Επιχείρηση Συνδετήρας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης.
Αίτιο: απόδοση ξένων ονομάτων
Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων.
Ο Kurt H. Debus, πρώην επιστήμονας πυραύλων V-2 που έγινε διευθυντής της NASA, ανάμεσα στο πρόεδρο των ΗΠΑ John F. Kennedy και τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Lyndon B. Johnson κατά τη διάρκεια ενημέρωσης στο Blockhouse 34, Cape Canaveral Missile Test Annex.

Η Επιχείρηση Συνδετήρας (Operation Paperclip) ήταν μυστικό πρόγραμμα της Διακλαδικής Υπηρεσίας Αναζήτησης Πληροφοριών (Joint Intelligence Objectives Agency, JIOA) που διεξήχθη σε μεγάλο βαθμό από ειδικούς πράκτορες της στρατιωτικής αντικατασκοπείας των ΗΠΑ (Army Counterintelligence Corps), με το οποίο πρόγραμμα περισσότεροι από 1.600 Γερμανοί επιστήμονες, μηχανικοί και τεχνικοί, όπως ο Βέρνερ φον Μπράουν και η ομάδα των πυραύλων V-2, μεταφέρθηκαν από τη Γερμανία στις Ηνωμένες Πολιτείες, για απασχόληση από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, κυρίως μεταξύ του 1945 και του 1959. Πολλοί ήταν πρώην μέλη και μερικοί ήταν πρώην ηγέτες του Ναζιστικού Κόμματος . [1] [2]

Ο πρωταρχικός σκοπός της Επιχείρησης Συνδετήρας ήταν το στρατιωτικό πλεονέκτημα των ΗΠΑ στον Σοβιετικό - Αμερικανικό Ψυχρό Πόλεμο και στον ανταγωνισμό για την επικράτηση στο διάστημα. Η Σοβιετική Ένωση ήταν πιο επιθετική στην πρόσληψη βίαια περισσότερων από 2.200 Γερμανών ειδικών - συνολικά πάνω από 6.000 άτομα, συμπεριλαμβανομένων των μελών της οικογενειών - με την Επιχείρηση Osoaviakhim κατά τη διάρκεια μιας νύχτας στις 22 Οκτωβρίου 1946. [3]

Το ΓΕΕΘΑ των ΗΠΑ (Joint Chiefs of Staff, JCS) δημιούργησε το πρώτο μυστικό πρόγραμμα προσλήψεων, με την ονομασία Επιχείρηση Ημίφως (Operation Overcast), στις 20 Ιουλίου 1945, αρχικά "για να συνδράμουν στη συντόμευση του ιαπωνικού πολέμου και για να συνδράμουν στη μεταπολεμική μας στρατιωτική έρευνα" [4] Ο όρος «ημίφως» ήταν το όνομα που δόθηκε από τα μέλη της οικογένειας των Γερμανών επιστημόνων για το στρατόπεδο στέγασης που κρατούνταν στη Βαυαρία πριν μεταβούν στις ΗΠΑ. [5] Στα τέλη του καλοκαιριού 1945, το JCS ίδρυσε το JIOA, μια υποεπιτροπή της Kοινής Κοινότητας Πληροφοριών, για την επίβλεψη της Μουντής Επιχείρησης και αργότερα της Επιχείρησης Συνδετήρα. [6] Οι εκπρόσωποι της JIOA περιελάμβαναν τον Διευθυντή Πληροφοριών του Στρατού, τον Αρχηγό Πληροφοριών του Ναυτικού, τον Αναπληρωτή Αρχηγό Αεροπορικού Επιτελείου-2 (Υπηρεσία Πληροφοριών της Πολεμικής Αεροπορίας) και έναν εκπρόσωπο του Υπουργείου Εξωτερικών. [7] Τον Νοέμβριο του 1945, η Επιχείρηση Ημίφως μετονομάστηκε σε Επιχείρηση Συνδετήρα από αξιωματικούς του Σώματος Υλικού Πολέμου (Στρατός των Ηνωμένων Πολιτειών), οι οποίοι θα επισύναπταν ένα συνδετήρα στους φακέλους εκείνων των ειδικών πυραύλων που επιθυμούσαν να χρησιμοποιήσουν στην Αμερική.

Σε μια μυστική οδηγία που κυκλοφόρησε στις 3 Σεπτεμβρίου 1946, ο Πρόεδρος Χάρυ Τρούμαν ενέκρινε την Επιχείρηση Συνδετήρας και την επεξέτεινε, ώστε να συμπεριλάβει χίλιους Γερμανούς επιστήμονες υπό «προσωρινή, περιορισμένη στρατιωτική κράτηση». [8] [9] [10]

Η Λίστα Osenberg[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθώς πλησιάζε το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η ναζιστική Γερμανία άρχισε να υστερεί υλικοτεχνικά, επειδή είχε αποτύχει στην κατάκτηση της ΕΣΣΔ με την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα (Ιούνιος - Δεκέμβριος 1941) και στην εκστρατεία της προς τον Καύκασο (Ιούνιος 1942 - Φεβρουάριος 1943). Η αποτυχημένη κατάκτηση είχε εξαντλήσει τους γερμανικούς πόρους και το στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα δεν ήταν προετοιμασμένο να υπερασπιστεί το Μεγάλο Γερμανικό Ράιχ ενάντια στη δυτική αντεπίθεση του Κόκκινου Στρατού. Στις αρχές του 1943, η γερμανική κυβέρνηση άρχισε να ανακαλεί από τη μάχη έναν αριθμό επιστημόνων, μηχανικών και τεχνικών. Επέστρεψαν στην έρευνα και την ανάπτυξη για να ενισχύσουν τη γερμανική άμυνα για έναν παρατεταμένο πόλεμο με την ΕΣΣΔ. Η ανάκληση από την πρώτη γραμμή μάχης περιελάμβανε 4.000 ειδικούς στις ρουκέτες, που επέστρεψαν στο Πεενεμούντε (Peenemünde), στη βορειοανατολική παράκτια Γερμανία. [11] [12]

Η ανάκληση της ναζιστικής κυβέρνησης για τους τώρα χρήσιμους διανοούμενους για επιστημονική εργασία απαιτούσε πρώτα τη ταυτοποίηση και τον εντοπισμό των επιστημόνων, μηχανικών και τεχνικών, και στη συνέχεια την εξακρίβωση της πολιτική και ιδεολογική τους αξιοπιστία. Ο Βέρνερ Όζεμπεργκ (Werner Osenberg), ο μηχανικός-επιστήμονας επικεφαλής του Wehrforschungsgemeinschaft (Αμυντικός Ερευνητικός Σύλλογος), κατέγραψε τα ονόματα των πολιτικά εκκαθαρισμένων στη "Λίστα Osenberg", επαναφέροντάς τους έτσι στο επιστημονικό έργο. [13]

