Ευρωπαϊκή Δύναμη Χωροφυλακής

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ευρωπαϊκή Δύναμη Χωροφυλακής
Η σημαία της Ευρωπαϊκής Δύναμης Χωροφυλακής
Ίδρυση2006-σήμερα
Χώρες
ΤύποςΣτρατιωτικοποιημένη αστυνομία
ΡόλοςΚαταστολή εξεγέρσεων
Δύναμη~900 (Μόνιμο προσωπικό)
2.300 (Διαθέσιμοι σε αναμονή)
ΥπαγωγήΣτρατιωτικό Επιτελείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
ΑρχηγείοΒιτσέντσα, Ιταλία
ΡητόLex paciferat (ο νόμος θα φέρει την ειρήνη)

Η Ευρωπαϊκή Δύναμη Χωροφυλακής (αγγλικά: European Gendarmerie Force, EUROGENDFOR ή EGF) -με έδρα την Ιταλία- έχει δημιουργηθεί για την πάταξη εξεγέρσεων και αναταραχών στην Ευρώπη και είναι μια πρωτοβουλία από 6 κράτη μέλη της Ε.Ε. με στόχο τη βελτίωση της ικανότητας διαχείρισης κρίσεων σε ευαίσθητες περιοχές. Η εν λόγω δύναμη μπορεί να επέμβει όπου και όπως θέλει χωρίς να υπόκειται σε έλεγχο και περιορισμούς, λαμβάνοντας εντολές μόνο από την ηγεσία της Ε.Ε., η οποία με τη σειρά της μπορεί να προσφύγει στην «Ευρωπαϊκή Δύναμη Χωροφυλακής», σε περίπτωση κρίσης.[1]

Η Ευρωπαϊκή Δύναμη Χωροφυλακής (EUROGENDFOR ή EGF) ξεκίνησε από μια συμφωνία το 2006 μεταξύ πέντε κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ): τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ολλανδία, την Πορτογαλία και την Ισπανία. Στη συνέχεια εντάχθηκε η Ρουμανία το 2009, και η Πολωνία κλήθηκε να συμμετάσχει το 2011. [2] Σκοπός του εγχειρήματος είναι η δημιουργία μιας ευρωπαϊκής δύναμης επέμβασης με στρατιωτικοποιημένες αστυνομικές λειτουργίες και με εξειδίκευση στη διαχείριση κρίσεων, σχεδιασμένη στα πρότυπα της γαλλικής Gendarmerie, της ισπανικής Guardia Civil, και της ιταλικής Carabinieri, καθώς και των πολυεθνικών εξειδικευμένων μονάδων (Multinational Specialized Units, M.S.U.).[3][4] Το καθεστώς της κατοχυρώθηκε με τη Συνθήκη του Βέλσεν στις 18 Οκτωβρίου του 2007.[5]

Μέλη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η βάση της ΕΔΧ (EGF) είναι στη Βιτσέντσα της βορειοανατολικής Ιταλίας, και έχει έναν πυρήνα 800 με 900 μέλη, έτοιμα να αναπτυχθούν και να δράσουν εντός 30 ημερών. Οι δυνάμεις μέλη είναι:[6]

  • Η γαλλική Gendarmerie nationale
  • Η ιταλική Carabinieri
  • Η ολλανδική Royal Marechaussee
  • Η πορτογαλική Guarda Nacional Republicana
  • Η πολωνική Żandarmeria Wojskowa
  • Η ρουμανική Jandarmeria Română
  • Η ισπανική Guardia Civil

Επιπλέον δυνάμεις 2.300 ανδρών, ως ενισχύσεις, είναι διαθέσιμες και σε κατάσταση αναμονής.

Eταίροι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Η λιθουανική Viešojo saugumo tarnyba[7]

