Μαργαρίτα Λέιγιονχουβουντ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μαργαρίτα Λέγιονχουβουντ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1  Ιανουαρίου 1516[1]
Gräfsnäs
Θάνατος25  Αυγούστου 1551[2]
Tynnelsö Castle[2]
Αιτία θανάτουπνευμονία
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςκαθεδρικός ναός της Ουψάλα (59°51′29″ s. š., 17°38′ v. d.)[2]
Χώρα πολιτογράφησηςΣουηδία
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΓουσταύος Α΄ της Σουηδίας (από 1536)[2][3][4]
ΤέκναΙωάννης Γ΄ της Σουηδίας[2]
Αικατερίνη Βάσα της Σουηδίας[2]
Καικιλία της Σουηδίας[2]
Μάγκνους του Έστεργκετλαντ[2]
Άννα Μαρία της Σουηδίας[2]
Σοφία της Σουηδίας, δούκισσα της Σαξονίας-Λάουενμπουργκ[2]
Ελισάβετ της Σουηδίας[2]
Κάρολος Θ΄ της Σουηδίας[2][3]
ΓονείςErik Abrahamsson[2] και Ebba Eriksdotter Vasa[2]
ΑδέλφιαMartha Leijonhufvud
Sten Eriksson Leijonhufvud
Abraham Eriksson Leijonhufvud
ΟικογένειαΟίκος των Βάσα
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Μαργαρίτα Λέιγιονχουβουντ, σουηδ.: Margaret Leijonhufvud γεννημένη Margareta Eriksdotter (1 Ιανουαρίου 1516 – 26 Αυγούστου 1551) ήταν βασίλισσα της Σουηδίας από το 1536 έως το 1551 από τον γάμο με τον βασιλιά Γουσταύο Α΄. Έπαιξε πολιτικό ρόλο ως σύμβουλος και μεσολαβητής τού συζύγου της βασιλιά.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώιμη ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν μέλος μίας από τις πιο ισχυρές οικογένειες ευγενών της Σουηδίας: η παλαιά γενεά των Leijonhufvud της σουηδικής αριστοκρατίας (το όνομα σημαίνει κεφάλι του λιονταριού), όντας κόρη του Έρικ Άμπραχαμσον Λέιγιονχουβουντ, ενός άνδρα που εκτελέστηκε στο λουτρό αίματος της Στοκχόλμης, και της Έμπα Έρικσντοτερ Βάσα, δεύτερης εξαδέλφης του βασιλιά Γουσταύου Α΄.

Λίγα είναι γνωστά για τη ζωή της πριν από τον γάμο της. Ο πατέρας της εκτελέστηκε όταν αυτή ήταν τεσσάρων ετών: κατά τη διάρκεια του λουτρού αίματος η Μαργαρίτα κρύφτηκε με τη μητέρα και τα αδέλφια της στο μοναστήρι του Βάστερας. [5] Πέρασε τα παιδικά της χρόνια κυρίως στο κάστρο Λο στο Βέστεργκοτλαντ και στο Έκεμπεργκ στο Nάρκε. Εκείνη την εποχή, το εκπαιδευτικό ιδανικό για μία Σουηδή αρχόντισσα ήταν να διδάσκεται στην ανάγνωση, τη γραφή, τα οικονομικά και τα μαθηματικά. Αναμενόταν να μάθει πώς να διαχειρίζεται μία μεγάλη περιουσία και γαίες και να εκτελεί τα καθήκοντα τού μελλοντικού συζύγου της ερήμην του, καθώς και να γνωρίζει τουλάχιστον τη γερμανική γλώσσα εκτός από τα σουηδικά και να απομακρύνεται με ταπεινότητα, αλλά και αξιοπρέπεια. Επίσης διδάσκετο ανάγνωση θρησκευτικής λογοτεχνίας. Τέλος, ήταν σύνηθες για μία κοπέλα από τους ευγενείς να περνούσε λίγο χρόνο σε ένα μοναστήρι, για να ολοκληρώσει την εκπαίδευσή της, και η Μαργαρίτα είναι πιθανό να είχε λάβει αυτή τη συνηθισμένη εκπαίδευση. [5]

