Μάχη της Μπαϊρέν
| Μάχη της Μπαϊρέν | |||
|---|---|---|---|
| Χριστιανική ανακατάκτηση της Ιβηρικής χερσονήσου | |||
 Απεικόνιση του «Ελ Σιντ», ο οποίος ηγήθηκε των δυνάμεων της Αραγωνίας στη μάχη. | |||
| Χρονολογία | 1097 | ||
| Τόπος | Γανδία, (Ισπανία) | ||
| Έκβαση | Νίκη των χριστιανικών στρατευμάτων | ||
| Αντιμαχόμενοι | |||
| Ηγετικά πρόσωπα | |||
Η Μάχη της Μπαϊρέν (Bairén) έγινε μεταξύ των δυνάμεων του Ροδρίγο Ντίαθ ντε Βιβάρ, επίσης γνωστού ως «Ελ Σιντ», σε συνασπισμό με τον Πέτρο Α´ της Αραγωνίας, ενάντια στις δυνάμεις της δυναστείας των Αλμοραβίδων, υπό τις διαταγές του Μωχάμετ ιμπν Τασουφίν. Η μάχη ήταν μέρος της μακράς Ρεκονκίστα της Ισπανίας, και η έκβασή της ήταν νίκη για τις δυνάμεις του Βασιλείου της Αραγωνίας και του Πριγκιπάτου της Βαλένθια.
Ιστορικό πλαίσιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ροδρίγο Ντίαθ είχε κατακτήσει την επαρχία της Βαλένθια, στις 17 Ιουνίου του 1094.[1][2] Ο Ελ Σιντ αργότερα το ίδιο έτος ένωσε τις δυνάμεις του με τον Πέτρο Α´ της Αραγωνίας στην Μπουρριάνα με σκοπό να συσπειρώσουν τις δυνάμεις τους με τον τελικό στόχο να κάνει μάχη ενάντια στους Αλμοραβίδες. Στο πλαίσιο αυτής της συμφωνίας, ο Ελ Σιντ αναχώρησε τον Δεκέμβριο του 1096 με τη βοήθεια των στρατευμάτων της Αραγωνίας προκειμένου να φέρει όπλα, πυρομαχικά και γενικές προμήθειες στο κάστρο της Μπενικαδέλ (στην οροσειρά Sierra de Benicadell). Το ίδιο το κάστρο είχε ανακαταληφθεί από τον «Ελ Σιντ», τον Οκτώβριο του 1091 για να ελέγχετε η πρόσβαση προς την Βαλένθια από το νότο μέσω της εσωτερικής διαδρομής. Αυτή η ενέργεια έλαβε χώρα στα πλαίσια των επιχειρήσεων για την «reconquista» της περιοχής του Λεβάντε που ο Σιντ είχε καταλάβει πριν από την άφιξη της βορειοαφρικανών Αλμοραβίδων. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1095, οι Αλμοραβίδες έλεγχαν την Σάτιβα και την Γανδία (Gandía).[3]
Η μάχη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μωχάμετ ιμπν Τασουφίν, διοικητής των ισλαμικών δυνάμεων, εξεστράτευσε για να αναχαιτίσει τις ενωμένες Χριστιανικές δυνάμεις στην Σάτιβα. Όλο τον Ιανουάριο του 1097, από τη θέση αυτή, απείλησε και ταλαιπώρησε τις δυνάμεις του Ελ Σιντ και του Πέτρου της Αραγωνίας, που παρ' όλα αυτά, κατάφεραν να φτάσουν στο κάστρο της Μπενικαδέλ και να το ανεφοδιάσουν.
Καθώς ο «Ελ Σιντ» και ο βασιλιάς βάδιζαν βόρεια, κατασκήνωσαν στην Μπαϊρέν (Bairén) μία περιοχή που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα βόρεια από την Γανδία. Οι Αλμοραβίδες κατάφεραν να πάρουν το κοντινό ύψωμα στο Mondúver (841 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας), από όπου ήταν σε θέση να παρενοχλούν το Χριστιανικό στρατόπεδο. Επιπλέον, ο Στρατηγός Μωχάμετ είχε καταφέρει να φέρει ένα στόλο από πλοία, τόσο Αλμοραβιδικά όσο και Ανδαλουσιανά, στην κοντινή ακτή από την οποία τοξότες και βαλλίστρες ήταν σε θέση να πλήξουν τις Χριστιανικές δυνάμεις σε διασταυρούμενα πυρά.
Η κατάσταση φαινόταν απελπιστική, αλλά ο «Ελ Σιντ» ένα πρωί άρπαξε τα στρατεύματά του, διατάζοντας τους να διεξάγουν μια μετωπική επίθεση κατά των δυνάμεων των Αλμοραβίδων, σπάζοντας το κέντρο τους. Από το μεσημέρι η επίθεση ήταν ήδη σε πλήρη εξέλιξη. Οι Αλμοραβίδες αιφνιδιάστηκαν από το θάρρος και την απελπισμένη φύση της επίθεσης, διασπάστηκαν και έφυγαν τρέχοντας από το πεδίο σε αταξία. Η χαοτική φύση της Μουσουλμανικής υποχώρησης οδήγησε πολλούς Αλμοραβίδες στρατιώτες να πνιγούν στο ποτάμι, που έπρεπε να διασχίσουν στον δρόμο της υποχώρησης τους, ή στη θάλασσα, καθώς προσπαθούσαν να φθάσουν την Αλμοραβιδική αρμάδα που θα τους παρείχε ασφάλεια.
Επακόλουθα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Χριστιανικός στρατός ήταν σε θέση να φύγει από τη μάχη με ένα μεγάλο κέρδος από λάφυρα νίκης αφού λεηλάτησαν στο στρατόπεδο των Αλμοραβίδων. Μετά τη μάχη μπορούσαν να συνεχίσουν με ασφάλεια προς την πόλη της Βαλένθια.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Alberto Montaner Frutos, «The exact date of the surrender of Valencia», στο Montaner Frutos, Alberto y Alfonso BOIX JOVANÍ, Guerra en Šarq Alʼandalus: Las batallas cidianas de Morella (1084) y Cuarte (1094), Σαραγόσα, Instituto de Estudios Islámicos y del Oriente Próximo, 2005, σελ. 285-287. (ISBN 978-84-95736-04-8)
- ↑ Gea de Albarracín, Cronología de Aragón y otros relacionados
- ↑ Rodrigo Díaz de Vivar [1] Αρχειοθετήθηκε 2016-03-03 στο Wayback Machine.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Fletcher, Richard, El Cid, San Sebastián, Nerea, 2001. (ISBN 84-89569-29-0). 4η εκδ. 2007. (ISBN 978-84-89569-29-4). Μεταφ. του The quest for El Cid, Λονδίνο, Hutchinson, 1989. (ISBN 0-09-173889-X)
- Martinez Diez, Gonzalo, El Cid histórico, Βαρκελώνη, Planeta, 1999. (ISBN 84-08-03161-9)
- Peña Pérez, F. Javier, Mio Cid el del Cantar. Un héroe medieval a escala human, Μαδρίτη, Sílex, 2009. (ISBN 978-84-7737-217-2)