Η δοκιμή (ταινία, 1974)

Η δοκιμή
Σκηνοθεσία	Ζυλ Ντασέν
Παραγωγή	Μελίνα Μερκούρη
Σενάριο	Ζυλ Ντασέν
Πρωταγωνιστές	Ζυλ Ντασέν, Ολυμπία Δουκάκη, Λόρενς Ολίβιε, Στάθης Γιαλελής, Μελίνα Μερκούρη και Μαξιμίλιαν Σελλ
Μουσική	Μίκης Θεοδωράκης
Φωτογραφία	Alan Metzger
Μοντάζ	Suzanne Bauman
Πρώτη προβολή	1974
Διάρκεια	92 λεπτά
Προέλευση	Ελλάδα
Γλώσσα	Αγγλικά και Ελληνικά
	δεδομένα (π • σ • ε )

Η δοκιμή είναι ένα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ^[1] του 1974 παραγωγής Ζυλ Ντασέν που αποτελεί κινηματογραφικό κατηγορητήριο της στρατιωτικής χούντας του 1967–1974 στην Ελλάδα.

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθώς η αντίσταση κατά της χούντας των συνταγματαρχών κορυφώνεται, ο Ζυλ Ντασέν μαζί με τη Μελίνα Μερκούρη σε εξορία από την Ελλάδα συνέχιζαν την επί σειρά ετών αντιδικτατορική τους εκστρατεία σε Ευρώπη και Αμερική. Το 1974 ο Ντασέν δημιούργησε αυτό το θαρραλέα ακατηγοριοποίητο φιλμικό δοκίμιο πάνω στις λαϊκές εξεγέρσεις, παρουσιάζοντας τις πρόβες και τα γυρίσματα μιας ταινίας που είχε ως θέμα τα γεγονότα του Πολυτεχνείου το 1973 καθώς και τα βασανιστήρια σε αντιχουντικούς. Ο Ντασέν συνδυάζει ντοκουμέντο, αναπαράσταση, μπρεχτικές δομές, πρόζα, μουσική και τις δικές του σκέψεις και εμπειρίες, δημιουργώντας ένα φιλμ γεμάτο ενέργεια, πόνο αλλά και ελπίδα. Ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Γιάννης Μαρκόπουλος εκτελούν ζωντανά τα τραγούδια τους, η Μελίνα Μερκούρη τραγουδάει το "Με το λύχνο του άστρου" από το Άξιον εστί,^[2] ενώ προσωπικότητες διαβάζουν ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη και του Γιάννη Ρίτσου,^[3] γράμματα φυλακισμένων και άλλα ντοκουμέντα της εποχής καθώς παρεμβάλλονται κινηματογραφημένα επίκαιρα και μαρτυρίες. Η δοκιμή ολοκληρώθηκε με την πτώση της Χούντας και δεν κυκλοφόρησε ποτέ εμπορικά, παραμένοντας στη θέασή της ένα καλλιτεχνικό και πολιτικό αίνιγμα.^[2]

Διανομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η δοκιμή γυρίστηκε μυστικά, με ελάχιστο προϋπολογισμό και μόλις μέσα σε τέσσερις εβδομάδες σε ένα στούντιο της Νέας Υόρκης (στο 512 West και 19th Street New York, NY 10011).^[3]

Τα πρόσωπα που συμμετέχουν στη Δοκιμή «παίζουν» είτε υπαρκτά πρόσωπα είτε τον εαυτό τους είτε πιθανά πρόσωπα, μπαίνοντας και βγαίνοντας από τους ρόλους. Το ίδιο το έργο αποτελείται πράγματι από τη δική του πλοκή αλλά και από τραγούδια και μουσικές πρόβες, από αυθεντικό τεκμηριωτικό υλικό, όπως μπομπίνες με ηχητικές μαρτυρίες, φωτογραφίες, συνεντεύξεις.^[1]