Αν και δεν υπάρχει ρητή επιβεβαίωση αυτού, θεωρείται πολύ πιθανό η Μαργαρίτα να είχε υπηρετήσει ως κουμπάρα στη βασίλισσα, Αικατερίνη του Σαξ-Λάουενμπουργκ: ήταν δεκαπέντε ετών το 1531, όταν ο βασιλιάς παντρεύτηκε την 1η του σύζυγο, την Αικατερίνη. Η αδελφή της Μπρίτα παντρεύτηκε τον αγαπημένο αυλικό του βασιλιά γκούσταβ Όλοφσον Στένμποκ παρουσία του βασιλικού ζεύγους λίγο αργότερα, και παρόλο που δεν σώζεται κατάλογος με τις κυρίες της βασίλισσας Αικατερίνης, η κοινωνική θέση, οι διασυνδέσεις, η ηλικία και τα έθιμα της εποχής της Μαργαρίτας καθιστούν εξαιρετικά πιθανό, ότι ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή της υπηρετώντας τη βασίλισσα, όπως συνηθιζόταν τότε για τα κορίτσια της θέσης της. [5]

Γάμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1535, ο βασιλιάς έμεινε χήρος από την Αικατερίνη του Σαξ-Λάουενμπουργκ και έμεινε με ένα μόνο νόμιμο παιδί (γιο) ως κληρονόμο. Ένας νέος γάμος για τον βασιλιά κρίθηκε απαραίτητος και η απόφασή του να επιλέξει σύζυγο μεταξύ των ευγενών έχει εξηγηθεί από την ανάγκη να εξασφαλίσει εσωτερική υποστήριξη και συμμάχους μεταξύ των ευγενών για την κυριαρχία του. Επίσης η διαπραγμάτευση ενός γάμου με μία ξένη πριγκίπισσα έχει πολιτικές και θρησκευτικές δυσκολίες και μεγάλο κόστος και χρόνο. [6]

Η Μαργαρίτα επιλέχθηκε να παντρευτεί τον βασιλιά, καθώς ανήκε σε μία από τις κορυφαίες οικογένειες ευγενών του βασιλείου, δημιουργώντας μία συμμαχία μεταξύ του βασιλιά και μίας από τις πιο ισχυρές φατρίες των ευγενών. Η μητέρα της ήταν συγγενής του βασιλιά και οι αδελφές της ήταν και οι δύο παντρεμένες με τους αγαπημένους αυλικούς τού βασιλιά: η Μπιργκίτα (Μπρίτα) με τον Γκούσταβ Όλοφσον Στένμποκ και η Άννα με τον Άξελ Έρικσον Μπίλκε. [5]

Δεν υπάρχει καμία επιβεβαίωση, για το πώς ένιωθε η Mαργαρίτα για τον γάμο: τόσο ο εκκλησιαστικός νόμος όσο και ο κοσμικός νόμος, απαγόρευαν τους αναγκαστικούς γάμους, αλλά τόσο οι θρησκευτικές, όσο και οι κοσμικές συνήθειες απαιτούσαν τα παιδιά να υπακούουν στους γονείς τους. Σύμφωνα με την παραδοσιακή διήγηση, η Μαργαρίτα κρύφτηκε σε ένα κουτί, όταν ο βασιλιάς ήρθε στο κτήμα των γονιών της για να κάνει πρόταση γάμου. [5]

