Λεωνίδας Φιλιππίδης

Λεωνίδας Φιλιππίδης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Λεωνίδας Φιλιππίδης (Ελληνικά)
Γέννηση	20 Μαρτίουιουλ. / 1 Απριλίου 1898γρηγ.; Αθήνα
Θάνατος	1973;
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	νέα ελληνική γλώσσα
Σπουδές	Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (έως 1919); Πανεπιστήμιο της Λειψίας (έως 1929)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	διδάσκων πανεπιστημίου; θρησκειολόγος; συγγραφέας; θεολόγος
Εργοδότης	Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1939–1968); Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού (1930–1939)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Πρύτανης (1965–1966, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών)
	δεδομένα

Ο Λεωνίδας Φιλιππίδης (1898 - 1973) ήταν Έλληνας θρησκειολόγος και πανεπιστημιακός. Διετέλεσε πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών κατά το ακαδημαϊκό έτος 1965 - 1966.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γέννηση και πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου του 1898 στην Αθήνα και ήταν τέκνο του πολιτικού μηχανικού Ιωάννη Φιλιππίδη από την Τήνο και της Μαρίας Σταθακοπούλου από την Πάτρα. Εισήλθε το 1910 στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή από όπου αποφοίτησε το 1915 και στη συνέχεια φοίτησε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών ολοκληρώνοντας τις σπουδές του το 1919 με άριστα. Συμμετείχε στη Μικρασιατική εκστρατεία υπηρετώντας στη Σμύρνη και το Αφιόν Καραχισάρ ενώ το ίδιο διάστημα διετέλεσε δάσκαλος, ιεροκήρυκας, συνεργάτης περιοδικών και εφημερίδων της Σμύρνης καθώς και ιδιαίτερος γραμματέας του μητροπολίτη Χρυσοστόμου.^[2]

Παραμονή σε Αίγυπτο και Γερμανία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα διετέλεσε για μικρό χρονικό διάστημα γραμματέας του συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης και το 1923 αναγορεύθηκε διδάκτορας της Θεολογικής Σχολής της Αθήνας μετά από έγκριση της διατριβής του «Επισκοπή και επίσκοποι Τήνου κατά τους μέσους χρόνους». Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στην Αίγυπτο όπου παρέμεινε μέχρι το 1926, αρχικά ως διευθυντής του γραφείου του πατριάρχη Αλεξανδρείας Φώτιου και έπειτα ως δάσκαλος ελληνικού σχολείου του Πορτ Σάιντ. Παρέμεινε για μια τριετία στη Γερμανία όπου σπούδασε με υποτροφία στη Θεολογική και Φιλοσοφική Σχολή του πανεπιστημίου της Λειψίας από όπου αναγορεύτηκε διδάκτορας τον Δεκέμβριο του 1929.^[2]

Σταδιοδρομία στην Ελλάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ο Φιλιππίδης ξεκίνησε μια σειρά άρθρων και διαλέξεων με στόχο την υπεράσπιση του κλάδου της Θρησκειολογίας. Τον Ιούλιο του 1930 διορίστηκε διευθυντής θρησκευμάτων του Υπουργείου Παιδείας, θέση την οποία διατήρησε μέχρι το 1939, όταν και παραιτήθηκε μετά το διορισμό του ως τακτικός καθηγητής^[2] της Ιστορίας των Θρησκευμάτων στη Θεολογική Σχολή της Αθήνας όπου δίδαξε ανελλιπώς μέχρι και τη συνταξιοδότησή του, το 1968^[3]. Εκτός από την Ιστορία των Θρησκευμάτων δίδαξε κατά καιρούς και άλλα μαθήματα όπως η Κατηχητική, η Λειτουργική, η Φιλοσοφία της θρησκείας κλπ. ενώ διετέλεσε κοσμήτορας^[4] της σχολής κατά τα έτη 1945, 1954 και 1959, πρύτανης^[5] του Πανεπιστημίου Αθηνών για το ακαδημαϊκό έτος 1965 - 1966 και αντιπρύτανης^[6] ένα χρόνο νωρίτερα.^[2]

Απεβίωσε το 1973.^[7]

Αποτίμηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φιλιππίδης, μέσα από της πολυετή και πολυσχιδή συνεισφορά του, αναδείχτηκε ως ο σημαντικότερος Έλληνας εκπρόσωπος της Θρησκειολογίας της εποχής του επιτυγχάνοντας να αποκαταστήσει το κύρος του αντικειμένου στην Ελλάδα.^[2] Κυριότερο έργο του είναι η Ιστορία της Εποχής της Καινής Διαθήκης εξ απόψεως Παγκοσμίου και Πανθρησκειακής (1958)^[2] ενώ αξιόλογες θεωρούνται και οι μελέτες του πάνω στον ινδουισμό και τον βουδισμό κατά τη δεκαετία του 1930, τις οποίες όμως δεν συνέχισε λόγω ελλιπούς γνώσης της σανσκριτικής γλώσσας.^[8]

Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μεταξύ των έργων του συγκαταλέγονται τα εξής:

Η περί μεταγραφών θεωρία του F. Wutz (Ιερουσαλήμ, 1928)
Η εξέλιξις και σημερινή φάσις του ζητήματος της προελεύσεως του σημιτικού αλφαβήτου (Αλεξάνδρεια, 1929)
Ο χρυσούς κανών (γερμανικά, 1929)
Η περί θλίψεως και λυτρώσεως θεωρία της Βεδάντα (Αθήναι, 1934)
Το ύψιστον ηθικόν ιδεώδες κατά Βούδδαν (Αθήναι, 1936)
Η Ιστορία της θρησκείας του αρχαίου Ισραήλ (1938)
Ιστορία της Εποχής της Καινής Διαθήκης εξ απόψεως Παγκοσμίου και Πανθρησκειακής (Αθήναι, 1958)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ data.nlg.gr/resource/authority/record31433.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος 11ος, Αθήναι 1965, σελ. 1093 - 1096.
↑ «Διατελέσαντες Καθηγητές της Σχολής (1837-2006)». theol.uoa.gr. Θεολογική Σχολή: Τμήμα Θεολογίας. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2016.
↑ «ΕΚΠΑ: Κοσμητεία Θεολογικής Σχολή - Διατελέσαντες Κοσμήτορες». deantheol.uoa.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2016.
↑ «Πρυτάνεις Πανεπιστημίου Αθηνών». Επετηρίδα Πανεπιστημιακών Ετών 2012-2013 (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών): σ. 28. 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-04-13. https://web.archive.org/web/20160413084414/http://www.uoa.gr/fileadmin/user_upload/PDF-files/organa/Epethrida_2014.pdf. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2016.
↑ «Αντιπρυτάνεις Πανεπιστημίου Αθηνών». Επετηρίδα Πανεπιστημιακών Ετών 2012-2013 (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών): σ. 30. 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-04-13. https://web.archive.org/web/20160413084414/http://www.uoa.gr/fileadmin/user_upload/PDF-files/organa/Epethrida_2014.pdf. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2016.
↑ «Katalog der Deutschen Nationalbibliothek - Philippidēs, Leōnidas Iō». d-nb.info. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2016. ^{[νεκρός σύνδεσμος]}
↑ Ζιάκας, Γρηγόριος Δ. (2008). Θρησκείες και πολιτισμοί της Ασίας. Ινδοϊσμός, Ταοϊσμός, Κομφουκισμός, Βουδισμός, Θιβέτ και Ιαπωνία (β΄ εκδ. έκδοση). Θεσσαλονίκη: εκδ. Κορνηλία Σφακιανάκη. σελ. 65. ISBN 978-960-88728-7-5.

[c74430655865f9614616e8b1744042976f7c19ec-1] ta.nlg.gr/resource/authority/record31433.

[THE-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος 11ος, Αθήναι 1965, σελ. 1093 - 1096.

[3] «Διατελέσαντες Καθηγητές της Σχολής (1837-2006)». theol.uoa.gr. Θεολογική Σχολή: Τμήμα Θεολογίας. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2016.

[4] «ΕΚΠΑ: Κοσμητεία Θεολογικής Σχολή - Διατελέσαντες Κοσμήτορες». deantheol.uoa.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2016.

[5] «Πρυτάνεις Πανεπιστημίου Αθηνών». Επετηρίδα Πανεπιστημιακών Ετών 2012-2013 (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών): σ. 28. 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-04-13. https://web.archive.org/web/20160413084414/http://www.uoa.gr/fileadmin/user_upload/PDF-files/organa/Epethrida_2014.pdf. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2016.

[6] «Αντιπρυτάνεις Πανεπιστημίου Αθηνών». Επετηρίδα Πανεπιστημιακών Ετών 2012-2013 (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών): σ. 30. 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-04-13. https://web.archive.org/web/20160413084414/http://www.uoa.gr/fileadmin/user_upload/PDF-files/organa/Epethrida_2014.pdf. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2016.

[7] «Katalog der Deutschen Nationalbibliothek - Philippidēs, Leōnidas Iō». d-nb.info. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2016. ^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[8] Ζιάκας, Γρηγόριος Δ. (2008). Θρησκείες και πολιτισμοί της Ασίας. Ινδοϊσμός, Ταοϊσμός, Κομφουκισμός, Βουδισμός, Θιβέτ και Ιαπωνία (β΄ εκδ. έκδοση). Θεσσαλονίκη: εκδ. Κορνηλία Σφακιανάκη. σελ. 65. ISBN 978-960-88728-7-5.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]