Τον Μάρτιο του 1945, στο Πανεπιστήμιο της Βόννης, ένας Πολωνός τεχνικός εργαστηρίου βρήκε τμήματα της λίστας Osenberg παραπεταμένα σε μια τουαλέτα. Στη συνέχεια, ο κατάλογος έφτασε στη MI6, η οποία τη διαβίβασε στις ΗΠΑ. [14] [15] Μετά, ο Ταγματάρχης του Στρατού των ΗΠΑ Robert B. Staver αρχηγός του Τμήματος Προωθήσεων Τζετ (Jet Propulsion) του Τμήματος Έρευνας και Πληροφοριών του Σώματος Υλικού Πολέμου των ΗΠΑ, χρησιμοποίησε τη Λίστα Osenberg για να καταρτίσει τον κατάλογο των προς σύλληψη και ανάκριση Γερμανών επιστημόνων. Επικεφαλής στη λίστα του ταγματάρχη ήταν Ο Wernher von Braun, ο κορυφαίος επιστήμονας πυραύλων της Γερμανίας. [16]

Ταυτοποίηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκτόξευση πυραύλων V-2, Peenemünde, στη βορειοανατολική γερμανική ακτή. (1943)

Στην Επιχείρηση Ημίφως, η αρχική πρόθεση του ταγματάρχη Staver ήταν να πάρει μόνο συνέντευξη από τους επιστήμονες, αλλά αυτά που έμαθε άλλαξαν το σκοπό της επιχείρησης. Στις 22 Μαΐου 1945, έστειλε τηλεγράφημα στο συνταγματάρχη Joel Holmes στο αρχηγείο του Πενταγώνου των ΗΠΑ, προτρέποντας την αποστολή Γερμανών επιστημόνων και των οικογενειών τους στις ΗΠΑ, ως το πιο «σημαντικό για τον πόλεμο του Ειρηνικού ». [15] Οι περισσότεροι μηχανικοί της λίστας Osenberg εργάστηκαν στο Γερμανικό Κέντρο Ερευνών του Στρατού στο Πεενεμούντε της Βαλτικής, αναπτύσσοντας τον πύραυλο V-2. Μετά τη σύλληψή τους, οι Σύμμαχοι αρχικά στέγασαν αυτούς και τις οικογένειές τους στο Λάντσχουτ της Βαυαρίας, στη νότια Γερμανία.   [ <span title="This claim needs references to reliable sources. (July 2020)">απαιτείται παραπομπή</span> ] Ξεκινώντας στις 19 Ιουλίου 1945, το ΓΕΕΘΑ των ΗΠΑ ενέταξε το αιχμαλωτισμένο προσωπικό πυραύλων υπό την Επιχείρηση Ημίφως. Ωστόσο, όταν το όνομα "Στρατιωτική Βάση Ημίφως" του μέρους διαμονής των επιστημόνων έγινε γνωστό σε τοπικό επίπεδο, το πρόγραμμα μετονομάστηκε σε Επιχείρηση Συνδετήρας το Νοέμβριο του 1945. [17] Παρά αυτές τις προσπάθειες μυστικότητας, αργότερα εκείνο το έτος ο Τύπος πήρε συνέντευξη από αρκετούς επιστήμονες. [15] [16] [18]

Σύλληψη και κράτηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Map showing the Allied zones of occupation in post-war Germany, as well as the line of U.S. forward positions on V-E Day. The south-western part of the Soviet occupation zone, close to a third of its overall area was west of the U.S. forward positions on V-E day.
Οι συμμαχικές ζώνες κατοχής στη μεταπολεμική Γερμανία, απεικονίζοντας τη σοβιετική ζώνη (κόκκινη), τα εσωτερικά γερμανικά σύνορα (έντονη μαύρη γραμμή) και τη ζώνη από την οποία αποσύρθηκαν τα βρετανικά και αμερικανικά στρατεύματα τον Ιούλιο του 1945 (μωβ). Τα όρια των επαρχιών είναι εκείνα της ναζιστικής Γερμανίας, προτού καθιερωθούν τα σημερινά Länder (ομοσπονδιακά κράτη)

Νωρίς στον πόλεμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες δημιούργησαν την Υποεπιτροπή Διακλαδικής Αναζήτησης Πληροφοριών (CIOS). Αυτή παρείχε τις πληροφορίες σχετικά με τους στόχους των Δυνάμεων-Τ, που έμπαιναν και στόχευαν στις γεμανοκρατούμενες περιοχές, επιστημονικές, στρατιωτικές και βιομηχανικές εγκαταστάσεις (και τους υπαλλήλους τους) για την τεχνογνωσία τους. Οι προτεραιότητες αρχικά ήταν η προηγμένη τεχνολογία, όπως η υπέρυθρη, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στον πόλεμο ενάντια στην Ιαπωνία, η διαπίστωση εάν η τεχνολογία είχε μεταφερθεί στην Ιαπωνία, και τέλος η παύση της έρευνας.

Ένα πρόγραμμα δράσης για την παύση της έρευνας ονομάστηκε "Πρόγραμμα Ασφαλές Καταφύγιο" (Project Safehaven) και δεν είχε αρχικά στόχο τη Σοβιετική Ένωση. Ήταν απόρροια της ανησυχίας ότι οι Γερμανοί επιστήμονες θα μπορούσαν να μεταναστεύσουν και να συνεχίσουν την έρευνά τους σε χώρες όπως η Ισπανία, η Αργεντινή ή η Αίγυπτος, οι οποίες είχαν συμπάθεια με τη ναζιστική Γερμανία. Προκειμένου να αποφευχθούν οι επιπλοκές που συνεπάγεται η μετανάστευση Γερμανών επιστημόνων, το CIOS ήταν υπεύθυνο για τον εντοπισμό και την απαγωγή ατόμων υψηλού προφίλ για τη στέρηση των τεχνολογικών εξελίξεων σε χώρες εκτός των ΗΠΑ.

Πολλή από τη προσπάθεια των ΗΠΑ επικεντρώθηκε στη Σαξονία και τη Θουριγγία, που μέχρι την 1η Ιουλίου 1945, θα γινόταν μέρος της ζώνης της Σοβιετικής Κατοχής. Πολλές γερμανικές ερευνητικές εγκαταστάσεις και προσωπικό είχαν εκκενωθεί σε αυτές τις περιοχέςς, ιδίως από εκείνη του Βερολίνου. Φοβούμενες οι ΗΠΑ ότι το πέρασμα αυτών των περιχών στο σοβιετικό τομέα θα περιόριζε την ικανότητα των ΗΠΑ να εκμεταλλευτούν τη γερμανική επιστημονική και τεχνική εμπειρογνωμοσύνη χωρίς ταυτόχρονα να θέλουν η Σοβιετική Ένωση να επωφεληθεί από την εν λόγω εμπειρογνωμοσύνη, οι Ηνωμένες Πολιτείες υποκίνησαν μια «επιχείρηση εκκένωσης» επιστημονικού προσωπικού από τη Σαξονία και τη Θουριγγία.