Η Μαργαρίτα παντρεύτηκε τον βασιλιά Γουσταύο Α΄ τον Οκτώβριο του 1536 στον καθεδρικό ναό της Ουψάλα, σε μία τελετή που διηύθυνε ο αρχιεπίσκοπος Λαυρέντιος Πέτρι και στέφθηκε βασίλισσα εκεί την επόμενη ημέρα. [6] Στο γάμο της, τα αδέλφια της Αβραάμ και Στεν ανακηρύχθηκαν ιππότες, καθώς και ο κουνιάδος της ονομάστηκε σύμβουλος (riksråd), ξεκινώντας την περίοδο της Kungafränderna («Οι συγγενείς του Βασιλιά»), που σημαίνει τους συγγενείς, που απέκτησε μέσω τού γάμου με τη Μαργαρίτα, όπου οι συγγενείς της είχαν εξέχουσες θέσεις και επιρροή στην Αυλή ως οι στενότεροι σύμμαχοι του βασιλιά. Αυτοί παντρεύτηκαν με τις συγγενείς του βασιλιά και συχνά παρευρίσκοντο σε επίσημες βασιλικές τελετές εκπροσώπησης. [7] Τα πρώτα χρόνια τού γάμου τους, η μητέρα της Μαργαρίτας Έμπα έπαιζε κυρίαρχο ρόλο στη βασιλική Αυλή και λέγεται ότι ακόμη και ο βασιλιάς δεν τολμούσε να εναντιωθεί στην πεθερά του.

Σύμφωνα με την παράδοση, η Mαργαρίτα ήταν αρραβωνιασμένη με τον Σβάντε Στούρε όταν ο βασιλιάς αποφάσισε να την παντρευτεί, αλλά η οικογένειά της διέλυσε τον αρραβώνα και ο πρώην αρραβωνιαστικός της νυμφρεύτηκε την αδερφή της, Mάρτα Λέιγιονχουβουντ. Μία ιστορία περιγράφει, πώς προέκυψε ο γάμος της αδελφής της. Σύμφωνα με την παράδοση, ο βασιλιάς έπιασε τη νέα του βασίλισσα και τον πρώην αρραβωνιαστικό της μαζί μόνους, με τον νεαρό, Σβάντε Στούρε, γονατισμένο μπροστά στη βασίλισσα. Ο βασιλιάς φέρεται να ρώτησε θυμωμένος: "Τι είναι αυτό;!" στο οποίο η βασίλισσα Μαργαρίτα απάντησε γρήγορα: «Κύριέ μου ο Στούρε μού ζητά το χέρι της αδελφής μου!» Σε αυτό, ο βασιλιάς απάντησε εξίσου γρήγορα: "Χορηγείται!" [5] Και έτσι, ο Σβάντε Στούρε παντρεύτηκε βιαστικά την αδελφή της βασίλισσας Mάρτα. Δεν υπάρχει τεκμηριωμένη επιβεβαίωση, ότι η Mαργαρίτα και ο Στούρε είχαν αρραβωνιαστεί, αλλά θεωρείται πολύ πιθανό, καθώς ο γάμος τους θα ήταν ακριβώς αυτό που θα της είχε κανονίσει η οικογένειά της, αν δεν είχε παντρευτεί τον βασιλιά. [5]

Βασίλισσα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η βασίλισσα Μαργαρίτα αναφέρεται με λάβει πολύ καλή εκτίμηση στα σύγχρονα έγγραφα καθώς και στην ιστορία, και περιγράφεται ως έξυπνη και όμορφη. Αναφέρεται ως πιστή σύζυγος, που δεν έκανε ποτέ κατάχρηση της επιρροής της, ως υπεύθυνη γονέας, επιδέξια διαχειίστρια της βασιλικής Αυλής και του νοικοκυριού, και ως με συμπόνια φιλάνθρωπη για τους φτωχούς και όσους έχουν ανάγκη. [5] Ο γάμος έχει περιγραφεί ως ευτυχισμένος και ο βασιλιάς δεν της ήταν άπιστος. [5]

