Ιωάννα του Ανγκουλέμ
| Ιωάννα του Ανγκουλέμ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | Δεκαετία του 1490[1] Ανγκουλέμ |
| Θάνατος | 1538 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Κυρία επί των τιμών |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Jean IV de Longwy, Seigneur de Givry et de Mirabeau |
| Τέκνα | Ζακλίν του Λονουί Françoise de Longwy[2] Claude-Louise de Longwy |
| Γονείς | Κάρολος της Ορλεάνης (1459-1496) και Jeanne de Polignac, dame de Combronde |
| Αδέλφια | Φραγκίσκος Α΄ της Γαλλίας Μαργαρίτα της Ναβάρρας |
| Οικογένεια | Οίκος του Βαλουά |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Ιωάννα, γαλλ.: Jeanne d'Angoulême, Countess of Bar-sur-Seine (π. 1490 – after 1531/1538), κυρία του Ζιβρύ και βαρόνη του Πανύ & Μιρεμπώ, ήταν νόθο τέκνο του Οίκου των Βαλουά-Ορλεάνης. Ήταν ετεροθαλής αδελφή τού Φραγκίσκου Α΄ της Γαλλίας και της Mαργαρίτας της Ναβάρρας. Ονομάστηκε ιδίω δικαιώματι (suo jure) κόμισσα του Μπαρ-συρ-Σαιν το 1522. Έγινε σύζυγος τού Ζαν του Λονουί, κυρίου του Ζιβρύ και βαρόνου του Πανύ & Μιρεμπώ.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στο Ανγκουλέμ περί το 1490, ως νόθη κόρη του Καρόλου της Ορλεάνης κόμη τού Ανγκουλέμ και της ερωμένης του Αντουανέτ ντε Πολινιάκ.[3] Η Αντουανέτ υπηρέτησε ως η καστροφύλακας (chatelain) των κάστρων του Κar;oloy, και έγινε κυρία των τιμών και έμπιστη τής νεαρής συζύγου του Λουίζας της Σαβοΐας, την οποία νυμφεύτηκε στις 16 Φεβρουαρίου 1488.[4]
Όταν ο Κάρολος απεβίωσε την 1η Ιανουαρίου 1496, στην Ιωάννα, τις αδελφές της και τη μητέρα της Αντουανέτ επιτράπηκε να παραμείνουν στο νοικοκυριό του Ανγκουλέμ, που τώρα επόπτευε η χήρα κόμισσα Λουίζα της Σαβοΐας. Το 1499 η Λουίζα μετακίνησε την οικογένεια από το κάστρο του Κονιάκ στην Αυλή του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΒ΄ της Γαλλίας, ο οποίος ήταν εξάδελφος τού πατέρα της. Η Ιωάννα μεγάλωσε μαζί με τους νόμιμους αδελφούς τού Ανγκουλέμ: τον Φραγκίσκο, ο οποίος ήταν τώρα κόμης τού Ανγκουλέμ, δούκας του Βαλουά και διάδοχος του βασιλείου της Γαλλίας, και τη Μαργαρίτα. Νομιμοποιήθηκε στη Λυών τον Αύγουστο του 1501 από τον Λουδοβίκο ΙΒ΄, με την ευκαιρία τού γάμου της.
Η Ιωάννα είχε μία αμφιθαλή αδελφή, τη Μαγδαληνή (απεβ. 26 Οκτωβρίου 1543), η οποία έγινε ηγουμένη του Φοντεβρώ[3] και μία άλλη ετεροθαλή αδελφή, τη Σουβεραίνη (απεβ. 23 Φεβρουαρίου 1551), από τη σχέση τού Καρόλου με την Ιωάννα λε Κοντ.[1] Με τον γάμο τής μητέρας της με τον Μπερώ του Λ'Εσπινάς, κυρίου του Κομπρόντ, η Ιωάννα είχε μία άλλη ετεροθαλή αδελφή, τη Φρανσουάζ Λ'Εσπινάς. Ο ετεροθαλής αδελφός τής Ιωάννας, ο Φραγκίσκος, στέφθηκε βασιλιάς της Γαλλίας στις 25 Ιανουαρίου 1515.[5] Στις 24 Μαρτίου 1522 η Ιωάννα ονομάστηκε ιδίω δικαιώματι (suο jure) κόμισσα Μπαρ-συρ-Σαιν από τον ετεροθαλή αδελφό της Φραγκίσκο Α΄, ο οποίος είχε διαδεχθεί τον Λουδοβίκο ΙΒ΄ ως βασιλιάς το 1515.
Η Ιωάννα παντρεύτηκε πρώτα τον Ζαν Ωμπίν κύριο του Μαλικόρν, τον Αύγουστο του 1501. Ο γάμος ήταν άτεκνος. Λίγο μετά [6] το τέλος του, παντρεύτηκε τον Ζαν Δ΄ ντε Λονουί, κύριο του Ζιβρύ, και βαρόνο του Πανύ και του Μιρεμπώ, [1] από τον οποίο είχε τρεις κόρες:
- Φρανσουάζ του Λονουί, κυρία του Πανύ και του Μιρεμπώ (π. 1510 - 1561). Πρώτα στις 10 Ιανουαρίου 1526 παντρεύτηκε τον Φίλιππο του Σαμπό, κύριο του Μπριόν, κόμη του Σαρνύ και Μπουζανσουά, Ναύαρχο της Γαλλίας (π. 1492-1543). Μετά το 1545 παντρεύτηκε τον Ζακ ντε Περύς, κύριο του Εσκάρ.
- Κλαυδία-Λουίζα του Λονουί.
- Ζακλίν του Λονουί, κόμισσα του Μπαρ-συρ-Σαιν (πριν το 1520 - 28 Αυγούστου 1561), παντρεύτηκε το 1538 τον Λουδοβίκο Γ΄ των Βουρβόνων, δούκα του Μονπανσιέ.
Ο σύζυγός της Ζαν απεβίωσε το 1520. Οι τίτλοι του κληρονομήθηκαν από την μεγαλύτερη κόρη τους, την Φρανσουάζ.
Η Ιωάννα απεβίωσε σε άγνωστη ημερομηνία κάποια στιγμή μετά το 1538. Η μικρότερη κόρη της Ζακλίν, τη διαδέχτηκε ως κόμισσα του Μπαρ-συρ-Σαιν.
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ 3,0 3,1 Knecht 1982, σελ. 2.
- ↑ Knecht 1982, σελ. 1.
- ↑ Knecht 1982, σελ. 16, 465.
- ↑ Potter 2004, σελ. 65.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Couchman, Jane (1997). «Charlotte of Bourbon's Correspondence: Using Words to Implement Emancipation». Στο: Winn. Women Writers in Pre-revolutionary France: Strategies of Emancipation. Garland Publishing Inc.
- Knecht, R.J. (1982). Francis I. Cambridge University Press.
- Potter, David (2004). Foreign Intelligence and Information in the Elizabethan England:Two English Treatises on the State of France, 1580-1584. Cambridge University Press.