Μαουρίτσιο Γκαλμπάιο
| Μαουρίτσιο Γκαλμπάιο | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Maurizio Galbaio (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 8ος αιώνας Heraclia |
| Θάνατος | 797[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Τζοβάννι Γκαλμπάιο |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δόγης της Βενετίας (764–797) |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μαουρίτσιο Γκαλμπάιο (Λατινικά : Mauricius Galba, πέθανε το 797) ήταν ο 7ος παραδοσιακά και 5ος ιστορικά Δόγης της Βενετίας (764 - 797). Η Βενετία αποτελούσε επίσημα τότε τμήμα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Δόγης της Βενετίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μαουρίτσιο ήταν ο πρώτος Δόγης της Βενετίας που βασίλευσε 23 χρόνια και έβαλε την πόλη στον δρόμο της προόδου και της ανεξαρτησίας. Ανέβηκε στην εξουσία την εποχή που εκλεγόντουσαν ετήσια στην Βενετία δυο "Βηματοδότες" για να ελέγξουν την εξουσία του δόγη. Ο προκάτοχος του Ντομένικο Μονεγκάριο ήταν Λομβαρδικής καταγωγής αλλά ο Μαουρίτσιο ένας πλούσιος άντρας με καταγωγή από την Βυζαντινή Ηράκλεια συγκρούστηκε τόσο με τους Δημοκρατικούς που διεκδικούσαν ανεξαρτησία από την Βυζαντινή Αυτοκρατορία όσο και με τους φίλο-Λομβαρδούς και τους φίλο-Φράγκους. Ο αυτοκράτωρ Λέων Δ΄ του έδωσε τους τίτλους του "Στρατιωτικού Μαγίστρου" και του "Υπάτου".[2]
Προσπάθειες για κληρονομική μοναρχία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο βασιλιάς των Λομβαρδών Δεζιδέριος συμμάχησε με τον βασιλιά των Φράγκων Καρλομάγνο, τον πάπα και τον φιλο-Λομβαρδικό πληθυσμό της Βενετίας, λεηλάτησε την Ίστρια και αιχμαλώτισε τον γιο του δόγη Τζοβάνι Γκαλμπάιο. Ο Μαουρίτσιο μέσω του πάπα ζήτησε από τον Καρλομάγνο την απελευθέρωση του γιου του κάτι που έγινε. Ο Μαουρίτσιο Γκαλμπάιο ήταν ο πρώτος δόγης που επιχείρησε να τοποθετήσει κληρονομική μοναρχία ορίζοντας τον γιο του συμβασιλιά (778), πήρε την άδεια από τον επικυρίαρχο του Βυζαντινό αυτοκράτορα.
Τα τελευταία 11 χρόνια της βασιλείας του οι Βενετοί επεκτάθηκαν συνεχώς στην νήσο Ριάλτο, στο μικρό νησί Ολίβολο αφιέρωσε τις εκκλησίες των Αγίων Σεργίου και Βάκχου και του Αγίου Πέτρου που έγινε αργότερα ο Καθεδρικός ναός της Βενετίας. Το στίγμα της βασιλείας του ήταν η εκδίωξη των Βενετών εμπόρων από την Πεντάπολη για εμπόριο σκλάβων και ευνούχων. Διάδοχος του ήταν ο γιος του Γκαλμπάιο, το επώνυμο της οικογένειας δείχνει καταγωγή από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Γάλβα.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ www
.treccani .it /enciclopedia /maurizio-galbaio _%28Dizionario _Biografico%29 /. - ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2018.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Norwich, John Julius. A History of Venice. Alfred A. Knopf: New York, 1982.
