Ιωάννης Χαλκεύς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιωάννης Χαλκεύς
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1667
Πληροφορίες ασχολίας

Ο Ιωάννης Χαλκεύς (αρμάνικα: Joan Chalkeus) (1667 – μεταξύ 1730 και 1740), ή Ιωάννης Χαλκιάς, ήταν Αρμάνος[1] λόγιος, φιλόσοφος και μορφή του νεοελληνικού Διαφωτισμού.[2][3][4]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στη Μοσχόπολη, ένα σημαντικό πνευματικό και εμπορικό κέντρο του 18ου αιώνα των Βαλκανίων (τώρα στη σύγχρονη νοτιοανατολική Αλβανία).[2] Ο Χαλκεύς αρχικά σπούδασε στο ελληνικό κολέγιο της γενέτειράς του[4] και στη συνέχεια πήγε στη Ρώμη, όπου ασπάστηκε τον Καθολικισμό. Ο Χαλκεύς έγινε διευθυντής και δάσκαλος του ελληνικού σχολείου της Βενετίας, της Φλαγγίνειου Σχολής, από το 1694 έως το 1703 και από το 1712 έως το 1716.[2] Πιθανότατα επέστρεψε στη Μοσχόπολη, όπου συνέχισε να διδάσκει.

Μεταξύ των μαθητών του ήταν και ο Θεόδωρος Καβαλιώτης, επίσης προσωπικότητα του νεοελληνικού Διαφωτισμού, στον οποίο ο Χαλκεύς δίδαξε την αριστοτελική φιλοσοφία και σκέψη.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]