Μιέσκο του Λούμπους
| Μιέσκο του Λούμπους | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | Δεκαετία του 1220 |
| Θάνατος | 1242 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ερρίκος Β΄ ο Ευσεβής και Άννα της Βοημίας, δούκισσα της Σιλεσίας |
| Αδέλφια | Κωνσταντία του Βρότσλαφ Ελισάβετ του Βρότσλαφ Μπολέσλαφ Β΄ ο Φαλακρός Λαδίσλαος του Σάλτσμπουργκ Ερρίκος Γ΄ ο Λευκός Κορράδος Α΄ του Γκλόγκουφ Agnes |
| Οικογένεια | Οίκος των Πιαστ-Σιλεσίας |
Ο Μιέσκο, πολων. Mieszko Lubuski (π. 1223/27 - 1242) από τον Οίκο των Πιαστ-Σιλεσίας ήταν δούκας του Λούμπους (από το 1241).
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Ερρίκου Β΄ του Ευσεβούς, δούκα του Βρότσλαφ και της Άννας των Πρεμυσλιδών, κόρης του Ότακαρ Α΄ της Βοημίας.
Ο Ερρίκος Β΄ διαδέχθηκε το 1238 τον πατέρα του ως υψηλός δούκας της Πολωνίας, δούκας της Κρακοβίας και εξουσίαζε τη Σιλεσία και μεγάλες περιοχές της Μεγάλης Πολωνίας. Έπρεπε να αποτρέπει πολλές επιθέσεις των μαργράβων του Βρανδεμβούργου (από τοn Οίκο των Ασκάνια) και τvn αρχιεπισκόπvn του Μαγδεμβούργου στις δυτικότερες περιοχές της Μεγάλης Πολωνίας, που απλωνόταν γύρω από το πρώην Βελέτι κάστρο του Λούμπους, στις όχθες του ποταμού Όντερ.
Όμως το 1241, κατά τη Μογγολική εισβολή στην Πολωνία, ο Ερρίκος Β΄ ηττήθηκε και σκοτώθηκε στη μάχη της Λεγκνίτσα. Τότε ο Μιέσκο και ο μεγαλύτερος αδελφός του Μπολέσλαφ Β΄ ο Φαλακρός ήταν αρκετά μεγάλοι, ώστε να θεωρηθούν ενήλικοι σύμφωνα με τα έδιμα του Οίκου των Πιαστ. Οι σύγχρονοι τού Μιέσκο χρονογράφοι τον καλούν Lubuski, οπότε ο αδελφός του, αφού κράτησε τη Σιλεσία, φαίνεται του έδωσε το Λούμπους της Μεγάλης Πολωνίας ως ξεχωριστή περιοχή, μάλλον σύμφωνα με τη διαθήκη του πατέρα τους.
Αυτή η συμφωνία βέβαια είχε προσωρινή ισχύ, ώσπου οι νεότεροι αδελφοί τους Ερρίκος Γ΄ ο Λευκός και Κορράδος Α΄ του Γκλόγκουφ ενηλικιωθούν. Τότε όμως ο Μιέσκο είχε ήδη αποβιώσει σε ηλικία 17 περίπου ετών και τάφηκε στην εκκλησία του Αγ. Πέτρου, στο κάστορ Λούμπους. Ήταν άγαμος και σύντομα μετά, το 1248/49, ο Μπολέσλαφ Β΄ υποσχέθηκε τη γη του στους αρχιεπισκόπους του Μαγδεμβούργου και τους μαργράβους του Βρανδεμβούργου.