Μάσαντ (Σιχισμός)
Ο Μάσαντ ήταν αντιπρόσωπος του Σιχ-Γκουρού στον Σιχισμό.[1] Ήταν επίσημα διορισμένος ιεραπόστολος από τον ίδιο τον Σιχ-Γκουρού, τον οποίο αντιπροσώπευε στις απομακρυσμένες περιοχές που υπήρχαν κοινότητες Σιχ, βαφτίζοντας όσους ήθελαν να ασπαστούν τον Σιχισμό και συλλέγοντας τον ντάσβαντ (το ένα δέκατο του εισοδήματος των Σιχ) ως μια προσφορά στη Σιχ κοινότητα και στο θρησκευτικό ίδρυμα.[1] Ο μάσαντ προωθούσε τα ποσά που συνέλεγε στον Σιχ-Γκουρού, κι εκείνος τα αξιοποιούσε για το καλό της κοινότητας και την εξάπλωση του Σιχισμού, χτίζοντας για παράδειγμα νέους γκουντβάρας (ιερούς ναούς).[2]
Ετυμολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η λέξη μάσαντ (Παντζάμπι: ਮਸੰਦ) είναι μία προσαρμογή του όρου 'μασανάντ' (Παντζάμπι: ਮਸਨਦ) που προέρχεται από τα Φαρσί[3] και ο οποίος αναφέρεται σε 'μία θέση' η οποία βρίσκεται σε χαμηλότερο επίπεδο από τη θέση που βρίσκεται ένας θρόνος. Ο Γκουρού αποτελούσε την ανώτερη αρχή του Σιχισμού και οι μάσαντ διορίστηκαν για να μεταδίδουν και να εξαπλώνουν το μήνυμα του Σιχισμού, ενώ τους δόθηκε και η εξουσία να μπορούν να βαφτίζουν τα άτομα που ήθελαν να ασπαστούν τον Σιχισμό. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της βάφτισης, το νέο μέλος θα άγγιζε τα πόδια του μάσαντ.[4]
Προέλευση και Δομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δεν είναι ξεκάθαρο το πότε ακριβώς ξεκίνησε να εφαρμόζεται το σύστημα μάσαντ. Σύμφωνα με κάποιες καταγραφές το ξεκίνησε ο Γκουρού Αμάρ Ντας,[1] σύμφωνα με κάποιες άλλες ο Γκουρού Ραμ Ντας,[5] ενώ σύμφωνα με τρίτες καταγραφές, ο Γκουρού Αρντζάν.[6]
Για κάθε θρησκευτική διοικητική μονάδα, τα λεγόμενα Σιχ Μάντζι, διοριζόταν ένας μάσαντ, ένα σύστημα το οποίο ίδρυσε ο Γκουρού Αμάρ Ντας.[7][8] Αυτό το σύστημα επεκτάθηκε και αναπτύχθηκε από τους μετέπειτα Σιχ-Γκουρού.[9]
Ρόλος στον Σιχισμό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το σύστημα μάσαντ ήταν σημαντικό στην ενδυνάμωση του Σιχισμού προσφέροντας μία ανεξάρτητη βάση οικονομικών πόρων, η οποία βοήθησε στο να χτιστούν γκουντβάρας (ιεροί ναοί), στη δημιουργία του στρατού των Σιχ και τη συντήρηση των Σιχ στρατιωτών, καθώς επίσης και στα καθημερινά έξοδα όπως οι λάνγκαρ, οι οποίες προσέφεραν δωρεάν γεύματα στους επισκέπτες των Σιχ ναών.[5]
Το σύστημα της συλλογής εσόδων για Σιχ ναούς και άλλους σκοπούς, ήταν πηγή μεγάλης διαμάχης μεταξύ των Σιχ-Γκουρού και των Αυτοκρατόρων των Μουγκάλ. Για παράδειγμα, ο Αοραντζέμπ κατάσχεσε τα έσοδα από τους μάσαντ για να τα χρησιμοποιήσει για το ταμείο των Μουγκάλ, και κατεδάφισε Σιχ ναούς σε όλο το Παντζάμπ για να τονίσει τον Ισλαμικό χαρακτήρα της Αυτοκρατορίας.[10]
Κατάργηση του συστήματος Μάσαντ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με τον καιρό, το σύστημα τον μάσαντ υπέστη διαφθορά και οι αντιπρόσωποι άρχισαν να συμπεριφέρονται ως Γκουρού, με σκοπό τη συλλογή χρημάτων για προσωπικά τους κίνητρα. Ως εκ τούτου, ο Γκουρού Χάργκομπιντ διέταξε τους Σιχ να μην αναγνωρίζουν πλέον τους μάσαντ ως πρόσωπα εξουσίας και απαγόρευσε το να υπάρχει οποιουδήποτε είδους σχέση μαζί τους και με τους βοηθούς τους. Μάλιστα, κάποιοι από τους μάσαντ συνελήφθησαν και τιμωρήθηκαν για παραβίαση του κώδικα συμπεριφοράς των Σιχ.[11]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Charles E. Farhadian (2015). Introducing World Religions. Baker Academic. σελ. 342. ISBN 978-1-4412-4650-9.
- ↑ Kahan Singh Nabha (1995). Gurshabad Ratnakar: Mahan Kosh. National Book Shop.
- ↑ Satbir Singh (1957). Sāḍā itihāsa: Pañjāba dā itihāsa, Volume 1.
- ↑ Lewis R. Rambo· Charles E. Farhadian (2014). The Oxford Handbook of Religious Conversion. Oxford University Press. σελίδες 494–495. ISBN 978-0-19-971354-7.
- ↑ 5,0 5,1 Sushil Mittal· Gene Thursby (2006). Religions of South Asia: An Introduction. Routledge. σελίδες 244–245. ISBN 978-1-134-59321-7.
- ↑ Surjit Singh Gandhi (2007). History of Sikh Gurus Retold: 1469-1606 C.E. 1. Atlantic Publishers & Dist. σελ. 321.
- ↑ William Owen Cole· Piara Singh Sambhi (1995). The Sikhs: Their Religious Beliefs and Practices. Sussex Academic Press. σελίδες 20–21. ISBN 978-1-898723-13-4.
- ↑ Louis E. Fenech· W. H. McLeod (2014). Historical Dictionary of Sikhism. Rowman & Littlefield. σελίδες 29–30. ISBN 978-1-4422-3601-1.
- ↑ Dalbir Singh Dhillon. Sikhism Origin and Development. Atlantic Publishers & Distri. σελ. 95.
- ↑ Arvind-Pal Singh Mandair (8 Αυγούστου 2013). Sikhism: A Guide for the Perplexed. Bloomsbury Academic. σελίδες 52–53. ISBN 978-1-4411-0231-7.
- ↑ Prithi Pal Singh (2006). The History of Sikh Gurus. Lotus Press. σελ. 135.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||