Μέχρι το 1947, αυτή η επιχείρηση εκκένωσης είχε περιλάβει περίπου 1.800 τεχνικούς και επιστήμονες, μαζί με 3.700 μέλη των οικογένειών τους. Αυτοί με ειδικές δεξιότητες ή γνώσεις μεταφέρθηκαν σε κέντρα κράτησης και ανάκρισης, όπως εκείνο με τη κωδική ονομασία DUSTBIN, [19] κρατούμενοι και ανακρινόμενοι μερικές φορές για μήνες.   [ <span title="This claim needs references to reliable sources. (February 2019)">απαιτείται παραπομπή</span> ] Μερικοί από τους επιστήμονες περιελήφθησαν στην Επιχείρηση Ημίφως, αλλά οι περισσότεροι μεταφέρθηκαν σε χωριά της υπαίθρου όπου δεν υπήρχαν ούτε ερευνητικές εγκαταστάσεις ούτε εργασία. Τους δόθηκαν επιδόματα και αναφέρονταν δύο φορές την εβδομάδα στα κεντρικά γραφεία της αστυνομίας, για να τους εμποδίσουν να φύγουν. Η οδηγία του ΓΕΕΘΑ για την έρευνα και τη διδασκαλία ανέφερε ότι οι τεχνικοί και οι επιστήμονες θα πρέπει να απελευθερωθούν "μόνο αφού όλοι οι ενδιαφερόμενοι φορείς έχουν λάβει όλες τις επιθυμητές πληροφορίες πληροφοριών από αυτούς".   [ <span title="This claim needs references to reliable sources. (February 2019)">απαιτείται παραπομπή</span> ] Στις 5 Νοεμβρίου 1947, το Γραφείο Στρατιωτικής Διακυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών ( OMGUS ), το οποίο είχε δικαιοδοσία στο δυτικό τμήμα της κατεχόμενης Γερμανίας, διοργάνωσε διάσκεψη για να εξετάσει το καθεστώς των μεταβάντων στις ΗΠΑ, τις αιτήσεις για χρηματικές αποζημιώσεις -που είχαν καταθέσει στη χώρα για «πιθανή παραβίαση από τις ΗΠΑ των νόμων πολέμου σύμφωνα με τους νόμους των ΗΠΑ». Ο διευθυντής πληροφοριών του OMGUS, RL Walsh, ξεκίνησε ένα πρόγραμμα επανεγκατάστασης των μεταφερθέντων στις ΗΠΑ στον Τρίτο Κόσμο, το οποίο πρόγραμμα ανέφεραν οι Γερμανοί ως το «Urwald-Programm» του στρατηγού Walsh (πρόγραμμα ζούγκλας). Ωστόσο, αυτό το πρόγραμμα δεν ωρίμασε ποτέ. Το 1948, οι μετραφερθέντες στις ΗΠΑ έλαβαν διακανονισμούς 69,5 εκατομμυρίων Reichsmark από τη κυβέρνηση, ένα ποσό που σύντομα υποτιμήθηκε σοβαρά κατά τη μεταρρύθμιση του νομίσματος που συνόδεψε την εισαγωγή του Deutsche Mark ως το επίσημο νόμισμα της δυτικής Γερμανίας.   [ <span title="This claim needs references to reliable sources. (February 2019)">απαιτείται παραπομπή</span> ] Ο John Gimbel καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες κρατούσαν μερικά από τα καλύτερα μυαλά της Γερμανίας για τρία χρόνια, στερώντας έτσι τη γερμανική ανάκαμψη από την εμπειρία τους. [20]

Αφίξεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μια ομάδα 104 επιστημόνων πυραύλων (μηχανικοί αεροδιαστημικής) στο Fort Bliss του Τέξας

Τον Μάιο του 1945, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ "έθεσε σε κράτηση" τον Herbert A. Wagner, τον εφευρέτη του πυραύλου Hs 293. Τα δύο επόμενα χρόνια, πρώτα εργάστηκε στο Κέντρο Ειδικών Συσκευών (Special Devices Center), στο Castle Gould και στο Hempstead House, στο Long Island της Νέας Υόρκης, και μετά το 1947, μετακόμισε στο Naval Air Station Point Mugu . [21]

Τον Αύγουστο του 1945, ο συνταγματάρχης Holger Toftoy, επικεφαλής του Τμήματος Πυραύλων Rocket του Τομέα Έρευνας και Ανάπτυξης του Αμερικανικού Σώματος Υλικού Πολέμου Αμερικανικού Στρατού, προσέφερε αρχική σύμβαση ενός έτους στους επιστήμονες πυραύλων. 127 από αυτούς την αποδέχτηκαν. Τον Σεπτέμβριο του 1945, η πρώτη ομάδα επτά επιστημόνων πυραύλων (μηχανικοί αεροδιαστημικής) έφτασαν στο Fort Strong, που βρίσκεται επί του Long Island στο λιμάνι της Βοστόνης : Ήταν οι Βέρνερ φον Μπράουν, Erich W. Neubert, Theodor A. Poppel, August Schulze, Eberhard Rees, Wilhelm Jungert και Walter Schwidetzky. [15]

Περί τα τέλη του 1945, τρεις ομάδες επιστημόνων πυραύλων έφτασαν στις Ηνωμένες Πολιτείες για να εργαστούν στο Φορτ Μπλις (Fort Bliss) του Τέξας και στο White Sands Proving Grounds, στο Νέο Μεξικό, ως "Ειδικοί Υπάλληλοι του Τμήματος Πολέμου". [11] : 27 [17]

Το 1946, το Γραφείο Ορυχείων των Ηνωμένων Πολιτειών απασχολούσε επτά Γερμανούς επιστήμονες συνθετικών καυσίμων σε εργοστάσιο χημικών στο Fischer-Tropsch[ασαφές] στη Λουιζιάνα του Μιζούρι. [22]

Την 1η Ιουνίου 1949, ο αρχηγός του Σώματος Υλικού Πολέμου των Ηνωμένων Πολιτειών όρισε τo Οπλοστάσιο στο Redstone του Χάντσβιλ της Αλαμπάμα, ως το κέντρο πυραύλων του Σώματος, ως εγκατάσταση για έρευνα και ανάπτυξη πυραύλων. Την 1η Απριλίου 1950, η εγκατάσταση ανάπτυξης πυραύλων στο Fort Bliss - συμπεριλαμβανομένου του φον Μπράουν και της ομάδας του με περισσότερα από 130 μέλη της επιχείρησης συνδετήρα - μεταφέρθηκε στο Οπλοστάσιο του Ρέντστοουν (Redstone).