Η Μαργαρίτα αφοσιώθηκε πιστά στη γενέθλια οικογένειά της όλη της τη ζωή, η οποία ωφελήθηκε πολύ από τον βασιλικό της γάμο και συχνά τη χρησιμοποιούσε με επιτυχία ως μεσολαβητή για οφέλη από τον βασιλιά. [5] Αρκετοί από τους άνδρες συγγενείς της έλαβαν αξιώματα από τον βασιλιά και οι αδελφές της επωφελήθηκαν από τις ευεργεσίες, που δόθηκαν στους συζύγους τους: ο σύζυγος της αδερφής της Άννας έγινε ο μεγαλύτερος γαιοκτήμονας στο Έστεγκετλαντ και ο σύζυγος της αδερφής της Μπρίτα το αντίστοιχο στο Βέστεργκετλαντ, ενώ στη χήρα μητέρα και στην εκ μητρός γιαγιά της Άννα Κάρσλντοτερ παραχωρήθηκαν προσωπικές γαίες και το δικαίωμα στο εισόδημα προσωπικών φόρων από τους αγρότες τους. [5] Σε προσωπικό επίπεδο, η Μαργαρίτα φαίνεται ότι ήταν πιο κοντά στην αδελφή της Μάρθα, η οποία αναφέρεται συχνότερα στην αλληλογραφία της, αποκαλούμενη «η πιο αγαπητή αδελφή της καρδιάς μου» και η οποία πιο συχνά από άλλα μέλη της οικογένειάς της ζητούσε με επιτυχία μεσολάβηση με τον βασιλιά για λογαριασμό της, του συζύγου της και των ικετών της. [5]

Ως βασίλισσα, της δόθηκε η ευθύνη του βασιλικού οίκου και ως εκ τούτου το δικαίωμα να διορίζει τεχνίτες και εμπόρους με βασιλικό ένταλμα διορισμού. Τα μέλη του βασιλικού οίκου είναι αποσπασματικά γνωστά κατά τη διάρκεια της θητείας της, αλλά φιλοξένησε μεγάλο αριθμό δεσποινίδων της τιμής, οι οποίες παντρεύτηκαν διαδοχικά με τους άνδρες αυλικούς του βασιλιά, για να εξισορροπήσουν προσεκτικά τη δύναμη μεταξύ των ευγενών οικογενειών του βασιλείου. Ένας από τους πιο γνωστούς τέτοιους γάμους είναι αυτός της μεγάλης κληρονόμου έμπα Λίλιεμποκ. [5] Ανάμεσα στα πιο εξέχοντα μέλη του προσωπικού της ήταν η πονηρή γυναίκα Μπίργκιτα Λας Άντερσον, μία έμπιστη αγαπημένη και έμπιστη με ιατρικές γνώσεις, στην οποία ανατέθηκαν πολλές από τις ιδιωτικές της υποθέσεις και φρόντιζε επίσης για την υγεία της ίδιας, της αδελφής της Μάρθας και των παιδιών. [5]

Η Μαργαρίτα ήταν επίσης ιδιοκτήτρια από μόνη της και συμμετείχε στενά στη διαχείριση της προσωπικής της περιουσίας και των εξαρτώμενων από αυτήν. [6] Παρέμεινε καθολική σε όλη της τη ζωή παρά τη Σουηδική Μεταρρύθμιση, και είναι γνωστό ότι έκανε δωρεές στο αβαείο Βάντστενα που είναι ακόμη ενεργό, ακολουθώντας το παράδειγμα της οικογένειάς της, με τη μητέρα της να είναι ευεργέτιδα του αβαείου Βρέτα. [8]

Η βασίλισσα Μαργαρίτα πιστώνεται με σημαντική επιρροή στον μονάρχη. Η επιρροή της ήταν του είδους που έγινε αποδεκτή για σύζυγο βασίλισσας σύμφωνα με τα ιδανικά της εποχής -αυτό του να μιλά στον βασιλιά για λογαριασμό άλλων, καθώς και να εκτελεί πολιτικά καθήκοντα που της ανέθετε ως αναπληρώτριά του, αντί να χρησιμοποιήσει την επιρροή της για την προώθηση οποιασδήποτε προσωπικών επιθυμιών. [5] Ως εκ τούτου, δεν θεωρήθηκε ότι ήταν πολιτικά ενεργή και ήταν ευνοϊκή σε σύγκριση με τη βασίλισσα Γκούνιλα Μπήλκε, η οποία λέγεται ότι ανακατευόταν στην πολιτική. [7]

