σε μικροβιολογικούς παράγοντες αντλήθηκε στο αμπάρι για να επιταχυνθεί η διάσπαση τυχόν υπολειπόμενου πετρελαίου. Το συνολικό εκτιμώμενο κόστος της επιχείρησης ήταν πάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ. [εκκρεμεί παραπομπή]
Συνέπεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ερευνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το τεράστιο περιβαλλοντικό και οικονομικό κόστος της διαρροής είχε ως αποτέλεσμα τη διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο ένα πλοίο δομικά ανεπαρκή ήταν σε θέση να ταξιδέψει στη θάλασσα. Το Prestige είχε αποπλεύσει από την Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας, χωρίς να ελεγχθεί σωστά. Ταξίδεψε στον Ατλαντικό Ωκεανό μέσω της ρηχής και ευάλωτης Βαλτικής Θάλασσας. Ένας προηγούμενος καπετάνιος στην Αγία Πετρούπολη, ο Ευφράιτος Κωστάζος, ο οποίος παραπονέθηκε στους ιδιοκτήτες για πολλές δομικές ελλείψεις στο πλοίο, αργότερα παραιτήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας και αντί να επιδιορθώσει η εταιρεία τα ελαττώματα, τον αντικαταστήσε με τον Μαγκούρα.[1] Η ιδιοκτησία του Prestige ήταν ασαφής, καθιστώντας δύσκολο τον ακριβή προσδιορισμό του ποιος ήταν υπεύθυνος για την πετρελαιοκηλίδα και αποκαλύπτοντας τις δυσκολίες στους κανονισμούς που δημιουργούσαν οι σημαίες ευκαιρίας.[1]
Οι Ισπανοί ερευνητές διαπίστωσαν ότι η αστοχία στο κύτος του Prestige είχε ήδη προβλεφθεί: τα δύο αδελφά της πλοία, ο Αλέξανδρος και ο Κένταυρος, είχαν υποβληθεί σε εκτενείς επιθεωρήσεις στο πλαίσιο του προγράμματος «Safe Hull» το 1996. Ο οργανισμός που ήταν υπεύθυνος για τις επιθεωρήσεις, το Αμερικανικό Γραφείο Ναυτιλίας, διαπίστωσε ότι τόσο ο Αλέξανδρος όσο και ο Κένταυρος βρίσκονταν σε οριστική παρακμή. Λόγω της κόπωσης του μετάλλου στο κύτος τους, η μοντελοποίηση προέβλεψε ότι και τα δύο πλοία θα αστοχούσαν μεταξύ των πλαισίων 61 και 71 μέσα σε πέντε χρόνια. Ο Αλέξανδρος, ο Κένταυρος και ένα τρίτο αδελφό πλοίο, το Απάνεμο , διαλύθηκαν μεταξύ 1999 και 2002. Λίγο περισσότερο από πέντε χρόνια μετά την επιθεώρηση, το κύτος του Prestige απέτυχε μεταξύ των πλαισίων 61 και 71.[11]
Η ισπανική κυβέρνηση επικρίθηκε για την απόφασή της να ρυμουλκήσει το πλοίο στη θάλασσα - όπου χωρίστηκε στα δύο - αντί σε λιμάνι. Η άρνηση να επιτραπεί στο πλοίο να καταφύγει σε ένα προστατευμένο λιμάνι έχει ονομαστεί σημαντικός παράγοντας που συμβάλλει στην κλίμακα της καταστροφής..[8] Ο ανώτερος υπάλληλος πολιτικής του Παγκόσμιου Ταμείου Άγριας Ζωής για τη ναυτιλία Σάιμον Γουάμσλεϊ πίστευε ότι το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης βαρύνει τον νηογνώμονα. Αναφέρθηκε ότι ήταν κατώτερο σε ένα από τα λιμάνια που επισκέφτηκε πριν από την Ισπανία. Πρέπει να ανακαινιστεί ολόκληρο το καθεστώς επιθεώρησης και αντί αυτού να χρησιμοποιηθούν δεξαμενόπλοια διπλού κύτους, είπε ο Γουάλμσει. Οι ΗΠΑ και οι περισσότερες άλλες χώρες σχεδίαζαν να καταργήσουν σταδιακά τα δεξαμενόπλοια μονού κύτους μέχρι το 2012.[9]
Σχέδιο Γαλικίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Σχέδιο Γαλικίας ήταν ένα σύνολο οικονομικών μέτρων που εγκρίθηκαν από την ισπανική κυβέρνηση στις 23 Ιανουαρίου 2003, σε μια προσπάθεια να μετριαστούν οι συνέπειες της καταστροφής του Prestige. Το Σχέδιο Γαλικία παρουσιάστηκε ως συμπληρωματικό σε εκείνο που είχε εγκριθεί προ ημερών από την Xunta de Galicia.
