Ιππότες της Εργασίας
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Με την ονομασία Ιππότες της Εργασίας, (Knights (of) Labor) (1869-1939) φέρονταν τα μέλη οργάνωσης με αρχικό επίσημο όνομά Ευγενές και Άγιο Τάγμα των Ιπποτών της Εργασίας, που υπήρξε η μεγαλύτερη και μία από τις σημαντικότερες αμερικανικές εργατικές οργανώσεις της δεκαετίας του 1880. Ξεκίνησε ως μυστική οργάνωση χειραγώγησης των εργατικών δικαιωμάτων και προώθησης της κοινωνικής θέσης των εργατών απορρίπτοντας παράλληλα τον σοσιαλισμό και τον ριζοσπαστισμό καταλήγοντας σ' ένα κυρίαρχο εργατικό κίνημα της εποχής με δημοκρατικό μανδύα.
Ίδρυση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ιδρύθηκε το 1869 και μέσα σε μια δεκαετία, το 1880 έφθασε τα 20.000 μέλη, το δε 1885 τα 100.000 μέλη και τον επόμενο χρόνο τα 800.000 μέλη με εξάπλωση ακόμα και στην Αυστραλία.
Σημαντικότεροι ηγέτες - μάγιστροι του "Ευγενούς και Αγίου Τάγματος των Ιπποτών της Εργασίας" ήταν ο Τέρενς Πάουντερλυ [Terence V. Powderly (1879-1893)], ο Τζέημς Σόβεριν [James Sovereign (1893-1901)] και ο Τζον Χέης [John Hayes (1901-1917)]
Δράση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ιδιαίτερα ταχύτατη ανάπτυξη των Ιπποτών της Εργασίας οφειλόταν κυρίως στο συνδικαλιστικό κενό που είχε στο μεταξύ δημιουργηθεί μετά τη διάλυση της "Εθνικής Ένωσης Εργασίας", το 1873, που αποτελούσε την πρώτη σε εθνικό επίπεδο εργατική ομοσπονδία των ΗΠΑ. Το Τάγμα υιοθετώντας τα συνθήματα της Εθνικής Ένωσης όπως π.χ. του εργατικού ημερήσιου οκταώρου και οργανώνοντας πολλές απεργίες με στόχο εργοδοτικές παραχωρήσεις, είχε αρχικά πολλές επιτυχίες που συνέβαλαν ουσιαστικά στην εξάπλωσή του με περιφερειακές οργανώσεις και λέσχες. Προκειμένου μάλιστα να μειώσει την εκδηλωθείσα δυσφορία εκ μέρους πολλών καρδιναλίων που θεωρούσαν το τάγμα τεκτονικό, όταν το 1884 περισσότεροι από 10 καρδινάλιοι ψήφισαν εναντίον, μεταξύ των οποίων και ο Αρχιεπίσκοπος του Κεμπέκ, μετά και την μεσολάβηση του Βατικανού. αφαιρέθηκαν από τον επίσημο τίτλο οι λέξεις "Ευγενές και Άγιο".
Κατάρρευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η έλλειψη όμως οργάνωσης του κινήματος αυτού και η αδυναμία ουσιαστικής διαπραγμάτευσης με εργοδότες αφενός, καθώς και πολλές ρατσιστικές τάσεις και αποκλεισμοί επαγγελματικών τάξεων, όπως ιατρών, δικηγόρων, κ.ά. καθώς και πράξεις βίας που σημειώθηκαν οδήγησαν πολύ γρήγορα σε φθίνουσα κατάσταση και το 1890 τα μέλη δεν υπερέβαιναν τα 100.000.
Σημαντικότερες ρατσιστικές ενέργειες υπήρξαν σε βάρος κυρίως Aφροασιατών και ιδίως Κινέζων, με αποκλεισμούς συμβάσεων εργασίας αλλά και θηριωδίες όπως π.χ. η σφαγή της Ροκ Σπρίνγκς στην πολιτεία Ουαϊόμιγκ (το 1885) οι οποίες και οδήγησαν τελικά στην κατάρρευση και αυτής της οργάνωσης που ξεκίνησε το 1886.
Κατά το έτος αυτό, αφενός η τελική αποτυχία της "μεγάλης απεργίας των σιδηροδρομικών", του Μαρτίου, καθώς και η "σφαγή της Χαϊμάρκετ" στο Σικάγο, καλούμενη και "σφαγή του Σικάγου" που ακολούθησε στις 4 Μαΐου του 1886, αποτέλεσαν τα πρώτα μεγάλα πλήγματα του εργατικού συνδικαλισμού ενάντια του οποίου κλήθηκε σε πολλές των περιπτώσεων και ο αμερικανικός στρατός για την αποκατάσταση της τάξης.
Η δε φθίνουσα κατάσταση συνεχίστηκε μέχρι το 1949 καταλήγοντας σε ένα μόλις 50μελές τοπικό σωματείο.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Knights of Labor στο Wikimedia Commons
|