Εντωρία

Η Εντωρία είναι η πρωταγωνίστρια ενός ρωμαϊκού μύθου, που τον διηγείται ο Πλούταρχος και σχετίζεται με την ίδρυση του ναού του Σατούρνου (του αντίστοιχου του ελληνικού Κρόνου).

Ο μύθος αυτός αποτελεί αντιγραφή του ελληνικού μύθου της Ηριγόνης: Τον καιρό που ο Σατούρνος ζούσε στην Ιταλία (τη λεγόμενη «Χρυσή Εποχή»), ένας χωρικός, ο Ικάριος, φιλοξένησε τον θεό. Ο θεός όμως συνευρέθηκε με την κόρη του χωρικού, την Εντωρία, και απέκτησαν μαζί 4 παιδιά: τον Ιανό, τον Ύμνο, τον Φαύστο και τον Φήλικα (= «Ευτύχιο»).

Ο Σατούρνος (που στη ρωμαϊκή μυθολογία είναι ο θεός της γεωργίας) δίδαξε στον Ικάριο την καλλιέργεια της αμπέλου και την παρασκευή του κρασιού, παρακινώντας τον να μεταβιβάσει και στους γείτονές του τις γνώσεις που του είχε μεταδώσει. Ο Ικάριος πράγματι κάλεσε τους γείτονες και τους έδωσε και ήπιαν κρασί για πρώτη φορά στη ζωή τους, πράγμα που τους βύθισε σε βαθύ ύπνο. Μόλις ξύπνησαν, νόμισαν ότι ο Ικάριος είχε προσπαθήσει να τους δηλητηριάσει. Για τον λόγο αυτό τον σκότωσαν με λιθοβολισμό. Τότε τα εγγόνια του από τη λύπη τους κρεμάστηκαν. Στη συνέχεια έπεσε επιδημία στον τόπο εκείνο. Ρώτησαν το Μαντείο των Δελφών και αυτό απάντησε ότι η επιδημία ήταν συνέπεια του θυμού του θεού.

Ο Λουτάτιος Κάτουλλος για να εξευμενίσει τον Σατούρνο ίδρυσε ένα ναό του στους πρόποδες του Καπιτωλίου, καθώς και ένα θυσιαστήριο διακοσμημένο με τέσσερα πρόσωπα (δηλαδή των παιδιών της Εντωρίας). Ο Σατούρνος μεταμόρφωσε όλη την οικογένεια του Ικαρίου σε αστερισμό.