Κονσταντίν Μπατιούσκοφ
| Κονσταντίν Μπατιούσκοφ | |
|---|---|
 Πορτρέτο του 1810 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 18ιουλ. / 29 Μαΐου 1787γρηγ. (specified date of both Julian and Gregorian calendar και unspecified calendar, assumed Julian)[1][2][3] Βόλογκντα[1][4][5] |
| Θάνατος | 7ιουλ. / 19 Ιουλίου 1855γρηγ. (specified date of both Julian and Gregorian calendar, unspecified calendar, assumed Gregorian και unspecified calendar, assumed Julian)[1][2][6] Βόλογκντα[1][4][5] |
| Αιτία θανάτου | Τύφος |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Spaso-Prilutsky Monastery[7] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά[8] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής[1][9] συγγραφέας |
| Εργοδότης | Εθνική Βιβλιοθήκη της Ρωσίας |
| Περίοδος ακμής | 1810 - 1822 |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Nikolay Lvovich Batyushkov[5] |
| Αδέλφια | Pompei Batyushkov[10] Yulia Nikolaevna Batyushkova |
| Οικογένεια | Batyushkovy |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κονσταντίν Νικολάεβιτς Μπατιούσκοφ (ρωσικά: Константи́н Никола́евич Ба́тюшков) ( 18 Μαΐου [στο Γ. Η. 29 Μαΐου] 1787, κοντά στη Βόλογκντα - 7 Ιουλίου [στο Γ. Η. 19 Ιουλίου] 1855, Βόλογκντα) ήταν Ρώσος ποιητής, δοκιμιογράφος και μεταφραστής της ρομαντικής εποχής. Έλαβε μέρος στον πόλεμο κατά της Γαλλικής εισβολής στη Ρωσία και αργότερα υπηρέτησε στο διπλωματικό σώμα, περνώντας μια εκτεταμένη περίοδο το 1818 και το 1819 ως ακόλουθος στη Ρωσική Πρεσβεία στη Νάπολη.[11]
Πάσχοντας από ψυχική ασθένεια, ταξίδεψε στο εξωτερικό για θεραπεία, η οποία δεν επιτεύχθηκε ποτέ.[12]
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κονσταντίν Μπατιούσκοφ κατάγονταν από παλιά οικογένεια ευγενών και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο οικογενειακό κτήμα κοντά στην πόλη Βόλογκντα. Σε ηλικία επτά ετών έχασε τη μητέρα του, που έπασχε από νευρικό κλονισμό, μια ασθένεια από την οποία υπέφερε και ο ίδιος, καθώς και την αδελφή του Αλεξάνδρα.
Από το 1797 έως το 1800 έμεινε στην στην Αγία Πετρούπολη σε ιδιωτικό οικοτροφείο και σπούδασε σε ένα ακριβό σχολείο για παιδιά καλών οικογενειών. Στα δεκαέξι του, παρακολούθησε μαθήματα ρωσικής και γαλλικής λογοτεχνίας. Υπό την επιρροή του θείου του, κόμη Μιχαήλ Μουράβιεφ, άρχισε να μελετά βαθύτερα τους κλασικούς της ελληνικής και λατινικής λογοτεχνίας και παθιάστηκε με τον Τίβουλλο και τον Οράτιο. Άρχισε επίσης να τελειοποιεί το δικό του ύφος.[12]
Γνωρίστηκε με εξέχοντες εκπροσώπους της διανόησης της εποχής, όπως ο Γαβριήλ Ντερζάβιν, ο Νικολάι Λβοφ, ο κόμης Βασίλι Καπνίστ, ο Βασίλι Ολέγιν, ο ποιητής Νικολάι Γκνέντιτς κ.ά. Δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα το 1805 στο περιοδικό Nouvelles de la littéraire. Εκείνη την εποχή μπήκε στη δημόσια διοίκηση και προσέγγισε ανθρώπους κοντά στις ιδέες του Νικολάι Καραμζίν. Το 1807 πήρε μέρος και τραυματίστηκε στη μάχη του Χάιλσμπεργκ (σημερινό Λίντζμπαρκ Βαρμίνσκι) όπου Ρώσοι και Πρώσοι αντιστάθηκαν στην προέλαση του Ναπολέοντα στην Ανατολική Πρωσία. Πήγε να αναρρώσει στη Ρίγα στο Κυβερνείο της Λιβονίας, όπου έμεινε στο σπίτι ενός εμπόρου, την κόρη του οποίου Έμιλι ερωτεύτηκε. Αυτό το επεισόδιο αποτέλεσε την έμπνευση για δύο ποιήματα: Ανάρρωση (1815-16), που ο Πούσκιν θεωρούσε μια από τις καλύτερες ελεγείες του Μπατιούσκοφ και Αναμνήσεις του 1807.[13]
Το 1808 πήρε μέρος στον πόλεμο κατά της Σουηδίας, στη συνέχεια παραιτήθηκε από το στρατό και αποσύρθηκε στα κτήματά του στο Χαντάνοβο, στο Κυβερνείο του Νόβγκοροντ. Έγινε όλο και πιο επιρρεπής σε κρίσεις άγχους.
