O Ενρίκο Πεσκατόρε (ιταλικά: Enrico Pescatore) ήταν Γενοβέζος στρατιωτικός διοικητής που ασχολήθηκε έντονα τον 13ο αιώνα με την Πειρατεία στην Μεσόγειο. Το πραγματικό του όνομα ήταν "Ερρίκο ντε Κάστρο" ή "ντε Κάστελο". Τον τίτλο του Κόμη της Μάλτας δημιούργησε ο Ταγκρέδος της Σικελίας για λογαριασμό του Μαργαριτόνε. Αργότερα ο τίτλος μεταφέρθηκε στους αντιπάλους του Ταγκρέδου, τους οπαδούς στην νότια Ιταλία και Σικελία του αυτοκράτορα Ερρίκου ΣΤ΄. Ο λόγος ήταν ότι ο Ερρίκος Πεσκατόρε ήταν γαμπρός του προηγούμενου κόμητος της Μάλτας Γκουλιέλμο Γκράσσο. Ο Ερρίκος Πεσκατόρε υπηρέτησε πιστά τον αυτοκράτορα Ερρίκο ΣΤ΄ σαν ναύαρχος και κατόπιν (1204) τον διάδοχο του Φρειδερίκο Β΄ Χοενστάουφεν.
Με την Δ΄ Σταυροφορία διαλύθηκε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία (1204), το νησί της Κρήτης διεκδικούσε ο Βονιφάτιος ο Μομφερρατικός που του το είχε κάνει δώρο ο Βυζαντνός αυτοκράτορας. Ο υπέργηρος δόγης της Βενετίας Ενρίκο Ντάντολο εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία του Βονιφάτιου να κυβερνήσει το νησί και το πούλησε στην Δημοκρατία της Βενετίας με ένα ευτελές ποσό. Ο Γενοβέζος κόμη της Μάλτας έντονα δυσαρεστημένος αποβιβάστηκε στην Κρήτη και κατέλαβε μεγάλα τμήματα του νησιού.[1][2] Η Βενετία απάντησε αμέσως στέλνοντας στρατό που κατάφερε σε λίγα χρόνια να τον ανατρέψει, ξεκίνησε η Ενετοκρατία στην Κρήτη.[3] Ο Ερρίκος φυλακίστηκε στα Χανιά και ο οπαδός του από την Δημοκρατία της ΓένοβαςΑλαμάννο ντα Κόστα ξεκίνησε νέα εκστρατεία στην Κρήτη. Ο Ερρίκος είχε έντονη συμμετοχή στην διοίκηση των αυτοκρατορικών Γαλέρων, μετέφερε (1225) την Ισαβέλλα Β΄ της Ιερουσαλήμ για να παντρευτεί τον αυτοκράτορα Φρειδερίκο Β΄.