Στις αρχές του 1950, χορηγήθηκε άδεια μόνιμης διαμονής στις ΗΠΑ σε ορισμένους από τους ειδικούς του Προγράμματος Συνδετήρα μέσω του προξενείου των ΗΠΑ στο Σιουδάδ Χουάρες, Τσιουάουα, Μεξικό. Έτσι, οι Γερμανοί επιστήμονες εισήλθαν νόμιμα στις Ηνωμένες Πολιτείες από τη Λατινική Αμερική. [11] : 226 [16]

Μεταξύ 1945 και 1952, η Πολεμική Αεροπορία των Ηνωμένων Πολιτειών χρηματοδότησε τον μεγαλύτερο αριθμό επιστημόνων του Συνδετήρα, εισάγοντας 260 άντρες, εκ των οποίων οι 36 επέστρεψαν στη Γερμανία και ένας ( Walter Schreiber ) μετανάστευσε πίσω στην Αργεντινή. [23]

Ογδόντα έξι αεροναυτικοί μηχανικοί μεταφέρθηκαν στο Wright Field του Οχάιο, όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν συλλάβει αεροσκάφη και εξοπλισμό της Luftwaffe υπό την Επιχείρηση Lusty ( Lu ftwaffe S ecret T echnolog y ). [24]

Το Σώμα Ασυρματιστών των Ηνωμένων Πολιτειών απασχόλησε 24 ειδικούς - συμπεριλαμβανομένων των φυσικών Georg Goubau, Gunter Guttwein, Georg Hass, Horst Kedesdy και Kurt Lehovec, των φυσικών χημικών Rudolf Brill, Ernst Baars και Eberhard Both, τον γεωφυσικό Helmut Weickmann, τον οπτικό Gerhard Schwesinger, και τους μηχανικούς Eduard Gerber, Richard Guenther και Hans Ziegler . [25]

Το 1959, 94 άνδρες της Επιχείρησης Συνδετήρα πήγαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, συμπεριλαμβανομένων των Friedwardt Winterberg και Friedrich Wigand. [21]

Συνολικά, μέσω των δραστηριοτήτων της έως το 1990, η Operation Συνδετήρα εισήγαγε 1.600 άνδρες, ως μέρος των πνευματικών αποζημιώσεων που οφείλονται στις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, αξίας 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε πατέντες και βιομηχανικές διαδικασίες. [21] [26]

Σημαντικά βραβεία (στις Ηνωμένες Πολιτείες)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το διακεκριμένο μετάλλιο υπηρεσιών της NASA είναι το υψηλότερο βραβείο που μπορεί να απονεμηθεί από την Εθνική Διοίκηση Αεροναυτικής και Διαστήματος (NASA). Μετά από περισσότερες από δύο δεκαετίες υπηρεσίας και ηγεσίας στη NASA, τέσσερα μέλη της Επιχείρησης Συνδετήρα τιμήθηκαν με αυτό το μετάλιο το 1969: Οι Kurt Debus, Eberhard Rees, Arthur Rudolph και Wernher von Braun. Ο Ernst Geissler τιμήθηκε με το μετάλλιο το 1973.

Το Βραβείο Διακεκριμένης Πολιτικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Άμυνας είναι το υψηλότερο πολιτικό βραβείο που δόθηκε από το Υπουργείο Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών . Μετά από δύο δεκαετίες υπηρεσίας, το μέλος της Επιχείρησης Συνδετήρα, Siegfried Knemeyer, τιμήθηκε με αυτό το βραβείο το 1966.

Το Βραβείο Αστροναυτικής Γκόνταρντ (Goddard Astronautics Award) είναι το υψηλότερο που απονέμεται για αξιοσημείωτα επιτεύγματα στον τομέα της αστροναυτικής από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Αεροναυτικής και Αστροναυτικής (AIAA). [27] Τρία μέλη της Επιχείρησης Συνδετήρα τιμήθηκαν για τις υπηρεσίες τους με αυτό το βραβείο: Οι Wernher von Braun (1961), Hans von Ohain (1967) και Krafft Arnold Ehricke (1984).

Το αμερικανικό διαστημικό και πυραυλικό κέντρο στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα, κατέχει και λειτουργεί τις διαστημικές εγκαταστάσεις των ΗΠΑ. Αρκετά μέλη της Επιχείρησης Συνδετήρα είναι μέλη του Space Camp Hall of Fame (που ξεκίνησε το 2007): Για παράδειγμα, οι Wernher von Braun (2007), Georg von Tiesenhausen (2007) και Oscar Holderer (2008).

Το Μουσείο Διαστημικής Ιστορίας στο Νέο Μεξικό περιλαμβάνει το International Space Hall of Fame. Δύο μέλη της Επιχειρήσης είναι μέλη του International Space Hall of Fame: Οι Wernher von Braun (1976) [28] και Ernst Steinhoff (1979). [29] Ο Hubertus Strughold εντάχθηκε το 1978 αλλά απομακρύνθηκε ως μέλος το 2006. Άλλα στενά συνδεδεμένα μέλη περιλαμβάνουν τον Γερμανοαμερικανό επιστημονικό συγγραφέα, Willy Ley (1976), [30] και τον Hermann Oberth (1976), [31] έναν Γερμανό επιστήμονα που συμβούλεβε την ομάδα πυραύλων του von Braun στις ΗΠΑ από το 1955 έως το 1958.

Δύο σεληνιακοί κρατήρες πήραν το όνομά τους από τους επιστήμονες του Συνδετήρα: ο Debus μετά τον Kurt Debus, τον πρώτο διευθυντή του διαστημικού κέντρου Kennedy της NASA και ο von Braun .

Επιστημονικά επιτεύγματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βέρνερ φον Μπράουν ήταν ο επικεφαλής αρχιτέκτονας του οχήματος εκτόξευσης Saturn V, το βασικό όργανο για να φέρει τους ανθρώπους στο φεγγάρι. [32]

Ο Adolf Busemann ήταν το μυαλό πίσω από το πτερύγιο που βελτίωσε την απόδοση των αεροσκαφών σε υψηλές ταχύτητες. [33] [34]

Διαμάχη και έρευνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πριν από την επίσημη έγκρισή του για το πρόγραμμα, ο Πρόεδρος Truman, για δεκαέξι μήνες, ήταν αναποφάσιστος. [10] Χρόνια αργότερα το 1963, ο Τρούμαν θυμήθηκε ότι δεν ήταν καθόλου απρόθυμος να εγκρίνει την Επιχείρηση. Ότι λόγω των σχέσεων με τη Ρωσία "αυτό έπρεπε να γίνει και έγινε". [35]

Αρκετοί από τους επιστήμονες του Συνδετήρα διερευνήθηκαν αργότερα λόγω των δεσμών τους με το Ναζιστικό Κόμμα κατά τη διάρκεια του πολέμου. Μόνο ένας τέτοιος επιστήμονας, ο Georg Rickhey, δικάστηκε επίσημα για οποιοδήποτε έγκλημα και κανένας επιστήμονας του Συνδετήρα δεν κρίθηκε ένοχος για οποιοδήποτε έγκλημα, στην Αμερική ή τη Γερμανία. Ο Rickhey επέστρεψε στη Γερμανία το 1947 για να παραστεί στη Δίκη της Ντόρα, όπου αθωώθηκε. [36]

Το 1951, εβδομάδες μετά την άφιξή του στις ΗΠΑ, ο Walter Schreiber συνδέθηκε από την Boston Globe με ανθρώπινα πειράματα που διεξήγαγε ο Kurt Blome στο Ravensbrück, και μετανάστευσε στην Αργεντινή με τη βοήθεια του στρατού των ΗΠΑ.

