Κοβάτσεβο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 41°29′56.530″N 23°28′57.259″E / 41.49903611°N 23.48257194°E / 41.49903611; 23.48257194

Κοβάτσεβο
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Κοβάτσεβο
41°29′57″N 23°28′57″E
ΧώραΒουλγαρία
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Σαντάνσκι
Έκταση30.676 km²
Υψόμετρο307 μέτρα
Πληθυσμός23 (15  Μαρτίου 2024)[1]
Ταχ. κωδ.2824
Τηλ. κωδ.074388
Ζώνη ώραςUTC+02:00 (επίσημη ώρα)
UTC+03:00 (θερινή ώρα)

Το Κοβάτσεβο (βουλγαρικά: Кова̀чево) είναι χωριό στο Δήμο Σαντάνσκι, στην Επαρχία Μπλαγκόεβγκραντ (Blagoevgrad Province) της Βουλγαρίας.[2]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο Κοβάτσεβο (Кова̀чево), έχουν βρεθεί ερείπια ενός οικισμού από την πρώιμη Νεολιθική περίοδο.[3]

Η εκκλησία «Κοίμηση της Θεοτόκου» είναι από τον 14ο αιώνα και αποκαταστάθηκε κατά τον 17ο - 18ο αιώνα, το παρεκκλήσι του «Αγίου Ντιμίταρ» είναι από τον 17ο αιώνα, το οποίο ξαναχτίστηκε στο 19ο αιώνα[4] και η εκκλησία του «Αγίου Αθανασίου», χτίστηκε στα τέλη του 18ου - αρχές 19ου αιώνα.[5]

Στο «Етнография на вилаетите Адрианопол, Монастир и Салоника» («Εθνογραφία των βιλαετίων της Αδριανούπολης, Μοναστηρίου και Θεσσαλονίκης»), που δημοσιεύθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1878 και αντικατοπτρίζει τις στατιστικές του ανδρικού πληθυσμού από το 1873, το Κοβάτσεβο ή Κοβατσέβο (Kovatchévo), αναφέρεται ως ένα χωριό με 100 νοικοκυριά και 330 Βούλγαρους κατοίκους.[6]

Το 1891, ο Γεώργιος Στρέζοβ (Георги Стрезов), γράφει για το χωριό:

«Το Χωριό Κοβάτσεβο του Υού Σπαντσέβο (Yu Spanchevo) σε απόσταση περίπου 1 ώρας· ... Στους πρόποδες του Πιρίν. Η κύρια ασχολία των κατοίκων της, είναι η γεωργία και η αμπελουργία. Ο ναός έχει Ελληνικές επιγραφές. Ο αριθμός των οικιών, είναι μόνο 80 Βούλγαροι.»[7]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. www.grao.bg/tna/t41nm-15-03-2024_2.txt.
  2. Guide Bulgaria Αρχειοθετήθηκε 2016-04-25 στο Wayback Machine., Accessed May 5, 2010
  3. Николов, Васил. Сондажни проучвания на раннонеолитно селище в Добринище, Разложко, Археология, год. XXXIV, 1992, кн. 1, с. 12-13.
  4. Енциклопедия Пирински край. Благоевград: Редакция „Енциклопедия“. 1995. σελ. 443. ISBN 954-90006-1-3. 
  5. Енциклопедия Пирински край, том 2. Благоевград: Редакция „Енциклопедия“. 1999. σελ. 404. 
  6. "Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г." Македонски научен институт, Σόφια, 1995, σελ. 138-139.
  7. Стрезов, Г. Два санджака от Източна Македония. Периодично списание на Българското книжовно дружество в Средец, кн.XXXVI, 1891, σελ. 854.