Λόνγκαρος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λόνγκαρος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση2ος αιώνας π.Χ.
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΤέκναΜονούνιος Β΄
Μπάτο[1]
δεδομένα

Ο Λόνγκαρος (βασίλευσε από το 231 π.Χ. - 206 π.Χ.) ήταν βασιλιάς των Δάρδανων στην Ιλλυρία, διάδοχος του Μύτιλου.[2] Πολέμησε πολλές φορές με τους Μακεδόνες βασιλείς και κατέλαβε σποραδικά μεγάλες περιοχές της Μακεδονίας, η μεγαλύτερη σύμμαχος του ήταν η Παιονία, οι κάτοικοι της συμμάχησαν μαζί του σε όλες τις επιδρομές εναντίον των Μακεδόνων. Η φήμη του προκάλεσε πολλές από τις υπόλοιπες Ιλλυρικές φυλές να συνταχθούν μαζί του, ανάμεσα τους οι Αρδιαίοι.[3]

Στρατιωτικές δραστηριότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Γαλάτες έκαναν μεγάλες καταστροφές στην Δαρδανία με τις επιδρομές τους τον 4ο αιώνα π.Χ. με αποτέλεσμα να εξαφανιστούν για 40 χρόνια, στην συνέχεια ανασυντάχθηκαν και έγιναν αρκετά ισχυρότεροι ιδιαίτερα στα νότια και τα δυτικά. Το δεύτερο μισό του 3ου αιώνα π.Χ. οι Μακεδόνες βασιλείς επιθυμούσαν να επεκταθούν σε βάρος των Δαρδάνιων, επιθυμούσαν ιδιαίτερα να καταλάβουν την Παιονία (σημερινά Σκόπια). Οι Παίονες εξεγέρθηκαν πολλές φορές εναντίον των Μακεδόνων επειδή ήθελαν να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους, συμμαχούσαν με όλα τα Ιλλυρικά κράτη που είχαν πόλεμο μαζί τους, οι Δάρδανοι με την σειρά τους ήθελαν την Παιονία για να εξασφαλίσουν έναν ανοιχτό δρόμο για την Μακεδονία. Οι Δάρδανοι αποτελούσαν σοβαρή απειλή για το Μακεδονικό βασίλειο πολύ πριν τον Λόνγκαρο, με τον ίδιο κατέλαβαν την πρωτεύουσα της χώρας Βυλάζωρα (231 π.Χ.) και κατόπιν σε κρίσιμη μάχη κατέλαβαν ολόκληρη την Παιονία (229 π.Χ.).[4][5] Ο Μακεδόνας βασιλιάς Δημήτριος Β΄ Αιτωλικός στην προσπάθεια του να επεκτείνει το βασίλειο στα βόρεια απέτυχε ολοκληρωτικά.[6] Οι Μακεδόνες προχώρησαν σε νέα επίθεση και ο Λόνγκαρος με την σειρά του προσπάθησε να επεκταθεί σε όλα τα κεντρικά Βαλκάνια σε βάρος γειτονικών λαών. Ο Λόνγκαρος εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία όταν οι Αρδιαίοι με την Τεύτα επιτέθηκαν στην Ήπειρο για να κατακτήσει τα βόρεια σύνορα της. Πολλές Ιλλυρικές φυλές αποστάτησαν από τους Αρδιαίους και ενώθηκαν με τους Δάρδανους, την ανάγκασαν να ακυρώσει την εκστρατεία της στην Ήπειρο.[7] Ο στρατηγός και κουνιάδος της Τεύτας Σκερδιλαΐδας επανήλθε βόρεια και ανάγκασε τον στρατό του Λόνγκαρου να επιστρέψει στην Δαρδανία.