Η Μαργαρίτα φέρεται να είχε την ικανότητα να κρατά υπό έλεγχο την ιδιοσυγκρασία τού μονάρχη και είχε μία κατευναστική επιρροή επάνω του. Σύμφωνα με το ιδεώδες της Μικρής Κατήχησης του Λούθηρου, ήταν καθήκον της ως σύζυγος να δίνει συμβουλές στον σύζυγό της και να ενεργεί ως μεσολαβητής για να μετριάσει τις τιμωρίες του συζύγου της προς όφελος όσων έχουν ανάγκη, μία μορφή επιρροής που θεωρείτο νόμιμη και επομένως δεν ήταν παρέμβαση στις κρατικές υποθέσεις. [5] Είναι γνωστή στην ιστορία για τη μεγάλη δραστηριότητά της στο θέμα αυτό και ήταν συχνά επιτυχής, κάτι που παραδέχτηκε και ο ίδιος ο Γουσταύος, όταν μείωσε μία ποινή κατόπιν αιτήματός της. [7] Κατάφερε να μειώνει τις τιμωρίες, που εκείνος επέβαλε και τον συμβούλευε να δείχνει έλεος και επιείκεια, τα οποία την έκαναν δημοφιλή. [9]

Λόγω αυτής της δραστηριότητας έλαβε μεγάλο αριθμό εκκλήσεων από ικέτες, που τη χρησιμοποίησαν ως μεσολαβητή γι' αυτούς και τον βασιλιά. [6] Λέγεται ότι της πιστώθηκε μία μεγάλη διπλωματική ικανότητα, η οποία της έδωσε τη δυνατότητα να επιτύχει -αντί να εκνευρίσει- τον βασιλιά όταν ήρθε κοντά του και του μίλησε για λογαριασμό άλλων για διάφορα θέματα, μερικά από αυτά όντως πολιτικά. [5] Υπάρχουν πολλά παραδείγματα αυτού, που κυμαίνονται από επιχειρηματικές άδειες μέχρι θανατικές ποινές και πολιτικά ζητήματα. Ήδη το φθινόπωρο του 1536, η χάρη για έναν εγκληματία που καταδικάστηκε σε εκτέλεση μετριάστηκε από τον βασιλιά "για χάρη της προσευχής της αγαπημένης μας κυρίας της βασίλισσας Μαργαρίτας", και κατάφερε επίσης να ζητήσει από τον βασιλιά να επιστρέψει την κατασχεμένη περιουσία της Μαργαρίτας Γκίρε, σύζυγο του εξόριστου ύποπτου συνωμότη Γουλφ Γκύλερ, την οποία απελευθέρωσε από την κράτηση και τής επέτρεψε να αναχωρήσει για τον σύζυγό της στη Γερμανία. [5] Ωστόσο ο βασιλιάς δεν ήθελε πάντα να γίνεται κατάχρηση της επιρροής της επάνω του και η διαμεσολαβητική της δραστηριότητα να είναι τόσο εκτεταμένη και τουλάχιστον μία φορά αναφέρεται, ότι επέπληξε έναν ικέτη επειδή ζήτησε από τη βασίλισσα να μεσολαβήσει αντί να έρθει σε αυτόν κατευθείαν. [5]