Κόστος καθαρισμού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μια έκθεση του οικονομικού ινστιτούτου Barrie de la Maza με έδρα τη Γαλικία το 2003 επέκρινε τον χειρισμό της καταστροφής από την ισπανική κυβέρνηση. Εκτίμησε το κόστος του καθαρισμού μόνο στις ακτές της Γαλικίας σε 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ.[9] Η δικαστική απόφαση του 2013 ανέφερε το κόστος της καταστροφής σε 368 εκατομμύρια ευρώ για το ισπανικό κράτος, 145 εκατομμύρια ευρώ για την ισπανική περιοχή της Γαλικίας και 68 εκατομμύρια ευρώ για τη Γαλλία.[12] Ο καθαρισμός του Exxon Valdez κόστισε σχεδόν 2,2 δισεκατομμύρια ευρώ.
Μετά την καταστροφή, πετρελαιοφόρα παρόμοια με το Prestige απομακρύνθηκαν από τις γαλλικές και ισπανικές ακτές. Η Ευρωπαία Επίτροπος Μεταφορών εκείνη την εποχή, Ισπανίδα Λογιόλα ντε Παλάθιο, πίεσε για την απαγόρευση των δεξαμενόπλοιων μονού κύτους.[εκκρεμεί παραπομπή]
Νομικές συνέπειες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Άμεση νομική συνέπεια της καταστροφής ήταν η σύλληψη του καπετάνιου Μαγκούρα. Ο Μαγκούρας αναζήτησε καταφύγιο για το σκάφος του που είχε υποστεί σοβαρές ζημιές σε λιμάνι της Ισπανίας. Η αποδοχή ενός τέτοιου αιτήματος έχει βαθιές ιστορικές ρίζες. Η Ισπανία αρνήθηκε και άσκησε ποινικές διώξεις κατά του Μαγκούρα επειδή αρνήθηκε να συμμορφωθεί αμέσως με την ισπανική απαίτηση για επανεκκίνηση των κινητήρων στην ανοικτή θάλασσα. Το να φέρει το πλοίο στο λιμάνι για να περιορίσει το πετρέλαιο που διαρρέει θα ήταν λιγότερο επιβλαβές από το να το στείλει πίσω στη θάλασσα και σχεδόν αναπόφευκτο να βυθιστεί.[13]
Τον Μάιο του 2003, το Βασίλειο της Ισπανίας άσκησε πολιτική αγωγή στη Νότια Περιφέρεια της Νέας Υόρκης κατά του Αμερικανικού Γραφείου Ναυτιλίας (ABS), του διεθνούς νηογνώμονα με έδρα το Χιούστον, ο οποίος είχε πιστοποιήσει το "Prestige" ως "κατά κατηγορία" για τελικό ταξίδι. Η κατάσταση "σε κατηγορία" δηλώνει ότι το σκάφος συμμορφώνεται με όλους τους ισχύοντες κανόνες και νόμους, όχι ότι είναι ασφαλές, κατάλληλο για τον σκοπό του ή είναι αξιόπλοο.[14] Για την παγκόσμια ναυτιλιακή βιομηχανία, ένα βασικό ζήτημα που τέθηκε από το περιστατικό ήταν εάν οι νηογνώμονες θα μπορούσαν να θεωρηθούν υπεύθυνοι για τις συνέπειες.
