Μπρονισλάβα Νιζίνσκα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μπρονισλάβα Νιζίνσκα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Bronislava Nijinska (Πολωνικά)
Γέννηση8  Ιανουαρίου 1891[1][2][3]
Μινσκ
Θάνατος21  Φεβρουαρίου 1972[2][4][5]
Pacific Palisades
Χώρα πολιτογράφησηςΠολωνία
Ρωσική Αυτοκρατορία
Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[6]
Ρωσικά
Γαλλικά
Πολωνικά
ΣπουδέςΑκαδημία Μπαλέτου Βαγκάνοβα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταχορογράφος
χορεύτρια μπαλέτου
μουσικός παιδαγωγός
ημερολογιογράφος
ballet master
θεατρική παραγωγός
ballet teacher
Οικογένεια
ΑδέλφιαΒάτσλαφ Νιζίνκσκι
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Μπρονισλάβα Νιζίνσκα (ρωσικά: Бронисла́ва Фоми́нична Нижи́нская‎‎, πολωνικά: Bronisława Niżyńska‎‎, λευκορωσικά: Браніслава Ніжынская‎‎) (8 Ιανουαρίου 1891 [Ι.Η. 27 Δεκεμβρίου 1890] - 21 Φεβρουαρίου 1972) ήταν Ρωσίδα, πολωνικής καταγωγής, χορεύτρια μπαλέτου και καινοτόμος χορογράφος. Μεγάλωσε σε μια οικογένεια ταξιδιωτών, επαγγελματιών χορευτών.[7]

Η καριέρα της ξεκίνησε στην Αγία Πετρούπολη. Σύντομα προσχώρησε στο Ballets Russes (Ρώσικο Μπαλέτο) που κατάφερε να πετύχει στο Παρίσι. Συνάντησε δυσκολίες εν καιρώ πολέμου στην Πετρούπολη και επαναστατικές αναταράξεις στο Κίεβο. Στη Γαλλία και πάλι, η δημόσια αναγνώριση για τα έργα της ήρθε γρήγορα, κορυφώνοντας τη δεκαετία του 1920. Στη συνέχεια απολάμβανε συνεχείς επιτυχίες στην Ευρώπη και την Αμερική. Η Νιζίνσκα έπαιξε πρωτοποριακό ρόλο στο ευρύ κίνημα που απέκλινε από το κλασικό μπαλέτο του 19ου αιώνα. Η εισαγωγή σύγχρονων μορφών, βημάτων και κίνησης, καθώς και μια μινιμαλιστική αφήγηση, προετοίμασαν τον δρόμο για τα μελλοντικά έργα.[8]

Μετά από σοβαρή εκπαίδευση στο σπίτι, μπήκε στην κρατική σχολή μπαλέτου στη ρωσική πρωτεύουσα, σε ηλικία 9 ετών. Το 1908 αποφοίτησε ως «Καλλιτέχνης των Αυτοκρατορικών Θεάτρων». Μια πρόωρη ανακάλυψη έγινε στο Παρίσι το 1910, όταν έγινε μέλος των Ρωσικών Μπαλέτων του Σεργκέι Ντιαγκίλεφ. Για το χορευτικό της σόλο, η Νιζίνσκα δημιούργησε τον ρόλο της Papillon στο Carnaval, ένα μπαλέτο που έγραψε και σχεδίασε ο Μισέλ Φοκίν.[9]

Βοήθησε τον διάσημο αδερφό της, Βάτσλαφ Νιζίνσκι, καθώς δημιουργούσε την αμφιλεγόμενη χορογραφία του για το L'Après-midi d'un faune, το οποίο έκανε πρεμιέρα το Ρώσικο Μπαλέτο στο Παρίσι το 1912. Ομοίως, τον βοήθησε στη δημιουργία του μπαλέτου του 1913 The Rite of Spring.

Ανέπτυξε τη δική της τέχνη στην Αγία Πετρούπολη και το Κίεβο κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου, της Επανάστασης και του Εμφυλίου Πολέμου. Ενώ έπαιζε σε θέατρα, εργάστηκε ανεξάρτητα για να σχεδιάσει και να ανεβάσει τις πρώτες της χορογραφίες. Η Νιζίνσκα ξεκίνησε μια σχολή μπαλέτου σε προοδευτικές γραμμές στο Κίεβο. Δημοσίευσε το έργο της για την τέχνη της κίνησης.[10] Το 1921 διέφυγε από τις ρωσικές αρχές.

