Ιωάννης Σφακιανάκης
| Ιωάννης Σφακιανάκης | |
|---|---|
 Τσιγκογραφία του Ιωάννη Σφακιανάκη από το περιοδικό Ημερολόγιο Σκόκου του 1900. | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1848 |
| Θάνατος | 1924 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ιωάννης Σφακιανάκης (1848-28 Νοεμβρίου 1924) ήταν Έλληνας πολιτικός και Πρόεδρος της Επαναστατικής Συνελεύσεως Κρητών στην Κρητική Επανάσταση του 1878.
Υπήρξε το κύριο πρόσωπο των πολιτικών πραγμάτων της Κρήτης από το 1878 μέχρι την Επανάσταση του Θερίσου το 1905.
Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ιωάννης Σφακιανάκης γεννήθηκε στο Βραχάσι Μεραμβέλλου[1]. Ήταν γιος του Κωνσταντίνου Σφακιανάκη, ο οποίος ήταν αρχηγός των έξι Ανατολικών Επαρχιών της Κρήτης.
Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και έπειτα στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης[1]. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, εγκαταστάθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης όπου εξάσκησε το επάγγελμα του ιατρού. Διετέλεσε ιατρός του Χριστιανικού Νοσοκομείου Ηρακλείου και πρόεδρος του Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Ηρακλείου, με πλούσια δράση.
Χρημάτισε βουλευτής σε πολλές και επανειλημμένες περιόδους και διακρίθηκε για τη ρητορική του ικανότητα. Συνεργάστηκε με την ελληνική εφημερίδα του Ηρακλείου μετά την επανάσταση του 1878. Πήρε μέρος στις επαναστάσεις του 1896 και 1897[1] και η δράση του έγινε γνωστή. Υπήρξε κύριος διαπραγματευτής της Σύμβασης της Χαλέπας (1878), πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης των Κρητών (1897-98)[2], πρόεδρος του Εκτελεστικού (1898), και πρώτος πρόεδρος της Βουλής των Κρητών (1899)[1]. Υποστήριξε την Επανάσταση στο Θέρισο το 1905[1].
Με ομιλία του στο Ηράκλειο στις 21 Μαρτίου 1905 έστρεψε την πλάστιγγα των πραγμάτων υπέρ του Ελευθερίου Βενιζέλου.
«Υπάρχει κανείς από σας, υπάρχει κανείς Κρης, υπάρχει κανείς Έλλην, έχων τοιαύτην κατασκευήν νεύρων, ώστε να δύναται να μένη απαθής, όταν μανθάνη ότι στρατιώται ξένοι πρόκειται να κτυπήσουν αδελφούς, οι οποίοι άλλο δεν ζητούν πάρα εκείνο το οποίον όλοι ημείς χιλιάκις εζητήσαμεν; Προτείνω να εκφρασθή ανενδοιάστως το φρόνημα των παρόντων και να δηλωθή προς τας Δυνάμεις, ότι, εις την προκειμένην περίστασην, πάντες οι Κρήτες συντάσσονται, ψυχή και σώματι μετά των εν Θερίσω».
Λόγω εκτράχυνσης των πολιτικών παθών, εγκατέλειψε την πολιτική και ανέλαβε διευθυντής της Τράπεζας Κρήτης στο Ηράκλειο[1].
Υπήρξε πατριώτης και μετριόφρων πολιτικός, χαρισματικός ρήτορας και εχθρός του πολιτικού φατριασμού.
Πέθανε στην Αθήνα στις 28 Νοεμβρίου 1924 και τιμήθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων.
Τιμήθηκε από την Κρητική Πολιτεία με τη διάκριση του Αγωνιστή Α’ Τάξεως.
Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν παντρεμένος με την κόρη του Μίνωα Καλοκαιρινού, Μαρία, με την οποία απέκτησε μία κόρη, την Έλλη, που πέθανε μικρή, και τον Κωνσταντίνο, που διακρίθηκε ως μουσικός.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Κρήτης, Αγώνας της (10 Δεκεμβρίου 2010). «Επιστημονικό συμπόσιο: «Ιωάννης Σφακιανάκης (1848-1924) - O πολιτικός, ο γιατρός, ο λόγιος»». Αρχείο Αγώνα Κρήτης. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2023.
- ↑ «Πανδέκτης: Σφακιανάκης Ι». pandektis.ekt.gr. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2023.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κωνσταντίνος Σκόκος (1900). Ημερολόγιον Σκόκου. Εν Αθήναις: Εκ του Τυπογραφείου των Καταστημάτων Ανέστη Κωνσταντινίδου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2010.