Κωνσταντίνος Βλαχόπουλος
| Κωνσταντίνος Βλαχόπουλος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Κωνσταντίνος Βλαχόπουλος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1789[1] Νικόπολη Πρέβεζας |
| Θάνατος | 1868[2] Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός επαναστάτης |
| Εργοδότης | Ελληνική Χωροφυλακή |
| Οικογένεια | |
| Αδέλφια | Αλεξάκης Βλαχόπουλος Δημήτριος Βλαχόπουλος |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | συνταγματάρχης/Ελληνικός Στρατός και Ελληνική Χωροφυλακή |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνική Επανάσταση του 1821 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Φιλικός συνταγματάρχης |
| Βραβεύσεις | Τάγμα του Σωτήρος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κωνσταντίνος Βλαχόπουλος (1789 - 1868) ήταν Φιλικός, αρματολός και οπλαρχηγός της επανάστασης του 1821. Μετά τη δημιουργία του Ελληνικού Κράτους απετέλεσε τον πρώτο Έλληνα αρχηγό της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1789 στη Νικόπολη της Πρέβεζας και ήταν γόνος μεγάλης οικογένειας αρματολών της Δυτικής Ελλάδας. Κατά την προεπαναστατική περίοδο, διετέλεσε αρματολός μαζί με τον αδελφό του Αλεξάκη. Αργότερα, λόγω των διώξεων από τον Αλή Πασά, αναγκάστηκε να καταφύγει από κοινού με τον αδελφό του στην Κέρκυρα. Εκεί, τα δύο αδέλφια κατετάγησαν ως βαθμοφόροι στα ελληνικά τάγματα του βρετανικού στρατού[3]. Το 1819 μυήθηκε μαζί με τους αδελφούς του Αλέξιο και Δημήτριο, στη Φιλική Εταιρεία[4].
Όταν ξέσπασε η επανάσταση, συμμετείχε στα τέλη Μαΐου 1821 στη μάχη του Βραχωρίου, ενώ λίγο αργότερα έλαβε μέρος και στην καταδίωξη του Αλβανού οπλαρχηγού Νούρκα Σερβάνη[5]. Έπειτα, συνέβαλε στην απελευθέρωση του Ζαπαντίου[4]. Το επόμενο έτος, αναγνωρίστηκε στρατιωτικός αρχηγός των επαρχιών Βλοχού και Αγρινίου, και πολέμησε υπό τις διαταγές του Μάρκου Μπότσαρη[4], διακριθείς στη μάχη του Καρπενησίου[6]. Το Δεκέμβριο του 1823 προβιβάστηκε σε χιλίαρχο[7].
Πολέμησε στη δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου προασπίζοντας τον «προμαχώνα του Φραγκλίνου». Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας προήχθη σε στρατηγό. Επέζησε της Εξόδου και κατέφυγε στην Αττική, όπου συμπολέμησε με τον Καραϊσκάκη[4].
Το 1827 έλαβε μέρος στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας και την περίοδο 1827-1829 εντάχθηκε στη δύναμη του Ριχάρδου Τσωρτς, σε εκκαθαρίσεις της Αττικής από τους Τούρκους. Μετά την απελευθέρωση, το 1833, διορίστηκε στη νεοσύστατη τότε Ελληνική Βασιλική Χωροφυλακή, ενώ στις 14 Σεπτεμβρίου του 1841 τοποθετήθηκε από την κυβέρνηση στην ηγεσία του σώματος, αποτελώντας τον πρώτο Έλληνα που καταλάμβανε αυτή τη θέση[8]. Στις 6 Σεπτεμβρίου του 1843 αντικαταστάθηκε από τον Σπυρομήλιο[9].
Αποστρατεύτηκε με το βαθμό του Συνταγματάρχη Χωροφυλακής και απεβίωσε το 1868 στην Αθήνα.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Faceted Application of Subject Terminology. 236592. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Faceted Application of Subject Terminology. 236592. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Σύγχρονος Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, τ. 5ος, σ. 332.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Ήρωες του 1821: Κωνσταντίνος Βλαχόπουλος.
- ↑ Κόκκινου, 1974, Α΄, σ. 532 - 535.
- ↑ Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, Επανέκδοσις υπό της βιβλιοθήκης της Βουλής, Αθήναι 1978, τόμος ΙΑ', σ. 199.
- ↑ Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, Επανέκδοσις υπό της βιβλιοθήκης της Βουλής, Αθήναι 1972, τόμος Β', σ. 672.
- ↑ Αντωνίου, 1964, τ. Α', σ. 263.
- ↑ Αντωνίου, 1964, τ. Α', σ. 276.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κωνσταντίνου Σ. Αντωνίου, Ιστορία Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής 1833 - 1964, εκδόσεις Λαδιάς, Αθήναι 1964.
- Διονυσίου Κοκκίνου, Η Ελληνική Επανάστασις, εκδόσεις Μέλισσα, έκτη έκδοσις, Αθήναι 1974.
- "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου".