Μπακίρα Χάσετσιτς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μπακίρα Χάσετσιτς
Γενικές πληροφορίες
Χώρα πολιτογράφησηςΒοσνία και Ερζεγοβίνη
ΘρησκείαΙσλάμ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταακτιβίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων
δεδομένα

Η Μπακίρα Χάσετσιτς είναι μια Βόσνια ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα, που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των γυναικών που βιάστηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου της Βοσνίας.

Νεανικά χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μπακίρα Χάσετσιτς γεννήθηκε σε μια οικογένεια Βόσνιων στο Βίσεγκραντ, μια πόλη στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη κοντά στα σύνορα με τη Σερβία. Μετά την έναρξη του Πολέμου της Βοσνίας, ο βομβαρδισμός της πόλης από το πυροβολικό την οδήγησε στον έλεγχο του Γιουγκοσλαβικού Λαϊκού Στρατού. Μετά την επίσημη αποχώρησή τους τον Μάιο του 1992, οι τοπικοί Σέρβοι ηγέτες ίδρυσαν τον σερβικό δήμο του Βίσεγκραντ και ξεκίνησαν ένα πρόγραμμα εθνοκάθαρσης, που διέπραξαν Σερβοβόσνιοι στρατιώτες από τον Στρατό της Δημοκρατίας Σέρπσκα, εκτός από τους White Eagles, μια παραστρατιωτική ομάδα με επικεφαλής τον Μίλαν Λούκιτς. Ένα στρατόπεδο κράτησης ιδρύθηκε στο ξενοδοχείο Βίλινα Βλας, το οποίο βρέθηκε σε μια έκθεση της Εξεταστικής Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών το 1994 ως τόπος μαζικού βιασμού. [1] Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Χάσετσιτς βιάστηκε πολλές φορές. Η αδερφή της πέθανε στο Βίλινα Βλας. Από τις 200 περίπου γυναίκες, που ήταν φυλακισμένες εκεί, λέγεται ότι λιγότερες από 10 επέζησαν της φυλακής. [2] Συνολικά, 17 μέλη της οικογένειας της Χάσετσιτς σκοτώθηκαν. [3]

Ακτιβισμός για τα ανθρώπινα δικαιώματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε τοπικό επίπεδο, η Χάσετσιτς υπηρετεί ως πρόεδρος της Ένωσης Γυναικών Θυμάτων Πολέμου ( Βοσνιακά : Udruzenje žene-žrtve rata), με έδρα το Σεράγεβο. Η οργάνωση διεξάγει εκστρατείες για τα δικαιώματα των γυναικών θυμάτων εγκλήματος κατά τη διάρκεια του πολέμου της Βοσνίας, συμπεριλαμβανομένης της εξασφάλισης οικονομικής και ψυχολογικής βοήθειας και συλλογής στοιχείων και πληροφοριών για εγκληματίες πολέμου, που κρύβονται στη Δημοκρατία Σέρπσκα με σκοπό την εξασφάλιση της ποινικής τους δίωξης. [4] [5][2][6] Το έργο της Χάσετσιτς οδήγησε σε κάποια επιτυχία. Κατά τη διάρκεια της δίκης του Ζέλικο Λέλεκ για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, που διαπράχθηκαν στο Βίσεγκραντ, ο Λέλεκ κατηγόρησε την Χάσετσιτς για την κράτησή του, με τον δικαστή Πωλ Μελχιόρ Μπρίλμαν να την αναγνώρισε ως "πολύ σημαντικό πρόσωπο" στη δίωξή του. Ο Λέλεκ στη συνέχεια κρίθηκε ένοχος για βιασμό και άλλα εγκλήματα. Η Ένωση Γυναικών Θυμάτων Πολέμου έχει παίξει ρόλο σε 29 εγκληματίες πολέμου, που κατηγορούνται στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την Πρώην Γιουγκοσλαβία (ICTY) και πάνω από 70 σε βοσνιακά δικαστήρια.[3]