Παρατηρητές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Γερμανία δεν συμμετέχει, καθώς το σύνταγμά της δεν επιτρέπει τη χρήση στρατιωτικών δυνάμεων για αστυνομικές υπηρεσίες.[9][4] Το 2004, ο Γερμανός Υπουργός Άμυνας εκείνης της περιόδου, Πέτερ Στρουκ (Peter Struck), διευκρίνισε ότι η νομική βάση για τις στρατιωτικοποιημένες αστυνομικές δυνάμεις είναι διαφορετική από τις προσδοκίες που διέπουν την ΕΔΧ.[10] Οι παραστρατιωτικές μονάδες Bereitschaftspolizei των ομόσπονδων κρατιδίων δεν έχουν καμία πάγια εντολή περιπολιών, όπως η Γερμανική Ομοσπονδιακή Αστυνομία. Η Γερμανία υπέγραψε τη Συνθήκη του Βέλσεν για την ΕΔΧ ή οποιαδήποτε μεταγενέστερη συμφωνία.[11] Αντ 'αυτού, υπάρχει μια στενή ενσωμάτωση των αστυνομικών δυνάμεων με βάση τη Συνθήκη Σένγκεν. Αρχικά, η Συμφωνία Σένγκεν ρύθμιζε θέματα πρόσβασης σε βάσεις δεδομένων της αστυνομίας των γειτονικών χωρών, αλλά είχε χρησιμοποιηθεί πολλές φορές ως νομική βάση για την ανταλλαγή εξοπλισμού και προσωπικού μονάδων αποκατάστασης τάξης των αστυνομιών αυτών, με συμμετέχουσες τις χώρες: Γερμανία, Ισπανία, Γαλλία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Αυστρία και Βέλγιο. Το 2008 η Συνθήκη του Prüm υιοθετήθηκε ως το δίκαιο της ΕΕ, που επιτρέπει στις αστυνομίες χωρών μελών της Ε.Ε. να έχουν πρόσβαση που διέπεται από το δίκαιο της ΕΕ (με βάση τη συμφωνία του Σένγκεν). Η Εκπαίδευση Ευρωπαϊκών Αστυνομιών του 2009 (EUPFT 2009) διεξήχθη στη Βιτσέντζα (έδρα του αρχηγείου της ΕΔΧ) και η αντίστοιχη εκπαίδευση του 2010 (EUPFT 2010) σχετικά με τακτικές αντιμετώπισης ταραχών, διεξήχθη στο Lehnin της Γερμανίας.[12][13]

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γάλλος υπουργός Άμυνας Μισέλ Αλλιώ-Μαρί (Michèle Alliot-Marie) πρότεινε για πρώτη φορά τη δύναμη, τον Σεπτέμβριο του 2003.[4] Ο Αλλιώ-Μαρί και ο Ιταλός Υπουργός Άμυνας Αντόνιο Μαρτίνο (Antonio Martino) παρουσίασαν την ιδέα κατά τη Σύνοδο των Υπουργών Άμυνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης τον Οκτώβριο του 2003. Η συμφωνία εφαρμογής υπεγράφη τελικά από τους υπουργούς Άμυνας των πέντε συμμετέχουσων χωρών στις 17 Σεπτεμβρίου 2004, στο Noordwijk της Ολλανδίας. Στις 23 Ιανουαρίου του 2006, η ΕΔΧ εγκαινιάστηκε επίσημα κατά τη διάρκεια μιας στρατιωτικής τελετής στους στρατώνες "Στρατηγός Τσινοτο" (General Chinotto) στη Βιτσέντζα.

Η ΕΔΧ ανακηρύχθηκε σε πλήρη λειτουργία στις 20 Ιουλίου του 2006, μετά τη συνάντηση υψηλού επιπέδου Διυπουργική σύνοδο κορυφής στη Μαδρίτη της Ισπανίας, και τη δεύτερη επιτυχή άσκηση του στρατηγείου της (Command Post exercise - CPX), που πραγματοποιήθηκε μεταξύ 19 - 28 Απριλίου του 2006. Η πρώτη CPX πραγματοποιήθηκε στο Εθνικό Κέντρο Εκπαίδευσης Χωροφυλακής στο Σαν Αστιέ (Saint Astier) της Γαλλίας τον Ιούνιο του 2005.

Μετά την ένταξη της Ρουμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ρουμανική Χωροφυλακή ζήτησε καθεστώς μόνιμου παρατηρητή στην Ευρωπαϊκή Δύναμη Χωροφυλακής, ως ένα πρώτο βήμα προς την πλήρη ένταξή της.[14] Στις 3 Μαρτίου 2009, η ρουμανική Χωροφυλακή έγινε πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Δύναμης Χωροφυλακής.[15]

Η πολωνική στρατιωτική χωροφυλακή ήταν αρχικά μια δύναμη εταίρος και στις 10 Οκτωβρίου του 2006, η Πολωνία δήλωσε ότι θα ήθελε να ενταχθεί στην ΕΔΧ.[16] Τον Δεκέμβριο του 2011, η Πολωνία υπέβαλε αίτηση για την πλήρη ένταξή της στην ΕΔΧ,[17] η οποία έγινε δεκτή το 2011.[2]

