Λουίζα Εμμανουέλα ντε Σατιγιόν, πριγκίπισσα του Τάραντα
| Λουίζα Εμμανουέλα ντε Σατιγιόν, πριγκίπισσα του Τάραντα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Louise-Emmanuelle de Châtillon, princesse de Tarente (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1763[1] |
| Θάνατος | 22 Ιουνίουιουλ. / 4 Ιουλίου 1814γρηγ.[1] Αγία Πετρούπολη[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Γαλλίας[1] |
| Θρησκεία | Καθολικισμός[1] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας Κυρία επί των τιμών[3] |
| Εργοδότης | Μαρία Αντουανέττα |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Κάρολος Βρετανός Μαρία ντε Λα Τρεμουάλ |
| Γονείς | Louis Gaucher de Châtillon, 2.Duc de Châtillon και Adrienne Emilie Felicité de La Baume le Blanc, Duchesse de La Vallière |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Τάγμα της Αγίας Αικατερίνης, Β΄ Τάξη |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Λουίζα-Εμμανουέλα ντε Σατιγιόν, γαλλ.: Louise-Emmanuelle de Châtillon, που με τον γάμο της έγινε πριγκίπισσα τού Τάραντα (Princesse de Tarente) (1763 - 1814) ήταν Γαλλίδα ευγενής, απομνημονευματογράφος και αξιωματούχος της Αυλής. Υπηρέτησε ως κυρία των τιμών (Dame du Palais) στη βασίλισσα Μαρία-Αντουανέττα της Γαλλίας από το 1782 έως το 1792. Δημοσιεύτηκαν τα απομνημονεύματά της για τη ζωή της κατά τη Γαλλική Επανάσταση.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε από τον Λουί Γκωσέ, δούκα τού Σατιγιόν, και την Aντριέν-Εμιλί-Φελισιτέ ντε Λα Μπωμ λε Μπλαν ντε Λα Βαλιέρ. Ήταν εγγονή τού Λουδοβίκου-Καίσαρα τού Λα Μπωμ Λε Μπλαν, τού διάσημου συγγραφέα.
Το 1781 παντρεύτηκε τον Κάρολο-Βρετανό-Μαρία ντε Λα Τρεμουάλ, πρίγκιπα τού Τάραντα και δούκα τού Λα Τρεμουάλ. Το ζευγάρι είχε μία κόρη, την Καρλόττα (26 Οκτωβρίου 1788 – 15 Φεβρουαρίου 1791).
Το 1786, διορίστηκε ως μία από τις 15 κυρίες των τιμών στην βασίλισσα Μαρία-Αντουανέτα.
Επανάσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά το ξεκίνημα της Γαλλικής επανάστασης, ο σύζυγός της μετανάστευσε και εντάχθηκε στον στρατό των μεταναστών υπό τον πρίγκιπα τού Κοντέ . Η Λουίζα-Εμμανουέλα συνόδευσε τη βασιλική οικογένεια από τις Βερσαλλίες στο Παρίσι μετά την Πορεία των Γυναικών στις Βερσαλλίες τον Οκτώβριο του 1789 και συνέχισε να υπηρετεί τη βασίλισσα στο ανάκτορο τού Κεραμεικού (Tuileries).
