Κοιμητήριο του Βιλάνουφ
Συντεταγμένες: 52°8′N 21°5′E / 52.133°N 21.083°E
| Κοιμητήριο του Βιλάνουφ | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | κοιμητήριο |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 52°10′2″N 21°4′57″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Βαρσοβία |
| Χώρα | Πολωνία |
| Έναρξη κατασκευής | 1816 |
| Προστασία | αμετακίνητο μνημείο[1] |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Κοιμητήριο του Βιλάνουφ (πολωνικά: Cmentarz w Wilanowie) είναι ρωμαιοκαθολικό κοιμητήριο στην περιοχή Βιλάνουφ της Βαρσοβίας, στην Πολωνία. Βρίσκεται στη διασταύρωση των οδών Βιερτνίτσα (Wiertnicza) και Βιλανόφσκα (Wilanowska).[2][3]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κοιμητήριο ιδρύθηκε με πρωτοβουλία των Στανίσουαφ Κόστκα Ποτότσκι, Αλεξάντερ Στανίσουαφ Ποτότσκι και Αλεξάντρα Ποτότσκα του Λουμπομίρσκι το 1816. Αρχικά, ήταν στο σχέδιο ενός κύκλου με ένα νεογοτθικό παρεκκλήσι-μαυσωλείο στη μέση, το οποίο ανεγέρθηκε μεταξύ 1823-1826 σύμφωνα με το σχέδιο του Κρίστιαν Πιοτρ Άιγκνερ. Υπάρχουν τάφοι του Στανίσουαφ Κόστκα Ποτότσκι και του Ιγκνάτσι Ποτότσκι.
Το κοιμητήριο επεκτάθηκε επανειλημμένα. Επεκτάθηκε για πρώτη φορά γύρω στο 1860, όταν προστέθηκαν βραχίονες στο κυκλικό κοιμητήριο, δίνοντάς του τη μορφή ελληνικού σταυρού. Και πάλι, ο χώρος του κοιμητηρίου διευρύνθηκε μεταξύ 1877-1888. Για τελευταία φορά επεκτάθηκε στα τέλη του 20ου αιώνα προς αρχές του 21ου αιώνα.
Γύρω στο 1860, το νεκροταφείο περιφράχθηκε με κεραμικά σχήματα σύμφωνα με το σχέδιο του Ενρίκο Μαρκόνι.
Το 1947, ο Γκέραρντ Αντόνι Τσιόουεκ ανέπτυξε ένα σχέδιο για τη ρύθμιση και τη διεύρυνση του κοιμητηρίου, το οποίο αναπτύχθηκε χαοτικά κατά τη διάρκεια του πολέμου. Το έργο δεν υλοποιήθηκε και το κοιμητήριο, το οποίο με το πέρασμα του χρόνου αυξήθηκε σε ταφές, παρέμεινε στάσιμο.[4]
Οι αντάρτες του 1863 θάφτηκαν στο κοιμητήριο, όπως και οι στρατιώτες που πέθαναν το Σεπτέμβριο του 1939 και οι αντάρτες της Βαρσοβίας από το 1944. Μεταξύ των ομαδικών τάφων από την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είναι: 10 τάφοι που καλύπτουν τα σώματα 73 στρατιωτών του 360 Συντάγματος Πεζικού, 32 τάφοι που καλύπτουν 171 αντάρτες των συνταγμάτων Μπάστα της Βαρσοβίας (τάγμα Oaza) και Βαλιγκούρα (διμοιρία Γκρόχουφ και Γελέρον) και τάφοι πολλών εκτελέσεων πολιτών που πραγματοποιήθηκαν από Γερμανούς στο Βιλάνουφ.[5]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ register of objects of cultural heritage in Poland. www
.nid .pl /pl /Informacje _ogolne /Zabytki _w _Polsce /rejestr-zabytkow /zestawienia-zabytkow-nieruchomych /. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2022. - ↑ «Nie żyje legenda Warszawy. Czarnego Romana kojarzy prawie każdy mieszkaniec stolicy» (στα πολωνικά). naTemat.pl. http://natemat.pl/224741,nie-zyje-legenda-warszawy-czarnego-romana-kojarzy-co-drugi-mieszkaniec-stolicy. Ανακτήθηκε στις 2018-01-05.
- ↑ «Wyborcza.pl». warszawa.wyborcza.pl. Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2018.
- ↑ Fijałkowski, Wojciech (1985). Wilan鈕w: Past and Present (στα Αγγλικά). Interpress. ISBN 9788322320457.
- ↑ (Poland), Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa (1968). Scenes of fighting and martyrdom: guide: war years in Poland, 1939–1945 (στα Αγγλικά). Sport i Turystyka Publications.