Από τον Δεκέμβριο του 2009, η ΕΔΧ έχει λάβει μέρος σε εκπαιδευτική επιχείρηση της Διεθνούς Δύναμης Αρωγής για την Ασφάλεια του ΝΑΤΟ (ISAF), για την κατάρτιση της Αφγανικής Εθνικής Αστυνομίας (ΑΝΡ) στον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Από τον Ιούνιο του 2010, 276 μέλη της ΕΔΧ (μεταξύ των οποίων 124 γάλλοι χωροφύλακες), από τη Γαλλία, την Ισπανία, την Ολλανδία, την Πολωνία και την Πορτογαλία, εκπειδευουν Αξιωματικούς και Υπαξιωματικούς του Εθνικής Αφγανικής Αστυνομίας Δημόσιας Τάξης (Afghan National Civil Order Police - ANCOP ), ενώ η αρχική αποστολή είχε προγραμματιστεί να είναι περίπου 400 με 500 άνδρες.[18] Εκπαιδεύουν τους άνδρες της ANCOP σε δικά της κέντρα εκπαίδευσης, αλλά επίσης τους συμβουλεύουν και τους βοηθούν κατά τη διάρκεια των αποστολών τους σε επιχειρήσεις εποπτείας και συνοδείας, αστυνομικών ομάδων (Police Operational Mentoring and Liaison Teams, P-OMLT),[19][20] όπου η στρατιωτική εμπειρία τους (ακόμη και αν η αποστολή είναι αμιγώς πολιτική, αφού πρόκειται για «σχηματισμό») θα είναι χρήσιμη. Από το Μάιο του 2010, έχουν εκπαιδευτεί 50 αξιωματικοί και 250 υπαξιωματικοί της ANCOP, και ο Γάλλος υπουργός Άμυνας Μπρις Ορτεφού (Brice Hortefeux) ανακοίνωσε ότι 40 ακόμη Γάλλοι χωροφύλακες θα αποσταλούν για να βοηθήσουν αυτή την αποστολή.[21]

Στις αρχές του 2010, η ΕΔΧ στάλθηκε στην Αϊτή για να βοηθήσουν στις προσπάθειες διατήρησης της ασφάλειας, με την ανάληψη φύλαξης.[22]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. http://o-kleftis.blogspot.gr/2013/11/blog-post_13.html
  2. 2,0 2,1 «European Gendarmerie Force». Żandarmeria Wojskowa. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2013. 
  3. http://www.fiep.org/wp-content/uploads/2011/12/E-reader-FIEP-Seminarbook.pdf
  4. 4,0 4,1 4,2 Arcudi, Giovanni; Smith, Michael E. (2013). «The European Gendarmerie Force: A solution in search of problems?». European Security 22: 1–20. doi:10.1080/09662839.2012.747511. 
  5. Eurogendfor.org, Treaty establishing the European Gendarmerie Force Αρχειοθετήθηκε 2016-05-18 στο Wayback Machine., accessed on January 24, 2014
  6. «Members». European Gendarmerie Force. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2013. 
  7. «Partners». European Gendarmerie Force. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2013. 
  8. «Observers». European Gendarmerie Force. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2013. 
  9. DerStandard.at, Welche Befugnisse hat die Europäische Gendarmerietruppe?, accessed on January 24, 2016
  10. "Des gendarmes européens en renfort", 17/09/2004
  11. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 6 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014. 
  12. "Von Vicenza nach Lehnin" Αρχειοθετήθηκε 2011-07-16 στο Wayback Machine., Bundespolizei kompakt (German federal police journal), February 2010
  13. http://www.heise.de/tp/blogs/8/147676
  14. (Ρουμανικά) Politica europeană - Forţa de Jandarmerie Europeană (European Policy - European Gendarmerie Force) Αρχειοθετήθηκε 2007-08-30 στο Wayback Machine., Romanian Gendarmerie website, accessed on January 22, 2009
  15. Eurogendfor.eu, EGF News, accessed on March 23, 2009
  16. "Poland expresses readiness to join European Gendarmerie Force", October 10, 2006
  17. «"News" section, March 25, 2012». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014. 
  18. (Γαλλικά) Des gendarmes picards bientôt en Afghanistan Αρχειοθετήθηκε 2011-07-27 στο Wayback Machine., Nord Éclair, 12 June 2009
  19. http://www.assemblee-nationale.fr/13/cr-cafe/09-10/c0910077.asp (French) report from the commission on Foreign matters of the French Parliament
  20. http://www.interieur.gouv.fr/sections/a_la_une/toute_l_actualite/affaires-europeennes/gendarmes-en-afghanistan/view Αρχειοθετήθηκε 2011-12-02 στο Wayback Machine. (French), "Gendarmes in Afhganistan", French Internals affairs Ministry website
  21. http://www.interieur.gouv.fr/sections/a_la_une/toute_l_actualite/affaires-europeennes/deplacement-afghanistan/view Αρχειοθετήθηκε 2011-12-01 στο Wayback Machine. (French) "Brice Hortefeux honours the contribution of French policemen and gendarmes to the Afghan police training", French Internals affairs Ministry website
  22. «European gendarmes to beef up Haiti security». euronews. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2010. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]