Το 1984, ο Arthur Rudolph, υπό την απειλή της δίωξης σχετικά με τη σύνδεσή του - ως διευθυντής επιχειρήσεων για την παραγωγή πυραύλων V-2 - με τη χρήση καταναγκαστικής εργασίας από το Mittelbau-Dora στο Mittelwerk, παραιτήθηκε από την αμερικανική υπηκοότητα και μετακόμισε στη Δυτική Γερμανία, που του έδωσε υπηκοότητα. [37]

Για πενήντα χρόνια, από το 1963 έως το 2013, το Βραβείο Strughold - πήρε το όνομά του από τον Hubertus Strughold, <i id="mwATw">Πατέρα της Διαστημικής Ιατρικής</i>, για τον κεντρικό του ρόλο στην ανάπτυξη καινοτομιών όπως το διαστημικό κοστούμι και τα συστήματα υποστήριξης της διαστημικής ζωής - ήταν το πιο διάσημο βραβείο από τη Διαστημική Ιατρική Association, οργάνωση-μέλος του Aerospace Medical Association . [38] Την 1η Οκτωβρίου 2013, μετά από ένα άρθρο της Wall Street Journal που δημοσιεύθηκε την 1η Δεκεμβρίου 2012, το οποίο υπογράμμιζε τη σύνδεσή του με ανθρώπινα πειράματα κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, η Εκτελεστική Επιτροπή του Space Medicine Association ανακοίνωσε ότι αποσύρθηκε το Βραβείο Strughold της Space Association. [39]

Βασικοί προσλήψεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμβουλοι μεταφερθέντες στις Ηνωμένες Πολιτείες
Χέρμαν Ομπερθ
Αεροναυτική και πυραυλική
Hans Amtmann, [40] Herbert Axster, Anton Flettner, Erich Ball, [41] Oscar Bauschinger, [42] Hermann Beduerftig, [43] Rudi Beichel, [44] Anton Beier, [45] Herbert Bergeler, [46] Magnus von Braun, Wernher von Braun, Theodor Buchhold [de] , Walter Burose, [47] Adolf Busemann, GN Constan, [48] Werner Dahm, Konrad Dannenberg, Kurt H. Debus, Gerd De Beek, [49] Walter Dornberger, Gerhard Drawe, [50] Friedrich Duerr, [51] Ernst RG Eckert, Otto Eisenhardt, [52] Krafft Arnold Ehricke, Alfred Finzel, [53] Edward Fischel, [54] Karl Fleischer, [55] Anselm Franz, Herbert Fuhrmann, [56] Ernst Geissler, Werner Gengelbach, [57] Dieter Grau, Hans Gruene, [58] Herbert Guendel, [59] Fritz Haber, [60] Heinz Haber, Karl Hager, [61] Guenther Haukohl, [62] Karl Heimburg, [63] Emil Hellebrand, [64] Gerhard Heller, [65] Bruno Helm, [66] Rudolf Hermann, [67] Bruno Heusinger, [68] Hans Heuter, [69] Guenther Hintze, [70] Sighard F. Hoerner, Kurt Hohenemser, Oscar Holderer, Hans Henning Hosenthien, Dieter Huzel, [71]   Walter Jacobi, Erich Kaschig, [72] Ernst Klaus, [73] Theodore Knacke, [74] Siegfried Knemeyer, Heinz-Hermann Koelle, Gustav Kroll, [75] Werner Kuers, [76] Hermann Kurzweg, [77] Hermann Lange, [78] Hans Lindenberg, [79] Hans Lindenmayer, [80] Alexander Martin Lippisch, Robert Lusser, Hans Maus, [81] Helmut Merk, [82] Joseph Michel, [83] Hans Milde, [84] Heinz Millinger, [85] Rudolf Minning, [86] Willi Mrazek, [87] Hans Multhopp, Erich Neubert, [88] Gerhard Neumann, Hans von Ohain (σχεδιαστής γερμανικών κινητήρων τζετ), Robert Paetz, [89] Hans Palaoro, [90] Kurt Patt, [91] Hans Paul, [92] Arnold Peter, [93] Theodor Poppel, [94] Werner Rosinski, [95] Heinrich Rothe, [96] Ludwig Roth, Arthur Rudolph, Friedrich von Saurma, Edgar [Schaeffer, Martin Schilling, [97] Helmut Schlitt, [98] Albert Schuler, [99] August Schulze, [100] Walter Schwidetzky, [101] Ernst Steinhoff, Wolfgang Steurer, [102] Ernst Stuhlinger, Kurt Tank, Bernhard Tessmann, Adolf Thiel, Georg von Τ iesenhausen, Werner Tiller, [103] JG Tschinkel, [104] Arthur Urbanski, [105] Fritz Vandersee, [106] Richard Vogt, Woldemar Voigt (σχεδιαστής του Messerschmitt P.1101 ), Werner Voss, [107] Theodor Vowe, [108] [109] [110] Herbert A. Wagner, Hermann Weidner, [111] Günter Wendt και Walter Fritz Wiesemann. [112]
Αρχιτεκτονική
Heinz Hilten [113] και Hannes Luehrsen. [114]
Ηλεκτρονικά - συμπεριλαμβανομένων συστημάτων καθοδήγησης, ραντάρ και δορυφόρων
Wilhelm Angele, [115] Ernst Baars, Josef Boehm, [116] Hans Fichtner, Hans Friedrich, [117] Eduard Gerber, [118] Georg Goubau, Walter Haeussermann, Otto Heinrich Hirschler, [119] Otto Hoberg, [120] Rudolf Hoelker, [121] Hans Hollmann, Helmut Hölzer, Horst Kedesdy, [122] Kurt Lehovec, Kurt Lindner, [123] JW Muehlner, [124] Fritz Mueller, Johannes Plendl, Fritz Karl Preikschat, Eberhard Rees, Gerhard Reisig, [125] Harry Ruppe, [126] Heinz Schlicke, Werner Sieber, [127] Othmar Stuetzer, [128] Albin Wittmann, [129] Hugo Woerdemann, [130] Albert Zeiler, [131] και Hans K. Ziegler .
Επιστήμη Υλικών (υψηλή θερμοκρασία)
Claus Scheufelen [132] και Rudolf Schlidt. [133]
Ιατρική - συμπεριλαμβανομένων βιολογικών όπλων, χημικών όπλων και διαστημικής ιατρικής
Theodor Benzinger, Rudolf Brill, Konrad Johannes Karl Büttner, Richard Lindenberg, Walter Schreiber, Hubertus Strughold, Hans Georg Clamann και Erich Traub .
Φυσικη
Gunter Guttein, Gerhard Schwesinger, [134] Gottfried Wehner, Helmut Weickmann, [135] και Friedwardt Winterberg .
Χημεία και χημική μηχανική
Helmut Pichler, Leonard Alberts; Ernst Donath, Hans Schappert, Max Josenhaus, Kurt Bretschneider, Erich Frese