Ωστόσο, η βασίλισσα Μαργαρίτα μπορούσε επίσης να βοηθεί τους ικέτες χωρίς να εμπλέξει καθόλου τον βασιλιά. Τεκμηριώνονται αρκετές περιπτώσεις, στις οποίες βοήθησε ικέτες με χρήματα από την προσωπική της περιουσία, επικοινωνώντας με τα σωστά άτομα και τις αρχές σε δικαστική υπόθεση ή δικαστική διαμάχη και ότι τα νομικά δικαστήρια μετρίαζαν τις ποινές "λόγω της θερμής προσευχής της Κυρίας μας". [5] Τον Οκτώβριο του 1547, για παράδειγμα, μία γυναίκα με το όνομα Άννα, πρόσφατα χήρα του Πέντερ Μάτσον από τη Στοκχόλμη, κατηγορήθηκε για μοιχεία (τότε ήταν νομικό αδίκημα) με τον εραστή της Ράσμους Γιούτε από έναν άνδρα που ονομαζόταν Σίμον. Ωστόσο, αντί να παρευρεθεί στη δίκη της, η Άννα «μπήκε μυστικά στο βασιλικό παλάτι και κάλεσε προσωπικά την "αγαπητή μας ευγενική Κυρία να τη βοηθήσει", μετά την οποία η βασίλισσα κάλεσε τον κατήγορο της Άννας και «του απαγόρευσε να έχει οποιαδήποτε σχέση με αυτήν [την Άννα]», μετά την οποία η Άννα γλίτωσε από μία δίκη και μπορούσε να ξαναπαντρευτεί τον αγαπημένο της. [5] Με παρόμοιο τρόπο, διέκοψε τη συνεχιζόμενη "δίκη της μάγισσας" εναντίον της πονηρής γυναίκας Kάριν Άσμουντς και την άφησε ελεύθερη. [10] Όταν ο βασιλιάς συνέλαβε τον πολιτικό Κόνραντ βον Πύχυ, η βασίλισσα έστειλε τη σύζυγό του Άννα βον Πύχυ και της έδωσε χρήματα για να επιστρέψει στους συγγενείς της στη Γερμανία, πριν βρεθεί σε οποιοδήποτε κίνδυνο λόγω της σύλληψης τού συζύγου της. [5]

Ο βασιλιάς Γουσταύος Α΄ έδωσε τελικά στη Μαργαρίτα πολιτικές αναθέσεις και ευθύνες. Της έδωσε καθήκοντα, όπως να εποπτεύει τους κυβερνήτες των βασιλικών κτημάτων και τους κατόχους εξουσίας, δηλ. δικαστικούς επιμελητές ή γαιοκτήμονες, προκειμένου να αποτρέψει την κατάχρηση εξουσίας, που διαφορετικά θα μπορούσε να προκαλέσει πολιτικές αναταραχές και εξεγέρσεις. [7] Το 1543 της ζήτησε να στείλει κατασκόπους στο Σέντερμανλαντ για να ερευνήσουν, αν υπήρχε αλήθεια στα φημολογούμενα σχέδια για εξέγερση εκεί και αν ναι, γιατί οι αγρότες ήταν δυσαρεστημένοι. [7] Της ανατέθηκαν καθήκοντα στο πλαίσιο της εξωτερικής πολιτικής: όταν ο αδελφός της Στεν στάλθηκε ως πρεσβευτής στη γαλλική βασιλική Αυλή το 1542 προκειμένου να διαπραγματευτεί μια σουηδο-γαλλική συμμαχία, η Μαργαρίτα ανέλαβε να εκτελέσει μία διπλωματική αλληλογραφία με την αδελφή του Γάλλου βασιλιά, Μαργαρίτα της Ναβάρρας. στα Λατινικά, [5] και παρακολούθησε επίσης την Πρώτη Συνθήκη του Μπρέμσεμπρο (1541). [5] Το 1542 ο βασιλιάς έδωσε οδηγίες στους κυβερνήτες των βασιλικών κάστρων του Λάσκο, του Στέγκεμποργκ, του Γκρίπσχολμ και της Στοκχόλμης να τα κρατήσουν για τη Μαργαρίτα στο όνομά της μέχρι να ενηλικιωθεί ο γιος του, εάν πέθαινε ενώ ο κληρονόμος του ήταν ακόμη παιδί. Στην πραγματικότητα της έδωσε τον έλεγχο του βασιλείου. [5] Στο διάταγμα διαδοχής του που εκδόθηκε στο Βέστερας το 1544, δήλωσε ότι αν πέθαινε όταν ο διάδοχός του ήταν ακόμη παιδί, η Mαργαρίτα θα έπρεπε να κυβερνήσει ως αντιβασίλισσα σε μία κυβέρνηση κηδεμόνων με εκπροσώπους των ευγενών μέχρι την ενηλικίωση τού γιου του. [7]

