Λεόντιος (σφετεριστής)
- Να μη συγχέεται με τον Αυτοκράτορα Λεόντιο (βασ. 695-698).
| Λεόντιος | |
|---|---|
 Σόλιδος με επιγραφή: D. N. LEONTIO PERP[PETUU]S AVG. Αντιόχεια 484. | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 5ος αιώνας |
| Θάνατος | 488 Σελεύκεια Ισαυρίας |
| Αιτία θανάτου | αποκεφαλισμός |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βυζαντινός Αυτοκράτορας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Λεόντιος (απεβ. 488) ήταν στρατηγός της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που διεκδίκησε τον θρόνο της Κωνστανινούπολης, ηγούμενος μίας εξέγερσης εναντίον του Ζήνωνα.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν Συριακής καταγωγής, προερχόμενος από την Δαλισανδό της Καππαδοκίας. Υπό τον Ζήνωνα έγινε μάγιστρος του στρατού της Θράκης (magister militum per Thracias).
To 484 ο Ρωμαίος στρατηγός Ίλλος διέκοψε τη σχέση του με τον Ζήνωνα. Τότε ο Αυτοκράτορας έστειλε τον Λεόντιο με στρατό εναντίον του Ίλλου, αλλά ο Ίλλος κατάφερε να πείσει τον Λεόντιο να πάει με το μέρος του. Ο Ζήνωνας δεν ήταν δημοφιλής στον λαό της Κωνσταντινούπολης, μίας κρίσιμης περιοχής της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, διότι ήταν Ίσαυρος και ως τέτοιος εθεωρείτο βάρβαρος· για τον λόγο αυτόν είχε εξεγερθεί και ο Βασιλίσκος το 475/476. Ο Ίλλος, που επίσης ήταν ένας Ίσαυρος, αποφάσισε να μη διεκδικήσει για τον εαυτό του τον θρόνο, αλλά να ανεβάσει τον Λεόντιο.
Η στέψη του Λεόντιου έγινε στην Ταρσό στις 19 Ιουλίου 484: η ημέρα επιλέχθηκε, έπειτα από τη συμβουλή μερικών αστρολόγων, ως ευνοϊκή. Έγινε στα χέρια της Βηρίνας, χήρας του Λέοντα Α΄, η οποία έστειλε επιστολές στη διοίκηση Ανατολής και στη διοίκηση Αιγύπτου με την υπόδειξη να δεχθούν τον σφετεριστή ως αυτοκράτορα. Ο Λεόντιος αναγνωρίστηκε στην Αντιόχεια, όπου εισήλθε στις 27 Ιουλίου και σε μερικά άλλα μέρη. Είχε χρόνο να ονομάσει αξιωματούχους και να κόψει νομίσματα, πριν αντιμετωπίσει την αντίδραση του Ζήνωνα.
Ο στρατός του Ζήνωνα, από Ρωμαίους και Οστρογότθους υπό τη διοίκηση του Θεοδώριχου του Αμάλ και του Ιωάννη του Σκύθη νίκησε τον εξεγερθέντα στρατό κοντά στην Αντιόχεια (8 Αυγούστου). Ο Ίλλος και ο Λεόντιος αναγκάστηκαν να βρουν καταφύγιο μέσα στο φρούριο Παπύριο, όπου οι εξεγερμένοι κράτησαν για 4 έτη. Το 488 μετά από προδοσία, το φρούριο έπεσε· ο Λεόντιος εκτελέστηκε και αποκεφαλίστηκε στη Σελεύκεια την παρά τω Καλυκαδνώ, ενώ το κεφάλι του στάλθηκε στον Ζήνωνα.
Μια και ο Ίλλος και ο Λεόντιος ακολουθούσαν τη Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνας, έλαβαν την υποστήριξη του Καλενδίωνα Πατριάρχη της Αντιόχειας και μικρή υποστήριξη από άλλους. Επίσης μερικοί εθνικοί (παγανιστές) υποστήριξαν την εξέγερση, μεταξύ των οποίων ο ποιητής, φιλόσοφος και μάντης Παμπρέπιος.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Hugh, Elton, "Leontius (AD 484-488)", De Imperatoribur Romanis
- Smith, William, "Illus", Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology.
- Warren T. Treadgold (1997). A History of the Byzantine State and Society. Stanford University Press. pp. 161–164. ISBN 0-8047-2630-2.
- Trombley, Frank R., and John W. Watt, The Chronicle of Pseudo-Joshua the Stylite, Liverpool University Press, 2000, ISBN 0-85323-585-6, p. 14.
- Williams, Stephen, The Rome That Did Not Fall: the survival of the East in the fifth century, Routledge, 1999, ISBN 0-415-15403-0, p. 195.
|