Παρόμοιες επιχειρήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • APPLEPIE : Σχέδιο για τη σύλληψη και ανάκριση βασικών της Wehrmacht, της RSHA AMT VI και του Γενικού Επιτελείου αξιωματούχων με γνώση της βιομηχανίας και της οικονομίας της ΕΣΣΔ. [136]
  • DUSTBIN (αντίποδας της ASHCAN ): Μια αγγλοαμερικανική επιχείρηση στρατιωτικής κατασκοπείας που ιδρύθηκε στο Παρίσι και λειτούργησε μετά στο Κάστρο Kransberg, στη Φρανκφούρτη. [137]  : 314
  • ECLIPSE (1944): Ένα ανεφάρμοστο σχέδιο αεροπορικού αφοπλισμού πτερυγίων για μεταπολεμικές επιχειρήσεις καταστροφής πυραύλων V-1 και V-2.
  • Safehaven: Πρόγραμμα των ΗΠΑ εντός της ECLIPSE που αποσκοπούσε στην αποφυγή της διαφυγής των Ναζί επιστημόνων από τη Γερμανία που κατέλαβαν οι Σύμμαχοι . [16]
  • Field Information Agency-Technical, (FIAT) : Οργανισμός του Στρατού των ΗΠΑ για την εξασφάλιση της "μείζονος και ίσως μόνο υλικής ανταμοιβής της νίκης, δηλαδή της προόδου της επιστήμης και της βελτίωσης της παραγωγής και του βιοτικού επιπέδου στα Ηνωμένα Έθνη, με την κατάλληλη εκμετάλλευση των γερμανικών μεθόδων σε αυτά τα πεδία"; Το FIAT έληξε το 1947, όταν άρχισε να λειτουργεί η Επιχείρηση Συνδετήρας.  : 316
  • Στις 26 Απριλίου 1946, το ΓΕΕΘΑ εξέδωσε την οδηγία 1067/14 του JCS στον στρατηγό Eisenhower με εντολή να "διατηρεί από την καταστροφή και αποκτά τον έλεγχο αρχείων, σχεδίων, βιβλίων, εγγράφων, και επιστημονικών, βιομηχανικών και άλλων πληροφοριών και δεδομένων που ανήκουν σε. . . Γερμανικές οργανώσεις ασχολούμενες με τη στρατιωτική έρευνα" [15] : 185 και ότι, με εξαίρεση τους εγκληματίες πολέμου, οι Γερμανοί επιστήμονες κρατούνται για την απόκτηση πληροφοριών όπως απαιτείται. [138]
  • National Interest / Project 63 : Βοήθεια για τη τοποθέτηση Ναζί μηχανικών στη Lockheed, Martin Marietta, North American Aviation και άλλες αεροπορικές εταιρείες, ενώ οι Αμερικανοί μηχανικοί αεροδιαστημικής απολύθηκαν. [21]
  • Επιχείρηση Άλσος, Επιχείρηση Μεγάλη, Επιχείρηση Έψιλον, Ρωσικό Άλσος : Σοβιετικές, Αμερικανικές και Βρετανικές προσπάθειες για σύλληψη γερμανικών πυρηνικών μυστικών, εξοπλισμού και προσωπικού.
  • Operation Backfire : Βρετανική προσπάθεια ανάκτησης πυραύλων και αεροδιαστημικής τεχνολογίας, ακολουθούμενη από συναρμολόγηση και δοκιμή πυραύλων στο Cuxhaven .
  • Fedden Mission : Βρετανική αποστολή να αποκτήσει τεχνικές πληροφορίες σχετικά με τα προηγμένα γερμανικά αεροσκάφη και τα προωστικά τους συστήματα.
  • Επιχείρηση Lusty : Οι προσπάθειες των ΗΠΑ για σύλληψη γερμανικού αεροναυτικού εξοπλισμού, τεχνολογίας και προσωπικού.
  • Επιχείρηση Osoaviakhim (μερικές φορές μεταφράζεται ως "Επιχείρηση Ossavakim"), ένα σοβιετικό ανάλογο της Επιχείρησης Συνδετήρας, με τη συμμετοχή Γερμανών τεχνικών, διευθυντών, ειδικευμένων εργαζομένων και των αντίστοιχων οικογενειών τους που μεταφέρθηκαν στην ΕΣΣΔ τον Οκτώβριο του 1946. [139]
  • Επιχείρηση Χειρουργός : Βρετανική επιχείρηση για άρνηση της γερμανικής αεροναυτικής εμπειρογνωμοσύνης στην ΕΣΣΔ και για εκμετάλλευση Γερμανών επιστημόνων για την προώθηση της βρετανικής έρευνας. [140]
  • Ειδική αποστολή V-2 : Επιχείρηση Απριλίου – Μαΐου 1945 από τον Maj. Ο William Bromley, που ανακάλυψε ανταλλακτικά και εξοπλισμό για 100 βλήματα V-2 από ένα υπόγειο εργοστάσιο Mittelwerk στο Kohnstein εντός της σοβιετικής ζώνης. Ο Ταγματάρχης James P. Hamill συντόνισε τη μεταφορά του εξοπλισμού σε 341 σιδηροδρομικά αυτοκίνητα με την 144η Μονάδα Συναρμολόγησης Μηχανοκίνητων Οχημάτων, από το Nordhausen έως την Erfurt, λίγο πριν την άφιξη των Σοβιετικών. [141]
  • Target Intelligence Committee : Πρόγραμμα των ΗΠΑ για εκμετάλλευση Γερμανών κρυπτογράφων .