Σύμφωνα με πληροφορίες ήταν ίσως η γυναίκα συνάδελφος, με την οποία η πριγκίπισσα ντε Λαμπάλ ήταν πιο φιλική και ήταν συχνή επισκέπτης τού σαλονιού της Λαμπάλ στο Pavillon de Flore, όπου η Λαμπάλ ήταν γνωστό ότι στρατολογούσε αριστοκρατικές πιστές επαφές, για τη βασιλική παράταξη. [4]
Κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης της 20ης Ιουνίου 1792, μαζί με την πριγκίπισσα ντε Λαμπάλ, τη μαντάμ ντε Τουρζέλ, τη δούκισσα ντε Μαγιέ, τη μαντάμ ντε Λα Ρος-Αιμόν, τη Μαρί-Ανζελίκ ντε Μακώ, τη Ρενέ-Σουζάν ντε Σουσί, την κυρία ντε Ζινεστού και μερικούς ευγενείς, ανήκε στους αυλικούς που περιέβαλλαν τη βασίλισσα και τα παιδιά της για αρκετές ώρες, όταν ο όχλος περνούσε από το δωμάτιο φωνάζοντας ύβρεις στη Μαρία-Αντουανέτα. [4]
10 Αυγούστου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη διάρκεια της 10ης Αυγούστου (Γαλλική Επανάσταση), αυτή και οι υπόλοιπες κυρίες των τιμών της βασίλισσας αφέθηκαν στον θάλαμο της βασίλισσας, αφού η βασιλική οικογένεια έφυγε από το ανάκτορο παρέα με την πριγκίπισσα τού Λαμπάλ και τη μαντάμ ντε Τουρζέλ μόνο. Σύμφωνα με τη μαντάμ ντε Καμπάν, η πριγκίπισσα ντε Ταράντ ήταν συντετριμμένη που έμεινε στο ανάκτορο, αλλά κατάφερε να αντέξει αρκετά, ώστε να ανοίξει τις πόρτες τού θαλάμου στον όχλο. [5] Αυτό έπεισε τον όχλο ότι η βασιλική οικογένεια δεν ήταν εκεί, και ότι δεν χρειαζόταν να εισβάλλουν με τη βία, κάτι που μπορεί να έσωσε τη ζωή των γυναικών. [5]
Όταν ο όχλος μπήκε στην αίθουσα, όπου ήταν μαζεμένες οι κυρίες των τιμών, η πριγκίπισσα ντε Ταράντ, σύμφωνα με την Πωλίν ντε Τουρζέλ, πλησίασε έναν από τους επαναστάτες και ζήτησε την προστασία του. [6] Σύμφωνα με πληροφορίες, όταν οι αξεγερμένοι μπήκαν στο υπνοδωμάτιο της βασίλισσας, η κυρία των τιμών της πριγκίπισσας ντε Λαμπάλ, κόμισσα ντε Ζινεστού, έγινε υστερική, έπεσε στα γόνατά της και ικέτευσε για έλεος. Τότε η πριγκίπισσα ντε Ταράντ, η ίδια σαστισμένη, στράφηκε προς τη νεαρή Μασσαλιώτιδα που οδήγησε τους ταραχοποιούς και είπε: «Αυτή η καημένη κυρία είναι, όπως βλέπετε, υστερική: θα την αφήσετε ευγενικά σε ένα ασφαλές μέρος; Και αυτό το νεαρό κορίτσι επίσης», δηλώνοντας την Πωλίν ντε Τουρζέλ, «Εμπιστεύομαι την τιμή σας, σκοτώστε με αν θέλετε, αλλά φερθείτε της με σεβασμό», και εκείνος απάντησε: «Δεν πολεμάμε εναντίον γυναίκών, πηγαίνετε όλες, αν το θέλετε». [4] Σύμφωνα με την Πωλίν τνς Τουρζέλ, στη συνέχεια συνόδευσε αυτήν και την πριγκίπισσα ντε Ταράντ έξω. [6] Ακολουθώντας αυτό το παράδειγμα, οι υπόλοιπες κυρίες των τιμών αναχώρησαν από το ανάκτορο με τον ίδιο περίπου τρόπο, [5] και πέρασαν όλες με ασφάλεια. [4]
Η ντε Ταράντ και η Πωλίν ντε Τουρζέλ συνοδεύτηκαν από το ανάκτορο από έναν επαναστάτη, ο οποίος τις άφησε στον δρόμο, όπου τους ανακάλυψε ένας όχλος, που τις έφερε στη φυλακή. Ο διευθυντής της φυλακής τους επέτρεψε να φύγουν και η ντε Ταράντ πήγε την Πωλίν ντε Τουρζέλ στη γιαγιά της, από την οποία αργότερα θα μπορούσε να ενωθεί με τη μητέρα της. [7]
Οι σφαγές του Σεπτεμβρίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Επειδή ήταν γνωστή ως έμπιστη της πριγκίπισσας ντε Λαμπάλ, η οποία ήταν ύποπτη ότι είχε στρατολογήσει επαφές για την παράταξη των βασιλοφρόνων στο σαλόνι της, η ντε Ταράντ συνελήφθη και ανακρίθηκε, σχετικά με τα άτομα που συνάντησε στο σαλόνι της πριγκίπισσας ντε Λαμπάλ στο ανάκτορο Κεραμεικού (Tuileries). [4] Αρνήθηκε ότι συμμετείχε ή ότι γνώριζε οποιεσδήποτε προδοτικές συνωμοσίες και αφού αρνήθηκε να καταθέσει για οποιεσδήποτε προδοτικές πράξεις, που διέπραξε η Μαρία-Αντουανέτα, κρατήθηκε στη φυλακή από τις 27 Αυγούστου και μετά. [8]