Επανερχόμενος στο Ρώσικο Μπάλετο, ο Ντιαγκίλεφ την διόρισε χορογράφο της επιδραστικής εταιρείας μπαλέτου με έδρα τη Γαλλία. Η Νιζίνσκα άκμασε, δημιουργώντας πολλά δημοφιλή, πρωτοποριακά μπαλέτα σε σύγχρονη μουσική. Το 1923, με μια παρτιτούρα του Ίγκορ Στραβίνσκι χορογράφησε το εμβληματικό της έργο Les noces (Ο γάμος).[11]

Ξεκινώντας το 1925, με μια ποικιλία εταιρειών και χώρων σχεδίασε και ανέβασε μπαλέτα στην Ευρώπη και την Αμερική. Ανάμεσά τους ήταν οι Teatro Colón, Ida Rubinstein, Opéra Russe à Paris, Wassily de Basil, Max Reinhardt, Markova-Dolin, Ballet Polonaise, Ballet Theatre, the Hollywood Bowl, Jacob's Pillow, Serge Denham, Marquis de Cuevas, καθώς και οι δικές της εταιρείες.

Λόγω πολέμου το 1939 μετακόμισε από το Παρίσι στο Λος Άντζελες. Η Νιζίνσκα συνέχισε να εργάζεται στη χορογραφία και ως καλλιτεχνική διευθύντρια. Δίδαξε στο δικό της στούντιο. Τη δεκαετία του 1960 για το Βασιλικό Μπαλέτο στο Λονδίνο, ανέβασε αναβιώσεις των δημιουργιών της από την εποχή του Ρώσικο Μπαλέτου. Τα Πρώιμα Απομνημονεύματα της, μεταφρασμένα στα αγγλικά, δημοσιεύτηκαν μετά θάνατον.[12]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη!

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Bronislava Nijinska, "On Movement and the School of Movement" από τα χορογραφικά της σημειωματάρια 1919-1925, όπως μεταφράστηκε από το ρωσικό πρωτότυπο από τους Anya Lem και Thelwall Proctor, επιμέλεια Joan Ross Acocella και Lynn Garafola, κείμενο στο Baer (1986), σελ. 85–87 [βλ. Π. 88,nn1+3],, και προφανώς στο Ballet Review, 13/4 (Χειμώνας 1986), [παρατίθεται από τον Garafola (1989), σελ. 203, n10]. Μια «συντομευμένη και εξαιρετικά αναθεωρημένη έκδοση» [σύμφωνα με τον Baer (1986), σελ. 88, n3] στο Schrifttanz, Wien 1930. Επίσης: επιμέλεια Valerie Preston-Dunlop και Susanne Lahusen στο Schrifttanz: A view of German dance in the Weimar Republic (Λονδίνο: Dance Books 1990) [αναφέρεται από Garafola (1989), σελ. 203, n7].
  • Bronislava Nijinska, «Reflections about the production of Les Biches and Hamlet in Markova-Dolin ballets», μετάφραση Lydia Lopokova για το Dancing Times (Φεβ. 1937), σελ. 617, [αναφέρεται από τον Baer (1986), σελ. 103].
  • Bronislava Nijinska, "Creation of Les noces ", μετάφραση Jean M. Serafetinides και Irina Nijinska, για το Dance Magazine, (Δεκ. 1974) τ. 48/αρ.12, σσ. 558–61, [αναφέρεται από τον Baer (1986), σελ. 103].
  • Bronislava Nijinska, «The Triumph of Petipa», στο A. Nekhendzi, επιμ., Marius Petipa. Materialny, Vospominania, Stat'i (Λένινγκραντ: Κρατικό Μουσείο Θεάτρου του Λένινγκραντ, χωρίς ημερομηνία), v. Ι, σελ. 317, [παρατίθεται από τον Garafola (2005), σελ. 203, n3].
  • Bronislava Nijinska, Early Memoirs (Νέα Υόρκη: Holt Rinehart Winston 1981, ανατύπωση 1992, Duke University), μετάφραση και επιμέλεια των Irina Nijinska και Jean Rawlinson, με Εισαγωγή από και σε συνεννόηση με την Anna Kisselgoff .
    • Irina Nijinska, "Bronislava Nijinska: Highlights of Choreographic Career" στο σελ. 519–523 στο Nijinska (1981).
    • Holly Brubach, "A Life in Dance", βιβλιοκριτική του Nijinska's Early Memoirs, στους New York Times, 20 Σεπτεμβρίου 1981. Πρόσβαση 28-04-2017.
  • Nancy Van Norman Baer, Bronislava Nijinska. Κληρονομιά ενός χορευτή (Μουσείο Καλών Τεχνών του Σαν Φρανσίσκο 1986).

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12628366k. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Bronislava-Nijinska. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w67h1ksw. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά) FemBio database. 20771. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. ↑ (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. nijinska-bronislawa.
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12628366k. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  7. ↑ Baer (2003), p. 214.
  8. ↑ Greskovic (2000), pp. 78–79.
  9. ↑ Baer (1986), p. 23.
  10. ↑ Elwood (2002).
  11. ↑ Kisselgoff (1972).
  12. ↑ Nijinska (1981), Editors' Foreword, pp. xix–xxiv.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μπρονισλάβα_Νιζίνσκα&oldid=9971656"