Λεμόβικες
Οι Λεμόβικες (λατινικά: Lemovices ή Lemovici) ήταν μια γαλατική φυλή της Κεντρικής Ευρώπης που εγκαταστάθηκαν στο Λιμουζέν και το Πουατού μεταξύ 700 και 400 π.Χ. Η πρωτεύουσά τους ήταν το Ντουρότινκουμ (σημερινή Βιλζουμπέρ) και στην εποχή της ρωμαϊκής κυριαρχίας, ήταν το Αουγκουστόριτουμ (σημερινή Λιμόζ).[1]
Ετυμολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το όνομα των Λεμοβίκων προέρχονται από το lemo «φτελιά» και το vices «αυτοί που νικούν» και σημαίνει «νικητές με τη φτελιά», η φτελιά αναφέρεται επειδή οι λόγχες τους ήταν πιθανώς φτιαγμένοι από αυτό το δέντρο. [2]Οι Λεμόβικες έδωσαν το όνομά τους στη Λιμόζ και στο Λιμουζέν.
Η περιοχή τους[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πρωτεύουσά τους κατά την εποχή της ρωμαϊκής κατάκτησης βρισκόταν στο oppidum Ντουρότινκουμ της σημερινής κοινότητας Βιλζουμπέρ, στο νομό Ωτ-Βιέν της Νέας Ακουιτανίας. Μετά τη ρωμαϊκή κατάκτηση, η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στο Αουγκουστόριτουμ (σημερινή Λιμόζ). Οι άλλοι γνωστοί τόποι τους είναι: Acitodunum (στο Αλάν), Argentat (στην Αρζεντά), Blatomagus (στο Μπλον), Briva Curretia (στη Μπριβ-λα-Γκαγιάρντ), Cassinomagus (στο Σασενόν), Carovicus (στο Σατώ-Σερβίξ), Roncomagus (στο Ραστόν), Excingidiacum (στο Υσσαντόν) και Uxellum (Υσσέλ).
Το έδαφος των Λεμοβίκων εκτείνονταν στους σημερινούς νομούς Ωτ-Βιέν, Κρεζ και Κορέζ, καθώς και σε μικρά τμήματα των γειτονικών νομών Σαράντ, Δορδόνη και Αντρ.
Ένας από τους κύριους τόπους λατρείας και εμπορίου τους βρέθηκε πρόσφατα στο Ταντινιάκ στο νομό Κορέζ. Βρέθηκαν κυρίως διάφορα χάλκινα αντικείμενα, όπως το κράνος-πουλί, το κράνος-δαχτυλίδι αλλά και επτά κάρνυκες, μυθικά αντικείμενα, μοναδικά στον Κελτικό κόσμο. [3]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 52 π.Χ., 10.000 Λεμόβικες με επικεφαλής τον Σέντουλο συμμετείχαν, ως σύμμαχοι των Αρβέρνων, στην εξέγερση του Βερκιγγετόριξ εναντίον του Ρωμαίου στρατηγού Ιούλιου Καίσαρα κατά τη διάρκεια των Γαλατικών Πολέμων, αλλά ο Σέντουλος σκοτώθηκε στη μάχη της Αλεσίας και η φυλή υποτάχθηκε στους Ρωμαίους.[4]
Στα Απομνημονεύματα περί του Γαλατικού πολέμου, ο Ιούλιος Καίσαρ τους κατέταξε λανθασμένα μεταξύ των λαών της Αρμορικής.[5] Αυτό το λάθος μεταγραφής προέρχεται από μια σύγχυση του Καίσαρα μεταξύ των Λεμοβίκων και των Λεξοβίων, στα γράμματα M και Ξ. Οι Λεξόβιοι, που είχαν πρωτεύουσα το σημερινό Λιζιέ, ήταν όντως λαός που κατοικούσαν στην Αρμορική.
Οικονομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το έδαφος των Λεμοβίκων ήταν πλούσιο σε ορυχεία χρυσού, ιδιαίτερα στη νοτιοδυτική περιοχή του Μασίφ Σαντράλ στη δυτική-κεντρική Γαλλία, και μέχρι σήμερα μπορούμε να μετρήσουμε 200, των οποίων η τεχνική και το βάθος είναι εντυπωσιακά.[6]
Ειδικεύονταν κυρίως στις εξαγωγές και το εμπόριό τους επεκτάθηκε στις ακτές του Ατλαντικού, γεγονός που επέτρεψε την ευημερία της περιοχής τους.
Η ανακάλυψη αυτών των ορυχείων χρυσού κατά το τελευταίο μέρος του 19ου αιώνα, επέτρεψε την ανακάλυψη των τεχνικών και της χρονολογίας της εξορυκτικής δραστηριότητας. [7]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τομ. 38, σελ. 79
- ↑ Xavier Delamarre, Dictionnaire de la langue gauloise, Éditions Errance, Paris, 2003.
- ↑ . «tintignac.wixsite.com/tintignac-naves#!site/c13ps».
- ↑ . «historica.fandom.com/wiki/Lemovices».
- ↑ . «journals.openedition.org/siecles/326».
- ↑ . «unilim.fr/atlas-historique-limousin/les-mines-des-lemovice-en-haute-vienne-entre-le-ve-et-ie-siecle-av-j-c/».
- ↑ Morteani, Giulio; Northover, Jeremy (2013). Prehistoric Gold in Europe: Mines, Metallurgy and Manufacture. Dordrecht: Kluwer Academic Publishers. p. 219. ISBN 9789048145003.