Ο Δημήτριος Β΄ πέθανε πρόωρα και τον διαδέχθηκε ο ξάδελφος του Αντίγονος Γ΄ Δώσων που πέτυχε μια σημαντική νίκη επί των Δάρδανων και κατέλαβε μεγάλο μέρος της Παιονίας, ίδρυσε την Αντιγόνεια στον ποταμό Αξιό στον δρόμο προς τα βόρεια. Οι Δάρδανοι αναγκάστηκαν να αποσυρθούν από όλες τις περιοχές που είχαν καταλάβει επί Δημήτριου Β΄ και τοποθετήθηκε φρουρά στην Βυζάλωρα. Την εποχή που ο Αντίγονος Δόσων βρισκόταν σε πόλεμο με Έλληνες (222 π.Χ.) άκουσε ότι οι Δάρδανοι λεηλατούσαν το βασίλειο του. Επέστρεψε να τους αντιμετωπίσει σε μάχη αλλά πολέμησε με τέτοια ορμή και βρέθηκε σε τόση ένταση που έσπασε μια φλέβα του και έπεσε νεκρός.[8] Ο Λόνγκαρος συμπεριφέρθηκε πολύ υποτιμητικά στον νέο βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππο Ε΄ γιο του Δημητρίου Β΄ επειδή ήταν πολύ νέος, διαφωνούσε απόλυτα με την κατοχή της Παιονίας από τους Μακεδόνες και ξεκίνησαν οι συγκρούσεις (220 π.Χ. - 219 π.Χ.).[9] Την εποχή που ο Φίλιππος Ε΄ βρισκόταν στην Πελοπόννησο (219 π.Χ.) ο Λόνγκαρος ελευθέρωσε την πρωτεύουσα των Παιόνων Βυζαλώρα ΄(219 π.Χ.) αλλά ο Φίλιππος Ε΄ την ανακατέλαβε (217 π.Χ.), αργότερα κατέκτησε και την βόρεια Πελαγονία (211 π.Χ.).[10] Μια ομάδα Δαρδάνιων με αρχηγό τον Αερόπο διεκδικητή του Μακεδονικού θρόνου επιτέθηκε και κατέλαβε την Οχρίδα. Ο Λόνγκαρος κατόπιν συμμάχησε με τους εχθρούς της Μακεδονίας Ρώμη, Ήπειρο και Σκερδιλαΐδα και κατέλαβε το Άργος Ορεστικό παίρνοντας 20.000 αιχμαλώτους.[11][12] Ο Φίλιππος Ε΄ συνέχισε τον πόλεμο με στόχο να ανακαταλάβει τις Δαρδανοκρατούμενες περιοχές, ο Λόνγκαρος πέθανε (206 π.Χ.) και άφησε ένα Ιλλυρικό κράτος πανίσχυρο και μεγάλη απειλή για την Μακεδονία. Οι γιοι του Μπάτο και Μονούνιος Β΄ που τον διαδέχθηκαν συνέχισαν στον ίδιο βαθμό τις προσπάθειες του πατέρα τους.[13][14]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Ανακτήθηκε στις 26  Σεπτεμβρίου 2016.
  2. ↑ The Illyrians by J. J. Wilkes, 1992, σ. 86
  3. ↑ TITUS LIVIUS (literally translated by Cyrus Edmonds) (1850). "THE HISTORY OF ROME, Book XXXI, par. 28"
  4. ↑ A History of Macedonia: 336-167 B.C. by Nicholas Geoffrey Lemprière Hammond, Frank William Walbank σ. 338
  5. ↑ Robert Malcolm Errington Edition illustrated Publisher University of California Press, 1990, σ. 185
  6. ↑ Robert Malcolm Errington Edition illustrated Publisher University of California Press, 1990
  7. ↑ A History of Macedonia: 336-167 BC by Nicholas Geoffrey Lemprière Hammond, Frank William Walbank, σ. 335
  8. ↑ John Wilkes - The Illyrians, σ. 148
  9. ↑ Prof. Dr. Kristaq PRIFTI, Prof. Dr. Xhelal GjECOVI, Prof. Dr. Muzafer KORKUTI, Prof. Dr. Gazmend SHPUZA - HISTORY OF ALBANIAN PEOPLE, Volume I Academy of Sciences of Albania, Institute of History (σσ. 146-147)
  10. ↑ The Illyrians to the Albanians by Neritan Ceka σ. 179
  11. ↑ Prof. Dr. Kristaq PRIFTI, Prof. Dr. Xhelal GjECOVI, Prof. Dr. Muzafer KORKUTI, Prof. Dr. Gazmend SHPUZA - HISTORY OF ALBANIAN PEOPLE, Volume I Academy of Sciences of Albania, Institute of History (σσ. 146-147)
  12. ↑ A History of Macedonia: 336-167 BC by Nicholas Geoffrey Lemprière Hammond, Frank William Walbank, σ. 404
  13. ↑ TITUS LIVIUS (literally translated by Cyrus Edmonds) (1850). "THE HISTORY OF ROME, Book XXXI, par. 28"
  14. ↑ A History of Macedonia: 336-167 BC by Nicholas Geoffrey Lemprière Hammond, Frank William Walbank, σ. 420

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • The Illyrians by J. J. Wilkes, 1992.
  • The Illyrians to the Albanians by Neritan Ceka, 2005
  • Titus Livius - THE HISTORY OF ROME, Book XXXI
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λόνγκαρος&oldid=9338220"