Ινσουσινάκ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αγαλματίδιο του θεού Ινσουσινάκ

Ο Ινσουσινάκ (Σε Σουμεριακή γλώσσα: ""Ιν-Σουσίν-Αꨴ δηλαδή "κύριος των Σούσων) ήταν ένας από τους κορυφαίους Ελαμίτες θεούς και ο προστάτης-πολιούχος των Σούσων.[1][2] Σε μερικές επιγραφές αποκαλείται ως "ο μέγιστος των θεών".[3] Χρονολογείται όπως οι περισσότεροι Ελαμίτες θεοί από την εποχή που κυβερνούσε η Ακκαδική αυτοκρατορία με τον Ναράμ-Σιν.[4] Ο θεός είχε κυρίαρχο ρόλο σε όλες τις Ελαμίτικες δυναστείες, μερικοί βασιλείς από την Δυναστεία των Σουκκαλμάχ (20ος αιώνας π.Χ.) αποκαλούσαν τον εαυτό τους "βοσκός του θεού Ινσουσινάκ".[5] Οι περισσότεροι βασιλείς έκαναν αφιερώσεις στον θεό με την φράση "για όλη μου την ζωή".[6] Η Δυναστεία των Σουτρουκιδών (12ος αιώνας π.Χ.) χρησιμοποιούσε συχνά τον τίτλο "βασιλιάς του οποίου το βασίλειο ο Ινσουσινάκ αγαπούσε".[7] Είχε πολλές ομοιότητες με τον θεό των Σουμερίων Ούτου, στα έγγραφα πολλές φορές μοίραζε τους ρόλους του τόσο με τον Ουτού όσο και με τον θεό των Ελαμιτών Σιμούτ.[8][9] Ο Ινσουσινάκ αναφέρεται πολλές φορές στην ζωή μετά τον θάνατο σε έγγραφα, ένας από τους ναούς του λεγόταν "Τάφος".[10][11] Η πεποίθηση αυτοί για το ζύγισμα των ψυχών μετά τον θάνατο δεν σχετίζεται με τους Σημίτες και την Μεσοποταμία, πιθανότατα οφείλεται σε επίδραση με την Αίγυπτο.[12] Ο αρχαιολόγος Νέιθαν Βάσερμαν το απέρριψε, η πληροφορία αυτή όπως εξηγεί προέρχεται από εσφαλμένη μετάφραση της πινακίδας.[13]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ http://oracc.iaas.upenn.edu/epsd2/cbd/sux/I.html
  2. ↑ Sahala, Aleksi: Sumerian phonology – Current state of its study. Μέρος 1: Vowels (σ. 4)
  3. ↑ W. M. F. Henkelman, The Other Gods who are: Studies in Elamite-Iranian Acculturation Based on the Persepolis Fortification Texts, 2008, σ. 357
  4. ↑ M. Jahangirfar, The Elamite Triads: Reflections on the Possible Continuities in Iranian Tradition, Iranica Antiqua 53, 2018, σ. 110
  5. ↑ F. Malbran-Labat, Elamite royal inscriptions [in] J. Álvarez-Mon, G. P. Basello, Y. Wicks (eds), The Elamite World, 2018, σ. 467
  6. ↑ F. Malbran-Labat, Elamite royal inscriptions [in] J. Álvarez-Mon, G. P. Basello, Y. Wicks (eds), The Elamite World, 2018, σ. 467
  7. ↑ F. Malbran-Labat, Elamite royal inscriptions [in] J. Álvarez-Mon, G. P. Basello, Y. Wicks (eds), The Elamite World, 2018, σσ. 468=469
  8. ↑ F. Malbran-Labat, Elamite royal inscriptions [in] J. Álvarez-Mon, G. P. Basello, Y. Wicks (eds), The Elamite World, 2018, σ. 470
  9. ↑ W. M. F. Henkelman, Šimut [in:] Reallexikon der Assyriologie und vorderasiatischen Archäologie Τομ. 12, 2011, σ. 511
  10. ↑ M. Jahangirfar, The Elamite Triads: Reflections on the Possible Continuities in Iranian Tradition, Iranica Antiqua 53, 2018, σ. 106
  11. ↑ W. M. F. Henkelman, The Other Gods who are: Studies in Elamite-Iranian Acculturation Based on the Persepolis Fortification Texts, 2008, σ. 330
  12. ↑ J. Tavernier, Unterwelt, Unterweltsgottheiten B. In Susa · Netherworld, gods of the netherworld B. In Susa [in:] Reallexikon der Assyriologie und vorderasiatischen Archäologie vol. 14, 2014, σ. 345
  13. ↑ N. Wassermann, The Susa Funerary Texts: A New Edition and Re-Evaluation and the Question of Psychostasia in Ancient Mesopotamia, Journal of American Oriental Society 139, 2019, σσ. 859–891

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • M. Jahangirfar, The Elamite Triads: Reflections on the Possible Continuities in Iranian Tradition, Iranica Antiqua 53, 2018.
  • Sahala, Aleksi: Sumerian phonology – Current state of its study.
  • W. M. F. Henkelman, The Other Gods who are: Studies in Elamite-Iranian Acculturation Based on the Persepolis Fortification Texts, 2008.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ινσουσινάκ&oldid=9906915"