Εξαιτίας αυτού, βρισκόταν ακόμη στη φυλακή τού Αβαείου κατά τη διάρκεια των Σφαγών τού Σεπτεμβρίου, όταν τα λαϊκά δικαστήρια δίκασαν και εκτέλεσαν τους κρατούμενους στις φυλακές τού Παρισιού. Το προσωπικό της φυλακής, ωστόσο, προσπάθησε να μειώσει τη βία όσο το δυνατόν, ιδιαίτερα όσον αφορά τις γυναίκες κρατούμενες της φυλακής τού Αβαείου, έτσι μόνο δύο από τις 200 γυναίκες κρατούμενες εκτελέστηκαν τελικά. Στην περίπτωση της ντε Ταράντε, συνοδευόταν στο δικαστήριο από το προσωπικό της φυλακής, που σκόπευε να την προστατεύσει, και τη βοήθησε ιδιαίτερα ένας μεσιέ Σανσύ, ο οποίος της είπε τι να πει, ώστε να μετατρέψει την ποινή τού δικαστηρίου προς όφελός της. [8] Απάντησε ότι ήταν φυλακισμένη από τις 27 Αυγούστου, ότι είχε ανακριθεί και έκτοτε ερευνήθηκε το σπίτι της, αλλά δεν είχαν προσκομιστεί ενοχοποιητικά στοιχεία εναντίον της, και ότι ήταν χωρισμένη από τον σύζυγό της και δεν ήξερε πού ήταν, ούτε την ένοιαζε. [8]
Αθωώθηκε από όλες τις κατηγορίες από το λαϊκό δικαστήριο και συνόδευσε στο σπίτι της στη μητέρα της στο Οτέλ ντε Σατιγιόν.
Μετέπειτα ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη διάρκεια της περιόδου τού Τρόμου το 1793, η ντε Ταράντε μετανάστευσε στην Αγγλία και ζούσε με μία σύνταξη, που της είχε δώσει η αδελφή της Μαρίας-Αντουανέτας, Μαρία Καρολίνα της Αυστρίας. Το 1795 υπέβαλε ανεπιτυχώς αίτηση για μία θέση ως κυρία των τιμών στη Μαρία-Θηρεσία της Γαλλίας, σύζυγο τού διαδόχου.
Έφυγε από την Αγγλία συντροφιά με τον κουνιάδο της Μαρία-Φραγκίσκο-Εμμανουήλ ντε Κρυσόλ για την Αυλή της Ρωσίας γύρω στον Μάρτιο τού 1797, όπου ήταν κυρία των τιμών της τσαρίνας Mαρίας-Φεοντόροβνας.
Επέστρεψε στη Γαλλία το 1801 και παρέμεινε για τρία χρόνια, αλλά δεν ήθελε να ζήσει εκεί λόγω των τραυματικών αναμνήσεων της επανάστασης, έτσι προτίμησε να επιστρέψει και να περάσει το υπόλοιπο της ζωής της στη Ρωσία, όπου ήταν κεντρική μορφή στους κύκλους των Γάλλων μεταναστών γύρω από την κόμισσα Βαρβάρα Γκολοβίνα.
Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Souvenirs de la princesse de Tarente, 1789-1792
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 «де-Тарант, Луиза Эмануиловна» (Ρωσικά)
- ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2020.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Hardy, B. C. (Blanche Christabel), The Princesse de Lamballe; a biography, 1908, Project Gutenberg
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Madame Campan, Memoirs of the Court of Marie Antoinette, Queen of France, Project Gutenberg
- ↑ 6,0 6,1 Memoirs of the Dutchess de Tourzel, governess to the children of France during the years 1789, 1790, 1791, 1792, 1793 and 1795, 1886
- ↑ Memoirs of the Dutchess de Tourzel, governess to the children of France during the years 1789, 1790, 1791, 1792, 1793 and 1795, 1886
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Souvenirs de la princesse de Tarente, 1789-1792
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Νάγκελ, Σούζαν. "Marie-Therese, Child of Terror: The Fate of Marie Antoinette's Daughter". NY: Bloomsbury, 2008.(ISBN 1-59691-057-7)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Louise Emmanuelle de Châtillon στο Wikimedia Commons
|