Η ένοχη μητέρα (Μπωμαρσαί)
 Εξώφυλλο της έκδοσης του 1794 | |
| Συγγραφέας | Πιερ Μπωμαρσαί |
|---|---|
| Τίτλος | La Mère coupable |
| Γλώσσα | Γαλλικά |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1792 |
| Μορφή | θεατρικό έργο |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Η ένοχη μητέρα (γαλλικός τίτλος: L'Autre Tartuffe ou la Mère coupable, Ο άλλος Ταρτούφος ή Η ένοχη μητέρα), είναι πεντάπρακτο θεατρικό έργο του Γάλλου θεατρικού συγγραφέα Πιερ-Ωγκυστέν Καρόν ντε Μπωμαρσαί, που παρουσιάσθηκε το 1792.[1]
Είναι το τρίτο και τελευταίο μέρος της Τριλογίας του Φιγκαρό και ακολουθεί τις κωμωδίες Ο κουρέας της Σεβίλλης (1775) και Ο γάμος του Φιγκαρό (1778). Ήταν το τελευταίο θεατρικό έργο του συγγραφέα. Όπως και τα προηγούμενα έργα της τριλογίας έχει διασκευασθεί σε όπερα.
Σε αντίθεση με τα δύο προηγούμενα έργα, που είναι κωμωδίες, η Ένοχη μητέρα είναι αστικό δράμα με αρκετά κωμικά στοιχεία, και ολοκληρώνει τα γεγονότα που αφορούν την οικογένεια Αλμαβίβα. Ένας τυχοδιώκτης, «ο άλλος Ταρτούφος» - αναφορά στο έργο του Μολιέρου - προετοιμάζει την καταστροφή της οικογένειας, αλλά τα σχέδιά του αποτυχαίνουν χάρη στην παρέμβαση του πιστού Φιγκαρό.[2]
Σύνοψη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ιστορία διαδραματίζεται 20 χρόνια μετά το προηγούμενο έργο της τριλογίας Ο γάμος του Φιγκαρό. Πριν από αρκετά χρόνια, ενώ ο κόμης Αλμαβίβα έλειπε σε ένα μακρύ επαγγελματικό ταξίδι, η κόμισσα και ο Κερουμπίνο πέρασαν μια νύχτα μαζί. Όταν η κόμισσα είπε στον Κερουμπίνο ότι αυτό που έκαναν ήταν λάθος και ότι δεν θα μπορούσε να τον ξαναδεί, εκείνος πήγε στον πόλεμο και επίτηδες άφησε τον εαυτό του να τραυματιστεί θανάσιμα στη μάχη. Καθώς βρισκόταν ετοιμοθάνατος, έγραψε ένα τελευταίο γράμμα στην κόμισσα, δηλώνοντας την αγάπη και τη θλίψη του και αναφέροντας όλα τα γεγονότα που είχαν συμβεί μεταξύ τους. Η κόμισσα δεν πέταξε το γράμμα αλλά το φύλαξε σε ένα ειδικό κουτί που είχε ένα μυστικό χώρισμα όπου φύλαξε το ενοχοποιητικό σημείωμα, ώστε ο κόμης να μην το βρει ποτέ. Αμέσως μετά, προς απογοήτευσή της, η κόμισσα ανακάλυψε ότι είναι έγκυος στο παιδί του Κερουμπίνο.[3]
Ο κόμης ήταν καχύποπτος όλα αυτά τα χρόνια ότι δεν είναι ο πατέρας του Λεόν, του γιου της κόμισσσας, και από τότε που ο μεγαλύτερος γιός τους σκοτώθηκε σε μονομαχία, προσπαθούσε γρήγορα να σπαταλήσει την περιουσία του για να εξασφαλίσει ότι ο Λεόν δεν θα κληρονομήσει τίποτα από αυτόν, ακόμη και έχοντας φτάσει στο σημείο να να αποποιηθεί τον τίτλο ευγενείας του και να μετακομίσει την οικογένεια στο Παρίσι. Αλλά παρόλα αυτά διατηρούσε κάποιες αμφιβολίες, και ως εκ τούτου ποτέ δεν απαρνήθηκε επίσημα το αγόρι ούτε καν ανέφερε τις υποψίες του στην κόμισσα. Εν τω μεταξύ, ο κόμης απέκτησε ένα δικό του νόθο παιδί, τη Φλορεστίν.