Το τέλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μαργαρίτα ήταν σχεδόν συνεχώς έγκυος, κάτι που κατέστρεψε την υγεία της. [9] Τον Αύγουστο του 1551 αυτή και τα παιδιά της έκαναν μία εκδρομή με βάρκα στο Mάλαρεν μεταξύ Γκρίπσχολμ και Βέστερας, και κατά την επιστροφή τους, αρρώστησε με πνευμονία. Σύμφωνα με το χρονικό του Αιγκίντιους γκιρς, η Mαργαρίτα ευχαρίστησε τη σύζυγό της στην επιθανάτιο κλίνη της, που την είχε κάνει βασίλισσα, μετάνιωσε που δεν ήταν άξια και ζήτησε από τα παιδιά της να μην μαλώνουν. Όταν απεβίωσε, θρηνήθηκε από τον βασιλιά. Η παράδοση λέει, ότι μιία έκλειψη έγινε με το τέλος της. Απεβίωσε στο κάστρο Tύνελσε. [11]

Ταφικό μνημείο του Γουσταύου Α΄ και των συζύγων του: πίσω η Αικατερίνη και εμπρός η Μαργαρίτα. Κρύπτη στον καθεδρικό ναό της Ουψάλα.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παντρεύτηκε τον Γουσταύο Α΄ των Βάσα, βασιλιά της Σουηδίας και είχε τέκνα (επέζησαν οκτώ):

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 9479710. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 Göran Dahlbäck: Margareta 9099. Ανακτήθηκε στις 18  Μαρτίου 2017. σελ. 139.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Kindred Britain»
  4. ↑ p11313.htm#i113124. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  5. ↑ 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 5,11 5,12 5,13 5,14 5,15 5,16 5,17 5,18 5,19 5,20 5,21 5,22 5,23 5,24 Tegenborg Falkdalen, Karin, Margareta Regina: vid Gustav Vasas sida : [en biografi över Margareta Leijonhufvud (1516-1551)], Setterblad, Stockholm, 2016 (In Swedish)
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Margareta, urn:sbl:9099, Svenskt biografiskt lexikon (art av Göran Dahlbäck), hämtad 2014-12-11.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 Karin Tegenborg Falkdalen (2010). Vasadöttrarna (The Vasa Daughters). Falun: Historiska Media. (ISBN 978-91-85873-87-6) (In Swedish)
  8. ↑ Carl Silfverstolpe: Vadstena klosters uppbörds- och utgiftsbok (The account-book of Vadstena Abbey) (Swedish)
  9. ↑ 9,0 9,1 Wilhelmina Stålberg, P. G. Berg : Anteckningar om svenska qvinnor (Notes of Swedish women) (in Swedish)
  10. ↑ Göte Göransson (1984). Gustav Vasa och hans folk. Bokförlaget Trevi. 91-7160-686-6
  11. ↑ Söderberg, Bengt G. (1968). Slott och herresäten i Sverige. Södermanland. Första bandet (στα Σουηδικά). Malmö: Allhems förlag. σελίδες 247–254. 

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Carl Silfverstolpe: Vadstena klosters uppbörds- och utgiftsbok (Το βιβλίο του λογαριασμού του Αβαείου Vadstena) (Σουηδικά)
  • Wilhelmina Stålberg, PG Berg : Anteckningar om svenska qvinnor (Σημειώσεις Σουηδών γυναικών) (στα σουηδικά)
  • Karin Tegenborg Falkdalen (2010). Vasadöttrarna (Οι κόρες της Βάσα). Falun: Historiska Media.(ISBN 978-91-85873-87-6)ISBN 978-91-85873-87-6 (Σουηδικά)

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Harrison Lindbergh, Katarina Margaret Leijonhufvud
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μαργαρίτα_Λέιγιονχουβουντ&oldid=10453601"