Σε διεθνές επίπεδο, η Χάσετσιτς έχει συνεργαστεί με διεθνείς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένης της Διεθνούς Αμνηστίας και του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για την αναζήτηση δικαιοσύνης για τις γυναίκες θύματα του πολέμου της Βοσνίας, και έχει επίσης καταθέσει σε πολλές περιπτώσεις στο ICTY.[4] Η πιο σημαντική εκστρατεία της Χάσετσιτς περιλάμβανε έκκληση να προστεθούν κατηγορίες βιασμού στο κατηγορητήριο κατά του Μίλαν και του Σρέντογιε Λούκιτς στο ICTY. Εκείνη την εποχή, η γενική εισαγγελέας Κάρλα ντελ Πόντε υποστήριξε ότι δεν είχαν τα αποδεικτικά στοιχεία, για να συμπεριλάβουν αυτές τις κατηγορίες, επειδή δεν προσήλθαν μάρτυρες πριν από την κατάθεση του κατηγορητηρίου, κάτι που η Χάσετσιτς αρνήθηκε.[1] Η στρατηγική ολοκλήρωσης του ΟΗΕ για το Δικαστήριο απέκλεισε το ενδεχόμενο οι εισαγγελείς να ασκήσουν πρόσθετες κατηγορίες ή να τροποποιήσουν τις υπάρχουσες, εκτός εάν η υπόθεση μεταφερθεί σε άλλο δικαστήριο. Η Ντελ Πόντε πρότεινε να μεταφερθεί η υπόθεση στο Επιμελητήριο Εγκλημάτων Πολέμου στο Σεράγεβο και η Χάσετσιτς και οι Γυναίκες Θύματα Πολέμου να συνεργαστούν με τους κρατικούς εισαγγελείς εκεί για την τροποποίηση των κατηγοριών κατά των ξαδέλφων Λούκιτς. Τελικά, η υπόθεση Λούκιτς εκδικάστηκε στο ICTY το 2008. Μια καθυστερημένη πρόταση της εισαγγελίας για προσθήκη βιασμού και σεξουαλικής δουλείας στο Βίσεγκραντ στο κατηγορητήριο απορρίφθηκε, επειδή θεωρήθηκε ότι βλάπτει το δικαίωμα του κατηγορουμένου να έχει αρκετό χρόνο, για να υπερασπιστεί τον εαυτό του εύλογα. [7] Και οι δύο άνδρες κρίθηκαν τελικά ένοχοι για εγκλήματα πολέμου. [8]

Η Χάσετσιτς υποστήριζε στο παρελθόν την επιστροφή των μουσουλμάνων στο Βίσεγκραντ, αλλά το 2005 δήλωσε ότι είχε παραιτηθεί από το γεγονός ότι «η επιστροφή απέτυχε, επειδή οι εγκληματίες πολέμου συνεχίζουν να ζουν ελεύθερα εκεί. Σχεδόν κανένας [μουσουλμάνος] δεν επέστρεψε στην πόλη» [9]

Μέσα ενημέρωσης και αναγνώριση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Χάσετσιτς και το έργο της έχουν παρουσιαστεί σε προγράμματα ντοκιμαντέρ, που παράγονται από το BBC και το Al Jazeera. [10][2]

Το 2018, η Χάσετσιτς έλαβε τιμητικό πτυχίο από το Glasgow Caledonian University ως αναγνώριση της δουλειάς της ως υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για θύματα σεξουαλικής βίας.[3]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 «BIRN report 20 October 2006: Višegrad rape victims». Bim.ba. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2015. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «YouTube». YouTube. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Νοεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2015. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Brown, Annie (3 Ιουλίου 2018). «Woman raped in Bosnian War to receive honorary degree from Glasgow university». Daily Record (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2021. 
  4. ↑ 4,0 4,1 «A Chance for Justice? War Crime Prosecutions in Bosnia's Serb Republic, Human Rights Watch» (PDF). 2.ohchr.org. Μαρτίου 2006. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2015. 
  5. ↑ «BIRN report 20 October 2006: Višegrad rape victims' cries go unheard». Bim.ba. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2015. 
  6. ↑ David Bosco. «Legal Affairs». Legal Affairs. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2015. 
  7. ↑ Memišević, Ehlimana. «Višegrad's rape camps: Denial and erasure». www.aljazeera.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2021. 
  8. ↑ «Bosnia and Herzegovina: No justice for rape victims». www.amnesty.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2021. 
  9. ↑ «A Chance for Justice? War Crime Prosecutions in Bosnia's Serb Republic» (PDF). 2.ohchr.org. Μαρτίου 2006. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2015. 
  10. ↑ «BBC World Service - Documentary Archive - Only One Bakira». Bbc.co.uk. 10 Δεκεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2015. 


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μπακίρα_Χάσετσιτς&oldid=10560835"