Το 1809 εγκαταστάθηκε στη Μόσχα όπου χάρη στο οικογενειακό του όνομα, το ταλέντο και την εξυπνάδα του πλησίασε τους κύκλους που σύχναζε ο Βασίλι Πούσκιν (1766-1830), ποιητής και θείος του διάσημου συγγραφέα Αλεξάντερ Πούσκιν, και γνώρισε τον πρίγκιπα Πιοτρ Βιάζεμσκι (1792-1878), τον Νικολάι Καραμζίν (1766-1826), ιστορικό που θαύμαζε, και τον μεγάλο Ρώσο ρομαντικό ποιητή Βασίλι Ζουκόφσκι. Πέρασε τον περισσότερο χρόνο του στη Μόσχα, με μικρές παραμονές στο Χαντάνοβο.
Το 1812, προσλήφθηκε στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Αγίας Πετρούπολης. Ήταν η εποχή της Γαλλικής εισβολής στη Ρωσία και ο Ναπολέων πλησίαζε τη Μόσχα. Ο Μπατιούσκοφ επιστρατεύτηκε ξανά ως επιτελάρχης του στρατηγού Νικολάι Ραγέφσκι και ακολούθησε τα ρωσικά στρατεύματα στη νίκη τους στο Παρίσι. Αυτή η παραμονή είχε σημαντική επιρροή για τον ποιητή. Γνώρισε τη γερμανική λογοτεχνία και επισκέφτηκε τα μουσεία του Παρισιού. Στη συνέχεια ταξίδεψε στην Αγγλία και τη Σουηδία και επέστρεψε στη Ρωσία.[14]
Μετά από λίγους μήνες παραμονής στη Μόσχα, επέστρεψε στην Αγία Πετρούπολη, όπου γνώρισε τη λογοτεχνική ομάδα Αρζαμάς, που είχε φιλελεύθερο προσανατολισμό και ήταν ανοιχτή στον ρομαντισμό και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, στοχεύοντας στον εκσυγχρονισμό της ρωσικής λογοτεχνικής γλώσσας.