Εμφανίζεται ο κύριος Μπεζάρς, παλιός γραμματέας του κόμη, που παρουσιάζεται σαν ένας άλλος Ταρτούφος και γνωρίζει το μυστικό της κόμισσας. Ο Μπεζάρς θέλει να παντρευτεί τη Φλορεστίν και για να διασφαλίσει ότι αυτή θα είναι η μόνη κληρονόμος του κόμη, αρχίζει να προκαλεί προβλήματα σχετικά με το μυστικό της κόμισσας, παρουσιάζοντας στον κόμη την επιστολή που έγραψε ο Κερουμπίνο στην κόμισσα, η οποία επιβεβαιώνει τις υποψίες του για την απιστία της συζύγου του και την καταγωγή του Λεόν. Για να απαλλαγεί από τον Λεόν - που είναι ερωτευμένος με τη Φλορεστίν - θέλει να τον στείλει στη Μάλτα, συνοδευόμενο από τον Φιγκαρό. Ο γάμος κανονίζεται για εκείνο το βράδυ.[4]
Ο Φιγκαρό και η Σουζάνα, που είναι ακόμη παντρεμένοι και βρίσκονται στην υπηρεσία της οικογένειας, αποκαλύπτουν τη δολοπλοκία του Μπεζάρς και είναι αποφασισμένοι να τον εμποδίσουν να παντρευτεί τη Φλορεστίν και να αρπάξει την περιουσία του κόμη. Ο Μπεζάρς επιστρέφει από το συμβολαιογράφο, από όπου έχει αποσύρει μέρος της προίκας που είχε υποσχεθεί ο κόμης. Με περίπλοκο τέχνασμα που κατάστρωσε ο Φιγκαρό, ο Μπεζάρς τελικά ξεγελιέται και απομακρύνεται με άδεια χέρια και έξαλλος. Καθώς είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι ο Λεόν είναι γιος της κόμισσας αλλά όχι του κόμη, και η Φλορεστίν είναι κόρη του κόμη αλλά όχι της κόμισσας, αποδεδειγμένα δεν υπάρχει συγγένεια και οι δύο νέοι είναι ελεύθεροι να παντρευτούν.[5]
Όπερα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1966 διασκευάστηκε σε όπερα με τίτλο Η ένοχη μητέρα από τον συνθέτη Ντάριους Μιλώ, παρουσιάστηκε πρώτη φορά στην όπερα της Γενεύης.
Μετάφραση στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Οι ένοχοι, μετάφραση: Γιάννης Θηβαίος, εκδόσεις Δρόμων, 2016.[6]
- Η ένοχη μητέρα, μετάφραση: Γιάννης Θηβαίος, εκδόσεις Δωδώνη, 2018. [7]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ . «schoolmouv.fr/fiches-de-lecture/l-autre-tartuffe-ou-la-mere-coupable-beaumarchais/fiche-de-lecture».
- ↑ . «archives.ecole-alsacienne.org/L'Autre Tartuffe ouLa Mère coupable.pdf» (PDF).
- ↑ . «theatreclassique.fr/pages/pdf/BEAUMARCHAIS_AUTRETARTUFFE.pdf» (PDF).
- ↑ . «bacfrancais.com/bac_francais/resume-beaumarchais-la-mere-coupable».
- ↑ . «editionsdelondres.com/La-mere-coupable».
- ↑ . «fractalart.gr/oi-enoxoi/».
- ↑ . «politeianet.gr/books/-beaumarchais-pierre-dodoni-i-enochi-mitera».
|