Λαυσαϊκή Ιστορία
Η Λαυσαϊκή Ιστορία είναι ένα από τα αρχαιότερα ιστορικά-βιογραφικά έργα που αφορούν στις ζωές των ασκητών οι οποίοι έδρασαν τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους. Οι περισσότεροι ασκητές έδρασαν στις περιοχές της Αιγύπτου, Συρίας, Ρώμης, Καμπανίας και Παλαιστίνης[1].
Συγγραφέας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Συγγραφέας του έργου είναι ο ασκητής Παλλάδιος. Ο Παλλάδιος γεννήθηκε το 364 μ.Χ. στην Γαλατία. Μοναχός εκάρη σε ηλικία είκοσι ετών. Το 400 μ.Χ. χειροτονήθηκε επίσκοπος Ελενοπόλεως της Βιθυνίας. Το 417 μ.Χ. ανέλαβε επίσκοπος Ασπουτών της Γαλατίας. Περί το 431 μ.Χ. πέθανε.[2]
Λειτουργική χρήση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία (Βυζαντινά χρόνια) η Λαυσαϊκη Ιστορία διαβαζόταν κατά τις πρώτες ημέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής ως πατερικά κείμενα.
Μεταφράσεις του έργου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Λαυσαϊκή Ιστορία έχει μεταφραστεί: στα Λατινικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Σερβικά και στα Νεοελληνικά.[3]
Βιβλιογραφικές πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Βυζαντινή Βιβλιοθήκη, Παλλαδίου, Λαυσαική Ιστορία α', Εκδόσεις Τήνος, Αθήναι, Έκδοση Β'.
- Βυζαντινή Βιβλιοθήκη, Παλλαδίου, Λαυσαϊκή Ιστορία β', Εκδόσεις Τσιβεριώτης, Αθήναι, 1972.