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Jacobsen, Annie (2014). Operation Paperclip: The Secret Intelligence Program to Bring Nazi Scientists to America. New York: Little, Brown and Company. σελ. Prologue, ix. ISBN 978-0-316-22105-4. 
  2. ↑ «Joint Intelligence Objectives Agency». U.S. National Archives and Records Administration. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2008. 
  3. ↑ «Operation "Osoaviakhim"». Russian space historian Anatoly Zak. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2018. 
  4. ↑ Project Paperclip: German Scientists and the Cold War, 1971, Clarence G. Lasby, et al. p. 79
  5. ↑ Project Paperclip: German Scientists and the Cold War, 1971, Clarence G. Lasby, et al. p. 155
  6. ↑ Jacobsen, pp. 191.
  7. ↑ Jacobsen, pp. 193.
  8. ↑ The Paperclip Conspiracy: The Hunt for the Nazi Scientists, 1987, Tom Bower, et al. p. 178
  9. ↑ Jacobsen, pp. 229.
  10. ↑ 10,0 10,1 Lasby, pp. 177.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Huzel, Dieter K (1960). Peenemünde to Canaveral. Englewood Cliffs NJ: Prentice Hall. σελίδες 27,226. 
  12. ↑ Braun, Wernher von· Ordway III (1985) [1975]. Space Travel: A History. & David Dooling Jr. New York: Harper & Row. σελ. 218. ISBN 978-0-06-181898-1. 
  13. ↑ Forman, Paul· Sánchez-Ron, José Manuel (1996). National Military Establishments and the Advancement of Science and Technology. Boston Studies in the Philosophy of Science. Kluwer Academic Publishers. σελ. 308. ISBN 9780792335412. 
  14. ↑ MI6: Inside the Covert World of Her Majesty's Secret Intelligence Service (2000), by Steven Dorril, p. 138.
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 McGovern, James (1964). Crossbow and Overcast. New York: W. Morrow. σελίδες 100, 104, 173, 207, 210, 242. 
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 Ordway, Frederick I, III· Sharpe, Mitchell R (1979). The Rocket Team. Apogee Books Space Series 36. New York: Thomas Y. Crowell. σελίδες 310, 313, 314, 316, 325, 330, 406. ISBN 978-1-894959-00-1. 
  17. ↑ 17,0 17,1 Laney, Monique (2015). German Rocketeers in the Heart of Dixie: Making Sense of the Nazi Past During the Civil Rights Era. New Haven and London: Yale University Press. σελίδες 26. ISBN 978-0-300-19803-4. 
  18. ↑ Boyne, Walter J. (June 2007). «Project Paperclip». Air Force (Air Force Association). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-01-26. https://web.archive.org/web/20090126070546/http://www.airforce-magazine.com/MagazineArchive/Pages/2007/June%202007/0607paperclip.aspx. Ανακτήθηκε στις October 17, 2008. 
  19. ↑ Note: Located first in Paris and then moved to Kransberg Castle outside Frankfurt.
  20. ↑ "U.S. Policy and German Scientists: The Early Cold War", Political Science Quarterly, Vol. 101, No. 3, (1986), pp. 433–451
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 21,3 Hunt, Linda (1991). Secret Agenda: The United States Government, Nazi Scientists, and Project Paperclip, 1945 to 1990. New York: St.Martin's Press. σελίδες 6, 21, 31, 17204, 259. ISBN 978-0-312-05510-3. 
  22. ↑ «Fischer-Tropsch.org». Fischer-Tropsch.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2011. 
  23. ↑ Project Paperclip: German Scientists and the Cold War, 1975, Clarence G. Lasby, et al. p. 257
  24. ↑ «The End of World War II». (television show, Original Air Date: 2-17-05). A&E. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2007. 
  25. ↑ Fred Carl. «Operation Paperclip and Camp Evans». Campevans.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2011. 
  26. ↑ Naimark. 206 (Naimark cites Gimbel, John Science Technology and Reparations: Exploitation and Plunder in Postwar Germany) The $10 billion compare to the 1948 US GDP $258 billion, and to the total Marshall plan (1948–52) expenditure of $13 billion, of which Germany received $1.4 billion (partly as loans).
  27. ↑ «Goddard Astronautics Award». AAIA: Shaping the Future of Aerospace. American Institute of Aeronautics and Astronautics. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2017. 
  28. ↑ «International Space Hall of Fame – Wernher von Braun». New Mexico Museum of Space History. New Mexico Department of Cultural Affairs. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2017. 
  29. ↑ «International Space Hall of Fame – Ernst A. Steinhoff». New Mexico Museum of Space History. New Mexico Department of Cultural Affairs. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2017. 
  30. ↑ «International Space Hall of Fame – Willy Ley». New Mexico Museum of Space History. New Mexico Department of Cultural Affairs. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2017. 
  31. ↑ «International Space Hall of Fame – Hermann J. Oberth». New Mexico Museum of Space History. New Mexico Department of Cultural Affairs. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2017. 
  32. ↑ Harbaugh, Jennifer (2016-02-18). «Biography of Wernher Von Braun» (στα αγγλικά). NASA. https://www.nasa.gov/centers/marshall/history/vonbraun/bio.html. Ανακτήθηκε στις 2018-05-01. 
  33. ↑ AP. «Adolf Busemann, 85, Dead; Designer of the Swept Wing» (στα αγγλικά). https://www.nytimes.com/1986/11/05/obituaries/adolf-busemann-85-dead-designer-of-the-swept-wing.html. Ανακτήθηκε στις 2018-05-01. 
  34. ↑ «Operation Paperclip | Defense Media Network» (στα αγγλικά). Defense Media Network. https://www.defensemedianetwork.com/stories/operation-paperclip-a-deal-with-the-devil/2/. Ανακτήθηκε στις 2018-05-01. 
  35. ↑ Lasby, pp. 177, citing Personal Interview, President Harry S. Truman, Independence, Missouri, June 3, 1963.
  36. ↑ Michael J. Neufeld (2008). Von Braun: Dreamer of Space, Engineer of War Vintage Series. Random House, Inc. σελ. 235. ISBN 978-0-307-38937-4. 
  37. ↑ Hunt, Linda (May 23, 1987). «NASA's Nazis». Literature of the Holocaust. http://www.english.upenn.edu/~afilreis/Holocaust/nasa-nazis.html. 
  38. ↑ «Strughold Award». 
  39. ↑ Lagnado, Lucette (1 Δεκεμβρίου 2012). «A Scientist's Nazi-Era Past Haunts Prestigious Space Prize». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2020. 
  40. ↑ https://www.amazon.com/Hans-H.-Amtmann/e/B001KMFDZ4
  41. ↑ «Ball, Erich». www.astronautix.com. 
  42. ↑ «Bauschinger». www.astronautix.com. 
  43. ↑ «Beduerftig». www.astronautix.com. 
  44. ↑ «Beichel». www.astronautix.com. 
  45. ↑ «Beier». www.astronautix.com. 
  46. ↑ «Bergeler». www.astronautix.com. 
  47. ↑ «Burose». www.astronautix.com. 
  48. ↑ «Constan». www.astronautix.com. 
