Μαόνα της Χίου και της Φώκαιας
Η Μαόνα της Χίου και της Φώκαιας (ιταλικά: Maona di Chio e di Focea) (1346–1566) ήταν μία μαόνα, που δημιουργήθηκε για να επιβάλλει φόρους για τη Δημοκρατία της Γένουας από το νησί της Χίου και το λιμάνι της Φώκαιας. Η Γένουα πώλησε τα δικαιώματα των φόρων της στη Μαόνα, η οποία συγκέντρωσε κεφάλαια από τους επενδυτές της για να αγοράσει γαλέρες και τελικά να ανακτήσει τη Χίο και τη Φώκαια.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Γενουατικές αρχές της Χίου και οι Έλληνες υπήκοοί τους (που αποτελούσαν την πλειοψηφία του πληθυσμού του νησιού, το 80%) ήταν υποτελείς της Δημοκρατίας της Γένοβας. Αρχικά, πολλοί από τους συνεργάτες Μαόνας και ως εκ τούτου μέλη της διοίκησης του νησιού ήταν πολίτες, αλλά και κάτοικοι της Γένοβας. Τα μέλη της εταιρείας για δύο και πλέον αιώνες εισέπρατταν τα έσοδα, που προέρχονταν από τους φυσικούς ή οικονομικούς πόρους του νησιού. Σε αντάλλαγμα έπρεπε να πληρώνουν ετήσιο φόρο υποτέλειας στη Γένουα.
Μετά από δύο χρόνια, οι αρχικοί μέτοχοι που ζούσαν στη Γένουα πώλησαν τις μετοχές τους σε κάποιους αποίκους, που ζούσαν ήδη στη Χίο ή σε κάποιους Γενοβέζους πολίτες που μετανάστευσαν στο νησί. Αυτά τα νέα μέλη αποτελούσαν τη Νέα Μαόνα που έγινε επίσης γνωστή στη συνέχεια ως Μαόνα των Τζουστινιάνι. Δεδομένου ότι η Δημοκρατία δεν μπόρεσε να εξαργυρώσει το νησί από τους Τζουστινιάνι, η Χίος παρέμεινε στην κατοχή τους μέχρι την τελική της πτώση στους Τούρκους. Στο μεταξύ, οι Μαονέζοι έπρεπε να πληρώνουν φόρους στη Γένοβα, στον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Ιωάννη Ε΄ Παλαιολόγο το 1363 και τελικά στους Οθωμανούς. [1]
Η Δημοκρατία δεσμεύτηκε να εξασφαλίσει αυτούς τους πολίτες από κάθε απώλεια και δεσμεύτηκε, ότι από μέρος των ετήσιων εσόδων του κράτους θα πληρώνει τους τόκους των προκαταβολών τους. Κάθε μέτοχος είχε πληρώσει 400 γενοβέζικες λίβρες. Είχαν εξοπλιστεί 26 γαλέρες από τους πολίτες και 3 από τους ευγενείς. [2] Μετά την επιτυχή κατάκτηση της Χίου, οι πλοιοκτήτες επέστρεψαν στη Γένουα και ζήτησαν το ποσό των 250.000 λιρών για να αποπληρώσουν τα έξοδα της εκστρατείας. Μετά από μακροχρόνιες συζητήσεις, συνήφθη συμφωνία στις 26 Φεβρουαρίου 1347 μεταξύ της Κοινότητας και της ομάδας των πιστωτών της, που εκπροσωπούνταν από τον Γενουάτη ναύαρχο Σιμόνε Βινόζο. Ο σύλλογος αυτός πήρε το όνομα Μαόνα της Χίου. Το χρέος που οφείλονταν στους πλοιοκτήτες αποπληρώθηκε σε μετοχές, ή «luoghi», σε ποσό 203.000 Γενουατικών λιρών.
Αυτό ήταν μικρότερο από ό,τι ζητούσαν οι κυβερνήτες των πλοίων, αλλά παρόλα αυτά απέκτησαν περιουσία και τη διοίκηση της Χίου και της Φώκαιας, πέρα από τα έσοδα που παρείχαν οι «μετοχές». Η λίγο πολύ αναγκαστική καλή προαίρεση των πλοιοκτητών αναπλήρωνε τις ελλείψεις του κράτους, το οποίο στη συνέχεια υποχρεώθηκε να τους παραδώσει τα δημόσια έσοδα για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. [3]
Η Γενουατική οικογένεια των Τζουστινιάνι με τη Μαόνα τους κυβέρνησε τη Χίο, διορίζοντας έναν επίτροπο και διοικώντας 52 στρατιωτικούς Γενουάτες (φυλές από τη Γένουα) στο νησί: αυτά τα χρόνια (1346-1566), το εμπόριο αναβίωσε και το νησί γνώρισε τεράστια ακμή.
Η Μαόνα της Χίου τελείωσε τις δραστηριότητές της το 1566, όταν οι Τούρκοι εισέβαλαν και κατέλαβαν το νησί. Ο σουλτάνος είχε ένα καλό πρόσχημα, για να βάλει τέλος στην κυβέρνηση των Τζουστινιάνι, γιατί το νησί χρησίμευε ως καταφύγιο για τους φυγάδες σκλάβους και ως αναψυχή των Χριστιανών κουρσάρων. Ο ναύαρχος Πιγιαλέ Πασάς το προσάρτησε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. [4]
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «The Mahona of Chios. The company that ruled an island for more than two hundred years». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2011.
- ↑ Finlay, George (1856). The history of Greece under Othoman and Venetian domination. W. Blackwood and sons. σελίδες 86–87.
Maona.
- ↑ John B. Hattendorf, Richard W. Unger (2003). War at sea in the Middle Ages and the Renaissance. Boydell Press. σελ. 140. ISBN 9780851159034.
- ↑ Finlay, George (1856). The history of Greece under Othoman and Venetian domination. W. Blackwood and sons. σελίδες 89.
Maona.