Μισέλ Ταλαγκράν
| Μισέλ Ταλαγκράν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Michel Talagrand (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 15 Φεβρουαρίου 1952[1] Μπεζιέ[2] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά Αγγλικά[3] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο Πιερ και Μαρίας Κιουρί (έως 1975)[4] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μαθηματικός[5][6] διδάσκων πανεπιστημίου[7] |
| Εργοδότης | Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | διευθυντής στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας |
| Βραβεύσεις | Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής (2011) Servant Prize (1986) βραβείο Φερμά (1997) Βραβείο Σάο (2019) Loève Prize (1995) Cours Peccot (1980) χάλκινο μετάλλιο του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας (1978) Stefan Banach Medal (2022)[8] βραβείο Άμπελ (2024)[9] |
| Ιστότοπος | |
| michel | |
Ο Μισέλ Πιέρ Ταλαγκράν, γεννήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 1952 στην πόλη Μπεζιέ και είναι Γάλλος μαθηματικός. Έλαβε το διδακτορικό του το 1977 υπό την επίβλεψη του Γκυστάβ Σοκέ και από το 1985 είναι διευθυντής έρευνας στο CNRS[10] , όπου εργάζεται στην ομάδα συναρτησιακής ανάλυσης στο Ινστιτούτο Μαθηματικών του Ζυσιέ (Institut de mathématiques de Jussieu, UMR 7586 του CNRS) στο Παρίσι. Έχει ασχοληθεί κυρίως με τη συναρτησιακή ανάλυση και έπειτα με τις πιθανότητες και τις εφαρμογές της. Το 2024 του απονεμήθηκε το βραβείο Άμπελ για τη σημαντική συμβολή του στην πιθανότητα και τη συναρτησιακή ανάλυση και τις εφαρμογές τους στη μαθηματική φυσική και τη στατιστική[11].
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αν και ο πατέρας του ήταν πτυχιούχος μαθηματικός, ο Μισέλ Ταλαγκράν δηλώνει ότι επέλεξε αυτό το αντικείμενο από ανάγκη: "Στην ηλικία των 15 ετών, είχα πολλαπλές αποκολλήσεις αμφιβληστροειδούς και, επί δέκα χρόνια, ζούσα με τον τρόμο ότι ενδέχεται να μείνω τυφλός[12]".
Εντάχθηκε στο CNRS σε ηλικία 22 ετών, αφού σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Λυών και ασχολήθηκε με τη λειτουργική ανάλυση. Τέσσερα χρόνια αργότερα του απονεμήθηκε χάλκινο μετάλλιο από το CNRS[10].
Το ενδιαφέρον του για τις πιθανότητες διεγέρθηκε από τους Ζιλ Πισιέ[10] και Βιτάλι Μιλμάν, οι οποίοι τον ενθάρρυναν να επικεντρώσει την έρευνά του στη συγκέντρωση των μετρήσεων[13].
Επιστημονική δραστηριότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μισέλ Ταλαγκράν ενδιαφερόταν για πιθανότητες με ελάχιστη δομή[10]. Κατέληξε σε έναν πλήρη χαρακτηρισμό των περιορισμένων Διαδικασιών Γκάους στο πιο γενικό πλαίσιο, ακολουθούμενος από νέες μεθόδους για την οριοθέτηση στοχαστικών διαδικασιών. Κατόπιν ανακάλυψε νέες πτυχές του ισοπεριμετρικού φαινομένου και της συγκέντρωσης της μέτρησης σε χώρους προϊόντων, αποδεικνύοντας ανισότητες που χρησιμοποιούν νέους τρόπους μέτρησης της απόστασης από ένα σημείο σε ένα υποσύνολο ενός χώρου προϊόντων. Αυτές οι ανισότητες δείχνουν με πολύ γενικούς όρους ότι ένα τυχαίο μέγεθος που εξαρτάται από πολλές ανεξάρτητες μεταβλητές, χωρίς να εξαρτάται υπερβολικά από κάποια από αυτές συγκεκριμένα, παρουσιάζει μόνο μικρές διακυμάνσεις. Χρησιμοποιήθηκαν για την επίλυση των περισσότερων κλασικών προβλημάτων πιθανοτήτων με τιμές σε ένα χώρο Μπάναχ, και στη συνέχεια μεταμόρφωσαν την αφηρημένη θεωρία των εμπειρικών διαδικασιών. Εφαρμόστηκαν σε προβλήματα που περιλαμβάνουν τυχαία δεδομένα, παραδείγματος χάριν στη στατιστική μηχανική των ατακτοποιημένων μέσων, στη θεωρητική επιστήμη των υπολογιστών ή στη θεωρία των τυχαίων πινάκων.
Το πρόσφατο έργο του Μισέλ Ταλαγκράν αφορά τη φυσική των υλικών1 και ειδικότερα τα μοντέλα μεσαίου πεδίου των γυαλιών σπιν. Επιχειρεί να παράσχει μια μαθηματική βάση για το έργο των φυσικών στον τομέα αυτό και έχει αποδείξει την εγκυρότητα της πιο γνωστής πρόβλεψης, του τύπου Parisi[14].