  49. ↑ «De Beek». www.astronautix.com. 
  50. ↑ «Drawe». www.astronautix.com. 
  51. ↑ «Duerr». www.astronautix.com. 
  52. ↑ «Eisenhardt». www.astronautix.com. 
  53. ↑ «Finzel». www.astronautix.com. 
  54. ↑ «Fischel». www.astronautix.com. 
  55. ↑ «Fleischer». www.astronautix.com. 
  56. ↑ «Fuhrmann». www.astronautix.com. 
  57. ↑ «Werner K. Gengelbach». National Air and Space Museum. 16 Ιανουαρίου 2016. 
  58. ↑ «Gruene». www.astronautix.com. 
  59. ↑ «Guendel». www.astronautix.com. 
  60. ↑ Burkhart, Ford (29 Αυγούστου 1998). «Fritz Haber, 86, Dies; Simulated Weightlessness of Space». 
  61. ↑ «Hager». www.astronautix.com. 
  62. ↑ «Haukohl». www.astronautix.com. 
  63. ↑ «Heimburg». www.astronautix.com. 
  64. ↑ Ap (19 Δεκεμβρίου 1981). «Emil Hellebrand Dead; Rocket Expert Was 67». 
  65. ↑ «Heller». www.astronautix.com. 
  66. ↑ «Helm». www.astronautix.com. 
  67. ↑ «Hermann, Rudolf». www.astronautix.com. 
  68. ↑ «Heusinger». www.astronautix.com. 
  69. ↑ «Hueter». www.astronautix.com. 
  70. ↑ «Hintze». www.astronautix.com. 
  71. ↑ «Dieter Huzel». www.de.wikipedia.org. 
  72. ↑ «Kaschig». www.astronautix.com. 
  73. ↑ «Klaus». www.astronautix.com. 
  74. ↑ «Theodore W. Knacke, USA». National Air and Space Museum. 16 Ιανουαρίου 2016. 
  75. ↑ «Kroll». www.astronautix.com. 
  76. ↑ «Kuers». www.astronautix.com. 
  77. ↑ Darling, David. «Kurzweg, Hermann H. (1908-2000)». www.daviddarling.info. 
  78. ↑ «Lange». www.astronautix.com. 
  79. ↑ «Lindenberg». www.astronautix.com. 
  80. ↑ «Lindenmayer». www.astronautix.com. 
  81. ↑ «Maus». www.astronautix.com. 
  82. ↑ «Merk». www.astronautix.com. 
  83. ↑ «Michel, Josef». www.astronautix.com. 
  84. ↑ «Milde». www.astronautix.com. 
  85. ↑ «Millinger». www.astronautix.com. 
  86. ↑ «Minning». www.astronautix.com. 
  87. ↑ «Mrazek». www.astronautix.com. 
  88. ↑ «Neubert». www.astronautix.com. 
  89. ↑ «Paetz». www.astronautix.com. 
  90. ↑ «Palaoro». www.astronautix.com. 
  91. ↑ «Patt». www.astronautix.com. 
  92. ↑ «Paul». www.astronautix.com. 
  93. ↑ Trotter, Megan. «Cookevillian recalls secret Operation Paperclip». Herald Citizen. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2020. 
  94. ↑ «Poppel». www.astronautix.com. 
  95. ↑ «Rosinski». 12 Σεπτεμβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Σεπτεμβρίου 2010. 
  96. ↑ «Rothe». www.astronautix.com. 
  97. ↑ «Schilling». www.astronautix.com. 
  98. ↑ «Schlitt». www.astronautix.com. 
  99. ↑ «Schuler». www.astronautix.com. 
  100. ↑ «Schulze». www.astronautix.com. 
  101. ↑ «Schwidetzky». www.astronautix.com. 
  102. ↑ «Steurer». www.astronautix.com. 
  103. ↑ «Tiller». www.astronautix.com. 
  104. ↑ «Tschinkel». www.astronautix.com. 
  105. ↑ «Urbanski». www.astronautix.com. 
  106. ↑ «Vandersee». www.astronautix.com. 
  107. ↑ «Voss, Werner». www.astronautix.com. 
  108. ↑ «Vowe». www.astronautix.com. 
  109. ↑ «Voss, Werner». www.astronautix.com. 
  110. ↑ «Vowe». www.astronautix.com. 
  111. ↑ «Weidner». www.astronautix.com. 
  112. ↑ «Wiesemann». www.astronautix.com. 
  113. ↑ Roop, Lee (26 Ιανουαρίου 2016). «Rare architect's drawings show Huntsville's change from cotton town to Rocket City». al.com. 
  114. ↑ «Luehrsen». www.astronautix.com. 
  115. ↑ Saxon, Wolfgang (1 Σεπτεμβρίου 1996). «Wilhelm Angele, 91, Engineer in Space Program». 
  116. ↑ «Boehm». www.astronautix.com. 
  117. ↑ «Friedrich». www.astronautix.com. 
  118. ↑ Ballato, A. (January 1, 1987). «In Memoriam Eduard A. Gerber». IEEE Transactions on Ultrasonics, Ferroelectrics, and Frequency Control 34 (1): 2. doi:10.1109/T-UFFC.1987.26903. 
  119. ↑ Saxon, Wolfgang (9 Φεβρουαρίου 2001). «H. Otto Hirschler, 87, Aided Space Program». 
  120. ↑ «Hoberg». www.astronautix.com. 
  121. ↑ Saxon, Wolfgang (20 Ιουνίου 2003). «Rudolf F. Hoelker, 91, Space Flight Scientist». 
  122. ↑ «"OPERATION PAPERCLIP" - ARCHIVE OF DR. HORST KEDESDY on LiveAuctioneers». LiveAuctioneers. 
  123. ↑ «Lindner». www.astronautix.com. 
  124. ↑ «Muehlner». www.astronautix.com. 
  125. ↑ «Reisig». www.astronautix.com. 
  126. ↑ «Ruppe». www.astronautix.com. 
  127. ↑ «Sieber». www.astronautix.com. 
  128. ↑ «Albuquerque Journal Obituaries». obits.abqjournal.com. 
  129. ↑ «Wittmann». www.astronautix.com. 
  130. ↑ «Woerdemann». www.astronautix.com. 
  131. ↑ «Albert Zeiler». 18 Οκτωβρίου 1975. 
  132. ↑ «Scheufelen». www.astronautix.com. 
  133. ↑ «Schlidt». www.astronautix.com. 
  134. ↑ «Variable focal length focusing lens system and device therefor». google.com. 
  135. ↑ «Historical Overview of NSSL: We build on the foundations established by our predecessors». www.nssl.noaa.gov. 
  136. ↑ «List Of Terms, Code Names, Operations, and Other Search Terminology To Assist Review and Identification Activities Required by the Act». U.S. National Archives and Records Administration. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2008. 
  137. ↑ Buchholz, Dr. Annemarie (2003). «The New Form of Government: Bombocracy». Current Concerns. Switzerland. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2008. 
  138. ↑ Beyerchen, Alan (1982). «German Scientists and Research Institutions in Allied Occupation Policy». History of Education Quarterly 22 (3): 289–299. doi:10.2307/367770. https://archive.org/details/sim_history-of-education-quarterly_fall-1982_22_3/page/289.  Much of the FIAT information was adapted commercially, to the degree that the office of the Assistant Secretary of State for Occupied Areas requested that the peace treaty with Germany be redacted to protect US industry from lawsuits.
  139. ↑ Pennacchio, Charles F. (Fall 1995). «The East German Communists and the Origins of the Berlin Blockade Crisis» (DOC). East European Quarterly 29 (3). http://www.daniellazar.com/wp-content/uploads/the-east-german-communists-and-the-origins-of-the-berlin-blockade-crisis.doc. Ανακτήθηκε στις June 29, 2010. «October 21, 1946, marked the initiation of "Operation Ossavakim", which forcibly transferred to Soviet soil thousands of German technicians, managers and skilled personnel, along with their family members and the industrial tools they would operate.». 
  140. ↑ «UK 'fears' over German scientists», BBC News, March 31, 2006, http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/4862054.stm 
  141. ↑ Breuer, William B. (2000). Top Secret Tales of World War II. Wiley. σελίδες 220–224. ISBN 978-0-471-35382-9. 


Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Επιχείρηση_Συνδετήρας&oldid=10163977"