Ζαν Λεπώτρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ζαν Λεπώτρ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Jean Lepautre (Γαλλικά)
Γέννηση1618[1][2]
Παρίσι
Θάνατος2  Φεβρουαρίου 1682[3][4][5]
Παρίσι
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[6]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[7]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταχαλκοχαράκτης
χαράκτης[8]
Οικογένεια
ΤέκναPierre Lepautre
Jacques Lepautre
ΓονείςAdrien Le Paultre[9]
ΑδέλφιαΑντουάν Λε Πωτρ[10]
Jean Lepautre the Younger[1]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Ζαν Λεπώτρ, Άποψη του συντριβανιού Λατόν στους κήπους των Βερσαλλιών, 1678

Ο Ζαν Λεπώτρ (γαλλικά: Jean Lepautre ή Le Pautre) (1618 - 1682) ήταν Γάλλος σχεδιαστής και χαράκτης.[11][12]

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ζαν Λεπώτρ γεννήθηκε στο Παρίσι, βαφτίστηκε στις 28 Ιουνίου 1618. Ήταν ο μεγαλύτερος αδελφός του αρχιτέκτονα Αντουάν Λεπώτρ, πατέρας των χαρακτών Πιέρ και Ζακ Λεπώτρ και θείος του γλύπτη Πιέρ Λεπώτρ. Ο Ζαν Λεπώτρ μαθήτευσε σε ξυλουργικά και οικοδομικά εργαστήρια.[11]

Ανδριάντας του Ζαν Λεπώτρ στο Λούβρο, ανάμεσα στους 86 Επιφανείς Άνδρες της Γαλλίας

Το 1640, έκανε μαζί με τον δάσκαλό του Αντάμ Φιλιππόν, «ξυλουργό και μηχανικό του βασιλιά», ένα ταξίδι στη Ρώμη για να μελετήσει επιτόπου τα αρχαία μνημεία. Έκανε την πρώτη του χαρακτική το 1643. Υπήρξε ο κύριος χαράκτης της συλλογής που δημοσίευσε ο Φιλιππόν το 1645: Περίεργες έρευνες για αρκετά όμορφα κομμάτια αρχαίων και σύγχρονων στολιδιών τόσο στην πόλη της Ρώμης όσο και σε άλλα μέρη της Ιταλίας.

Η τελετουργική είσοδος του Λουδοβίκου ΙΔ΄ και της Μαρίας-Θηρεσίας στο Παρίσι το 1660

Εκτός από την εκμάθηση μηχανικής και οικοδομικών εργασιών, ανέπτυξε σημαντική δεξιότητα στο σκίτσο με το μολύβι. Τα σχέδιά του, αμέτρητα σε ποσότητα και πληθωρικά σε περιεχόμενο, αποτελούνταν κυρίως από οροφές, ζωφόρους, τμήματα τζακιών, πόρτες, τοιχογραφίες και άλλα αρχιτεκτονικά διακοσμητικά. Σκιτσάρισε επίσης μπουφέδες, ντουλάπια, τραπέζια, κονσόλες, καθρέφτες και άλλα έπιπλα.[13]

Ο Λεπώτρ εργάστηκε για καιρό στο εργοστάσιο των Γκομπλέν. Τα έργα του είναι συχνά πολύ επιδεικτικά και περίτεχνα. Συχνά χρησιμοποιούσε αραβουργήματα στη δουλειά του. Αντίθετα, τα τμήματα τζακιών του ήταν απλά και κομψά. Οι χαραγμένες πλάκες του, σχεδόν 1.500 σε αριθμό, είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου πρωτότυπες και περιλαμβάνουν ένα πορτρέτο του εαυτού του.

Έγινε μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας ζωγραφικής και γλυπτικής του Παρισιού το 1677 και τον ίδιο χρόνο διορίστηκε βασιλικός χαράκτης του Λουδοβίκου ΙΔ΄.[14]

Η αναγνώρισή του από τον Κολμπέρ του έδωσε το δικαίωμα να σχεδιάζει αντικείμενα σπάνιας ποιότητας και σκηνές από τη ζωή του βασιλιά. Έτσι σχεδίασε αντικείμενα του ανακτόρου των Βερσαλλιών, τη γιορτή που έγινε στις Βερσαλλίες στις 18 Ιουλίου 1668, την τελετουργική είσοδο του Λουδοβίκου ΙΔ΄ και της Μαρίας-Θηρεσίας στο Παρίσι το 1660, καθώς και τα χαρακτικά διαφόρων σιντριβανιών, αγαλμάτων και διακοσμητικών των κήπων των Βερσαλλιών που διατηρούνται στο Λούβρο.

Ο Ζαν Λεπώτρ πέθανε στο Παρίσι στις 2 Φεβρουαρίου 1682.[15]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 Auguste Jal: «Dictionnaire critique de biographie et d'histoire : errata et supplément pour tous les dictionnaires historiques d'après des documents authentiques inédits, deuxième édition». (Γαλλικά) Dictionnaire critique de biographie et d'histoire, 2nd edition. Plon. Παρίσι. 1872. σελ. 773.
  2. 2,0 2,1 «The Dictionary of Art». (Αγγλικά) The Dictionary of Art. Macmillan Publishers, Grove's Dictionaries, Inc.. Λονδίνο, Νέα Υόρκη. 1996. σελ. 210. ISBN-13 978-1-884446-00-9. ISBN-10 1-884446-00-0.
  3. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12352792w. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  4. «Jean Lepautre». (Ολλανδικά) RKDartists. 49489.
  5. «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00108003. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
  6. artist list of the National Museum of Sweden. 12  Φεβρουαρίου 2016. kulturnav.org/75c51d38-a14d-41fd-a0d0-8ae0c705c6b6. Ανακτήθηκε στις 27  Φεβρουαρίου 2016.
  7. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12352792w. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  8. The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/135236. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  9. 9,0 9,1 Maxime Préaud: «Inventaire du fonds français : Graveurs du XVIIe siècle, Tome 11: Antoine Lepautre, Jacques Lepautre et Jean Lepautre (première partie)» (Γαλλικά) Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Παρίσι. 1993. σελ. 9. ISBN-13 978-2-7177-1887-4. ISBN-10 2-7177-1887-7.
  10. (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 13  Μαΐου 2019. 500000036. Ανακτήθηκε στις 21  Μαΐου 2021.
  11. 11,0 11,1 . «gallica.bnf.fr/Dictionnaire critique de biographie et d'histoire». 
  12. Maxime Préaud, Inventaire du fronds français: graveurs du XVII siècle. Tome 11, Antoine Lepautre, Jacques Lepautre et Jean Lepautre (Paris: Bibliothèque Nationale de France, 1993, ISBN 9782717718874), p. 9
  13. . «en.wikisource.org/wiki/1911 Encyclopædia Britannica/Le Pautre, Jean». 
  14. . «boutiquesdemusees.fr/en/selection/jean-lepautre-». 
  15. . «artsandculture.google.com/entity/jean-le-pautre/».