Ιωάννης Τάρης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιωάννης Τάρης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1885
Θάνατος1968
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταλόγιος

Ο Ιωάννης Τάρης (1885 - 1968) ήταν Έλληνας λόγιος από τον Αυγερινό Βοΐου νομού Κοζάνης (παλαιό Κωνστάντσικο).

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νεαρή ηλικία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν το δεύτερο από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας Δημητρίου και Σουλτάνας Τάρη. Φιλομαθής, εργατικός και λάτρης της παράδοσης από την παιδική ακόμα ηλικία διακρίθηκε στις τέχνες και τα γράμματα ως ερασιτέχνης λιθοξόος, πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και διπλωματούχος λογιστής της Εμπορικής Ακαδημίας Αθηνών. Σε νεαρή ηλικία και για μικρό χρονικό διάστημα εργάστηκε ως δάσκαλος στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Αργότερα διορίστηκε στην Εμπορική Τράπεζα Τρικάλων. Από εκεί μετατέθηκε στην Εμπορική Τράπεζα Θεσσαλονίκης, τόπος που στάθηκε σταθμός στην πορεία του και σημάδεψε τη ζωή του. Παντρεύτηκε την Ελένη Π. Κεφαλά και απέκτησε δύο κόρες, τη Δήμητρα-Σουλτάνα και την Άννα.

Μακεδονική Φιλεκπαιδευτική Αδελφότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συνέδεσε το όνομά του με την επαναλειτουργία της Μακεδονικής Φιλεκπαιδευτικής Αδελφότητας (ΜΦΑ) στη Θεσσαλονίκη το 1924. Διετέλεσε πρόεδρός της περίπου για μια τριακονταετία (1931-1958). Στο διάστημα αυτό η Αδελφότητα γνώρισε μία από τις πιο γόνιμες σε έργο περιόδους του βίου της. Στον Ιωάννη Τάρη οφείλεται η ίδρυση του Τμήματος Λαογραφίας, το οποίο λειτούργησε υπό την άγρυπνη καθοδήγησή του για τη διάσωση του λαογραφικού πλούτου των επαρχιών της Βόρειας Ελλάδας. Χάρη στο ζήλο και στον πολύχρονο προσωπικό του μόχθο, συγκεντρώθηκε ένας αξιόλογος αριθμός από λαογραφικά αντικείμενα, τα οποία ο Ι.Τάρης διέσωσε σε δύσκολους καιρούς (Γερμανική Κατοχή) με κίνδυνο της ζωής του και αποτέλεσαν τον πυρήνα του ιδρυθέντος το 1970 Λαογραφικό Μουσείο Βορείου Ελλάδος.

Τελευταία χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1958, σε ηλικία 73 ετών, ο Ιωάννης Τάρης απεσύρθη από την ενεργό δράση, παραιτούμενος από το αξίωμα του προέδρου και εγκαταστάθηκε για οικογενειακούς λόγους στην Αθήνα. Έφυγε ήρεμα από τη ζωή, μετά από καρδιακό επεισόδιο, το καλοκαίρι του 1968 στον Αυγερινό, το χωριό του, που τόσο αγάπησε και τον αγάπησε.

Αναγνώριση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Δήμος Θεσσαλονίκης τιμώντας το έργο του -υπήρξε ουσιαστικά ο ιδρυτής του πρώτου λαογραφικού μουσείου στη Βόρεια Ελλάδα- έδωσε το όνομά του σε έναν δρόμο της Θεσσαλονίκης, στην περιοχή της Άνω Τούμπας.