Τιμές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Χάλκινο μετάλλιο από το CNRS (1978)[10]
- Βραβείο Πεκό-Βιμόν από το κολλέγιο της Γαλλίας (1980)
- Βραβείο Servant της Ακαδημίας Επιστημών (1985)
- Προσκεκληµένος οµιλητής στο ∆ιεθνές Συνέδριο Μαθηµατικών του Κιότο (1990)
- Βραβείο Λοέβ στις Πιθανότητες (1995)[10]
- Βραβείο Φερμά για τα Μαθηματικά (1997)
- Ανταποκριτής της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών (1997)
- Ομιλητής ολομέλειας στο Διεθνές Συνέδριο Μαθηματικών στο Βερολίνο (1998)
- Μέλος της Ακαδημίας Επιστημών[10] (2004)
- Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής (2011)
- Βραβείο Σω στα Μαθηματικά (2019)[10]
- Μετάλλιο Στέφαν-Μπάναχ (2022)
- Βραβείο Άμπελ (2024)[10]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 «Who's Who in France» (Γαλλικά) Παρίσι. 49847.
- ↑ «Who's Who in France» (Γαλλικά) Παρίσι. Ανακτήθηκε στις Ιουλίου 2018.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jcu2011671839. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ Agence bibliographique de l'enseignement supérieur: «Système universitaire de documentation». (Γαλλικά) SUDOC. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Μονπελιέ.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2015.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jcu2011671839. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jcu2011671839. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ www
.impan .pl /pl /wydarzenia /aktualnosci /2022 /wreczenie-medalu-banacha. - ↑ «2024: Michel Talagrand».
- ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 10,6 10,7 10,8 «Le Français Michel Talagrand reçoit le prix Abel, prestigieuse récompense en mathématiques» (στα γαλλικά). Le Monde.fr. 2024-03-20. https://www.lemonde.fr/sciences/article/2024/03/20/mathematiques-le-francais-michel-talagrand-laureat-du-prix-abel_6223058_1650684.html. Ανακτήθηκε στις 2024-03-22.
- ↑ «Le prix Abel, équivalent du Nobel pour les mathématiques, décerné au Français Michel Talagrand : "Une récompense un peu difficile à porter"». Franceinfo (στα Γαλλικά). 20 Μαρτίου 2024. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2024.
- ↑ «Ce Français expert en aléatoire n'avait pas prévu de recevoir ce prix de mathématiques». Le HuffPost (στα Γαλλικά). 20 Μαρτίου 2024. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2024.
- ↑ «Prix Abel 2024 au mathématicien Michel Talagrand qui a effectué sa carrière au CNRS | CNRS». www.cnrs.fr (στα Γαλλικά). 20 Μαρτίου 2024. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2024.
- ↑ «The Parisi formula | Annals of Mathematics» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2024.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Talagrand, Michel (1984). Pettis integral and measure theory. Providence, R.I., USA: American Mathematical Society. ISBN 978-0-8218-2307-1. OCLC 851088223.
- Ledoux, Michel (1991). Probability in Banach Spaces : Isoperimetry and Processes. Berlin, Heidelberg: Springer Berlin Heidelberg. ISBN 978-3-642-20212-4. OCLC 851818740.
- Talagrand, Michel (2003). Spin glasses : a challenge for mathematicians : cavity and mean field models. Berlin New York: Springer. ISBN 978-3-540-00356-4. OCLC 52509569.
- Talagrand, Michel (2005). The generic chaining : upper and lower bounds of stochastic processes. Berlin: Springer. ISBN 978-3-540-27499-5. OCLC 262680717.
- Talagrand, Michel (2011). Mean field models for spin glasses. Berlin Heidelberg: Springer. ISBN 978-3-642-15202-3. OCLC 695389115.
- Talagrand, Michel (2011). Mean field models for spin glasses. Berlin: Springer. ISBN 978-3-642-22253-5. OCLC 755538109.
- Talagrand, Michel (2014). Upper and lower bounds for stochastic processes : modern methods and classical problems. Heidelberg: Springer. ISBN 978-3-642-54075-2. OCLC 871255685.[1]
- Talagrand, Michel (21 Δεκεμβρίου 2021). Upper and Lower Bounds for Stochastic Processes: Decomposition Theorems. Ergebnisse der Mathematik und ihrer Grenzgebiete. 3. Folge / A Series of Modern Surveys in Mathematics. 60. Springer Cham. doi:10.1007/978-3-030-82595-9. ISBN 978-3-030-82594-2.
- Talagrand, Michel (22 Φεβρουαρίου 2022). What Is a Quantum Field Theory?. Cambridge University Press. Bibcode:2022wiqf.book.....T. doi:10.1017/9781108225144. ISBN 978-1-108-22514-4.
| |||||
|
- ↑ Auffinger, Antonio (2015). «Book Review: Upper and lower bounds for stochastic processes». Bulletin of the American Mathematical Society 53 (1): 173–177. doi:. ISSN 0273-0979.