Το 1816-1817 δημοσίευσε το βιβλίο του Πειράματα σε στίχους και πεζογραφία. Το 1818, διορίστηκε ακόλουθος της ρωσικής πρεσβείας στη Νάπολη και πραγματοποίησε το όνειρό του να γνωρίσει την Ιταλία. Αλλά το 1821, όλο και πιο καταθλιπτικός, έφυγε από την Ιταλία.[15]
Παράνοια και θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από το 1822 η κατάστασή του επιδεινώθηκε και εμφανίστηκαν συμπτώματα διωκτικής μανίας. Έκαψε τα βιβλία του και τρεις φορές έκανε απόπειρα αυτοκτονίας. Τον Απρίλιο του 1824 έγραψε μια εντελώς τρελή επιστολή στον Αυτοκράτορα με αίτημα να μπει σε μοναστήρι. Μετά από μια συζήτηση με τον Ζουκόφσκι, ο Αλέξανδρος Α' αποφάσισε να στείλει τον άτυχο συγγραφέα για θεραπεία με κρατικά έξοδα. Από το 1824 έως το 1828 ο Μπατιούσκοφ πήγε για θεραπεία στη Σαξονία, από το 1828 έως το 1833 στη Μόσχα. Το 1833 εμφάνισε σημάδια παραφροσύνης και εγκαταστάθηκε στην πόλη Βόλογκντα όπου παρέμενε περιορισμένος στο σπίτι του για 32 χρόνια. Πέθανε από τύφο στη Βόλογκντα το 1855. Ενταφιάσθηκε στο μοναστήρι Σπάσο-Πριλούτσκι, όπου υπάρχει ακόμη ο τάφος του.[16]
Λογοτεχνικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μπατιούσκοφ συγκαταλέγεται στους σημαντικούς Ρώσους συγγραφείς όσον αφορά τη γλωσσική ανάπτυξη. Εισήγαγε στην ποίηση «τελειότητα, καθαρότητα έκφρασης, αρμονία στο ύφος, ευελιξία, ομαλότητα», μετέφρασε τον Τίβουλλο, τον Πετράρχη, τον Τορκουάτο Τάσσο κ.λπ. και έδωσε στη ρωσική γλώσσα μια αδιανόητη μέχρι τότε ευφωνία. Το λογοτεχνικό του έργο (που συγκεντρώθηκε στην Πετρούπολη το 1850) αποτελείται από ελεγείες, επιστολές, αφηγηματικά ποιήματα και τραγούδια.
Υπό την επίδραση των εντυπώσεων του πολέμου του 1812, της καταστροφής της Μόσχας και προσωπικών του ανατροπών, ο Μπατιούσκοφ βίωσε μια πνευματική κρίση: απογοήτευση από τις ιδέες της φιλοσοφίας του Διαφωτισμού και ανάπτυξη θρησκευτικών συναισθημάτων. Η ποίησή του παίρνει όλο και περισσότερους μελαγχολικούς τόνους, τελειώνοντας με τη ζοφερή Ρήση του Μελχισεδέκ (1821). Τα καλύτερα ποιήματά του περιλαμβάνουν Το πνεύμα μου (1815), Ταυρίδα (1817), Ο θάνατος του Τάσο (1817), μια από τις πιο όμορφες ελεγείες του όπου προφητεύει τη μοίρα του. Σε πεζογραφία έγραψε δοκίμια, άρθρα για τη λογοτεχνία και την τέχνη. Η λογοτεχνική δραστηριότητα του ποιητή κάλυψε μόνο μια περίοδο έντεκα ετών (1810-21).[14]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1962.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb13483223v. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 Boris Lvovich Modzalevskiy: «Батюшков, Константин Николаевич» (Ρωσικά)
- ↑ 4,0 4,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Boris Lvovich Modzalevskiy: «Батюшков, Константин Николаевич» (Ρωσικά)
- ↑ Boris Lvovich Modzalevskiy: «Батюшков, Константин Николаевич» (Ρωσικά)
- ↑ 7,0 7,1 «Батюшков, Константин Николаевич» (Ρωσικά)
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb13483223v. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ «Батюшков, Константин Николаевич» (Ρωσικά)
- ↑ «Батюшков, Помпей Николаевич» (Ρωσικά)
- ↑ . «poemhunter.com/konstantin-batyushkov/».
- ↑ 12,0 12,1 . «britannica.com/biography/Konstantin-Nikolayevich-Batyushkov».
- ↑ . «mypoeticside.com/poets/konstantin-batyushkov-poems».
- ↑ 14,0 14,1 . «bse.sci-lib.com/Batyushkov Konstantin Nikolaevich».
- ↑ N. V. Fridman, Поэзия Батюшкова, Moscow, Nauka, 1971, pp. 124, 248.
- ↑ . «rvb.ru/batyushkov/bio».
|