Κάτω Βουργουνδία
Η Κάτω Βουργουνδία (879-933) ήταν ένα ιστορικό βασίλειο στην περιοχή της σημερινής νοτιοανατολικής Γαλλίας, το οποίο ονομάζεται έτσι γιατί ήταν πιο χαμηλά προς τα κάτω στην Κοιλάδα του Ροδανού απ’ ό, τι η Άνω Βουργουνδία. Η Κάτω Βουργουνδία κάποιες φορές αποκαλείται και Βασίλειο της Αρλ ή Βασίλειο της Προβηγκίας ή Βασίλειο της Βουργουνδίας Cisjurane (Κάτω των Ορέων Jura).
Τα σύνορα της Κάτω Βουργουνδίας ήταν η Μεσόγειος στα νότια, η Σεπτιμανία στα νοτιοδυτικά, η Ακουϊτανία στα δυτικά, το Βασίλειο της Άνω Βουργουνδίας στο βορρά, και το Βασίλειο της Ιταλίας στα ανατολικά.
Ο Βασιλιάς της Δυτικής Φραγκίας Λουδοβίκος ο Τραυλός πέθανε στις 10 Απριλίου 879, με δύο ενήλικους γιους, τον Λουδοβίκο και τον Καρλομάν. Ο Μπόζο της Προβηγκίας αποκήρυξε σχέσεις με τα δύο αδέλφια και τον Ιούλιο ανακήρυξε την ανεξαρτησία του Βασιλείου της Προβηγκίας, δηλαδή το Βασίλειο της Κάτω Βουργουνδίας. Στις 15 Οκτωβρίου 879 οι επίσκοποι και οι ευγενείς των περιοχών γύρω από τους ποταμούς Ροδανό και Σον εξέλεξαν στη Σύνοδο της Μαντάιγ (Mantaille) τον Μπόζο διάδοχο του Λουδοβίκου του Τραυλού, τον πρώτο μη Καρολίδη βασιλιά στη Δυτική Ευρώπη εδώ και πάνω από έναν αιώνα[1]. Αυτή ήταν η πρώτη "ελεύθερη εκλογή" βασιλιά στους Φράγκους, άσχετα από βασιλική καταγωγή, αν και η μητέρα του είχε καταγωγή από τους Καρολίδες. Το Βασίλειο της Προβηγκίας περιελάμβανε της εκκλησιαστικές επικράτειες των αρχιεπισκοπών της Αρλ, Αιξ, Λυών (εκτός της Λανγκρ), και πιθανόν της Μπεζανσόν, καθώς και τις επισκοπές των Tarentaise, Uzès, και Viviers.
Ο Μπόζο ήταν ανίκανος ηγεμόνας, και μέχρι το 882 ο βασιλιάς Καρλομάν της Δυτικής Φραγκίας ενσωμάτωσε ξανά το βασίλειο στην επικράτεια της Δυτικής Φραγκίας. Όταν ο Καρλομάν πέθανε στις 12 Δεκεμβρίου 884, οι ευγενείς του βασιλείου του, που περιελάμβανε και την Κάτω Βουργουνδία, προσκάλεσαν τον Κάρολο τον Παχύ να αναλάβει ως βασιλιάς. Ο Αρνούλφος της Καρινθίας εκθρόνισε το θείο του Κάρολο το Νοέμβριο του 887. Το 890 ο γιος του Μπόζο, Λουδοβίκος ο Τυφλός, στέφτηκε βασιλιάς της Κάτω Βουργουνδίας.
Ο Λουδοβίκος προσκαλέστηκε στην Ιταλία από τον Ανταλβέρτο της Τοσκάνης ο οποίος ήθελε να αποτρέψει τον Βερεγγάριος του Φρίουλι από το να αποκτήσει τον έλεγχο της Ιταλικής χερσονήσου. Ο Λουδοβίκος νίκησε τον Βερεγγάριο και στέφτηκε Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τον Πάπα Βενέδικτο Δ΄. Ο Βερεγγάριος νίκησε τον Λουδοβίκο την επόμενη χρονιά, τον εκδίωξε από την Ιταλία, κάνοντας τον να υποσχεθεί ότι δεν θα ξαναγυρνούσε. Το 905 ο Λουδοβίκος εισέβαλε ξανά στην Ιταλία, αλλά ηττήθηκε, και τυφλώθηκε επειδή παρέβη τον όρκο του. Επίσης, έχασε από τον Βερεγγάριο τους τίτλους του Βασιλιά της Ιταλίας και του Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Τυφλωμένος, ο Λουδοβίκος όρισε τον Ούγος της Προβηγκίας ως αντιβασιλέα του. Ο Ούγος ανακηρύχτηκε Βασιλιάς της Ιταλίας το 924 κατά τη διάρκεια ενός εμφυλίου πολέμου, και πέρασε τα επόμενα δύο χρόνια για να εκδιώξει από την Ιταλία τον αντίπαλό του, Ροδόλφο Β΄ της Άνω Βουργουνδίας. Ο Λουδοβίκος πέθανε το 928 και τον διαδέχτηκε ο Ούγος. Αφού απέτυχε να επεκτείνει την εξουσία του με το να παντρευτεί την Μαροζία (η ουσιαστικά ηγεμόνας της Ρώμης), πέρασε τα επόμενα πέντε χρόνια της βασιλείας του πολεμώντας εναντίον επιδρομών των Μαγυάρων και πειρατών από την Ανδαλουσία. Το 933 ο Ούγος έκανε ειρήνη με τον Ροδόλφο της Άνω Βουργουνδίας παραχωρώντας του το Βασίλειο της Κάτω Βουργουνδίας, και έτσι οι δύο Βουργουνδίες ενώθηκαν στο Βασίλειο της Αρλ.
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Lower Burgundy της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Bouchard, Constance Brittain (Spring 1988). The Bosonids or Rising to Power in the Late Carolingian Age. French Historical Studies. 15 (3 έκδοση). Society for French Historical Studies. σελίδες 407–431. Εξωτερικός σύνδεσμος στο
|publisher=(βοήθεια)