Οι εκδόσεις διεθνούς θαλάσσιου εμπορίου, συμπεριλαμβανομένων των TradeWinds , Fairplay και Lloyd's List παρουσίαζαν τακτικά τη διαμάχη ως πιθανή δημιουργία προηγούμενου που θα μπορούσε να αποδειχτεί μοιραία για τους διεθνείς νηογνώμονες, των οποίων τα περιουσιακά στοιχεία είναι επισκιασμένα από την κλίμακα των αξιώσεων στις οποίες θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο. Στις 2 Ιανουαρίου 2007, η δικογραφία στην εν λόγω αγωγή απορρίφθηκε. Ο προεδρεύων δικαστής έκρινε ότι το ABS είναι ένα «πρόσωπο» όπως ορίζεται από τη Διεθνή Σύμβαση για την Αστική Ευθύνη για Ζημιές από Ρύπανση από Πετρέλαιο και, ως εκ τούτου, απαλλάσσεται από την άμεση ευθύνη για ζημιές λόγω ρύπανσης. Επιπλέον, ο δικαστής έκρινε ότι, εφόσον οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν υπέγραψαν το International CLC, τα Δικαστήρια των ΗΠΑ δεν έχουν την απαραίτητη δικαιοδοσία για να εκδικάσουν την υπόθεση. Η αρχική αξίωση αποζημίωσης της Ισπανίας κατά του ABS ήταν περίπου 700 εκατομμύρια δολάρια.[εκκρεμεί παραπομπή]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Frontline/World Spain, the Lawless Sea Αρχειοθετήθηκε 2017-10-17 στο Wayback Machine. PBS, January 2004, retrieved November 14, 2013
- ↑ «The Most Expensive Accidents in the History of the World | WreckedExotics.com». www.wreckedexotics.com. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2016.
- ↑ «Spain Prestige oil spill disaster case in court». BBC News. 16 October 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-03-30. https://web.archive.org/web/20190330103125/https://www.bbc.co.uk/news/world-europe-19952329. Ανακτήθηκε στις 2016-02-04.
- ↑ Rogers, Marie (16 January 2019). «The "Prestige" 16 years on….». Rogers & Co Abogados, Lawyers. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 August 2020. https://web.archive.org/web/20200818044952/https://www.lexology.com/library/detail.aspx?g=06758c2e-00b6-4abf-878a-3d5c8bc36282. Ανακτήθηκε στις 31 May 2020.
- ↑ «"Prestige" quebrou-se depois de ordens da Marinha portuguesa, diz jornal alemão» (στα Πορτογαλικά). Público. Lusa. 27 Νοεμβρίου 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2020.
- ↑ «Portugiesische Marine verantwortlich für Auseinanderbrechen des Öltankers "Prestige"» (στα Γερμανικά). Stern. 27 Νοεμβρίου 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2020.
- ↑ Jan Camphuysen, Cornelis (January 2002). «The Prestige oil spill in Spain». Atlantic Seabirds: 131–140. https://www.researchgate.net/publication/287331956. Ανακτήθηκε στις 31 May 2020.
- ↑ 8,0 8,1 Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο
<ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομαpais2012. - ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 Gaia Vince Prestige oil spill far worse than thought Αρχειοθετήθηκε 2004-12-08 στο Wayback Machine. New Scientist, August 27, 2003
- ↑ Science, Vol. 314, December 22, 2006, p. 1861.
- ↑ Mercado, Francisco, "El fallo estructural que hundió al 'Prestige' era conocido desde 1996" El Pais, June 9, 2008, retrieved June 9, 2008
- ↑ AFP, 21 November 2013
- ↑ «Monitoring | Media reports | Press condemns tanker disaster». BBC News. 2002-11-20. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-07-18. https://web.archive.org/web/20140718043935/http://news.bbc.co.uk/2/hi/not_in_website/syndication/monitoring/media_reports/2496101.stm. Ανακτήθηκε στις 2014-07-15.
- ↑ «Classification societies – their key role» (PDF). International Association of Classification Societies. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 5 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2020.