Εμμανουήλ Ζαΐρης
| Εμμανουήλ Ζαΐρης | |
|---|---|
| Γέννηση | 1876[1][2] Μπόντρουμ |
| Θάνατος | 1948[3][4][5] Μύκονος |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Σπουδές | Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[6] και καλλιτέχνης[6] |
| Κίνημα | Ρεαλισμός |
| Καλλιτεχνικά ρεύματα | Ρεαλισμός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Εμμανουήλ Ζαΐρης (1876, Αλικαρνασσός - 1948, Μύκονος[7]) ήταν Έλληνας ζωγράφος του τέλους του 19ου - πρώτου μισού του 20ου αιώνα.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Εμμανουήλ Ζαΐρης γεννήθηκε το 1876 ή το 1878 στην Αλικαρνασσό (Μπόντρουμ) της Μικράς Ασίας, τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.[8][9] Δεν έχουμε πληροφορίες πότε μετακόμισε στο Βασίλειο της Ελλάδας.
Το 1894 έφυγε για τη Βαυαρία και γράφτηκε στην Ακαδημία Τεχνών του Μονάχου. Σπούδασε κοντά στον Νικόλαο Γύζη και μετά την αποφοίτησή του, παρέμεινε για να εργαστεί στη Γερμανία.[8]
Μεταξύ 1904 και 1930 ο Ζαΐρης έλαβε μέρος σε 22 εκθέσεις στο Γυάλινο Παλάτι του Μονάχου. Στην έκθεση του 1913 ο Ζαΐρης έλαβε χρυσό μετάλλιο. Το 1921 οργανώθηκε στο Μόναχο μια αναδρομική έκθεση των έργων του καλλιτέχνη. Αναζητώντας το δικό του στυλ έζησε για κάποιο διάστημα στο Παρίσι. Μετά το Παρίσι, «το φως είναι διαρκώς παρόν στο φόντο των πινάκων του, αλλά το πινέλο του φέρει συνεχώς το άρωμα της Σχολής του Μονάχου».[10]
Έχοντας περάσει αρκετά χρόνια στο εξωτερικό αποφάσισε να επιστρέψει μόνιμα στην Ελλάδα. Το 1932 διορίστηκε διευθυντής του παραρτήματος της Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας στο νησί της Μυκόνου. Το 1934 οργανώθηκε αναδρομική έκθεση έργων του Ζαΐρη στο Ζάππειο Μέγαρο στην Αθήνα, όπου ο καλλιτέχνης εξέθεσε πάνω από 250 έργα. Ο Ζαΐρης έλαβε μέρος στις Πανελλήνιες Εκθέσεις Τέχνης του 1938, 1939 και 1940 και στην Μπιενάλε της Βενετίας του 1936. Πέθανε στη Μύκονο το 1948.[8]
Στα έργα του ο Ζαΐρης απεικόνιζε κυρίως εργαζόμενους ανθρώπους με στόχο των κοινωνικό προβληματισμό αλλά ακόμα ζωγράφισε σε μικρότερο βαθμό τοπία και πορτρέτα.[9] Γρήγορα απομακρύνθηκε από τις αρχές της Ακαδημίας του Μονάχου και την ηθογραφία και άρχισε να ζωγραφίζει στο ύφος του ρεαλισμού. Επηρεάστηκε επίσης από τον γερμανικό ιμπρεσιονισμό, γεγονός εμφανές στα χρώματα του έργου του[11].
Έργα του Ζαΐρη εκτίθενται στην Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδος και σε άλλες πινακοθήκες και ιδιωτικές συλλογές (Δημοτική Πινακοθήκη Ιωαννίνων, Πινακοθήκη Αβέρωφ, Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών, Πινακοθήκη Κουβουτσάκη κλπ).[9][12][13] Έργα του εμφανίζονται επίσης σε διεθνείς δημοπρασίες τέχνης[14].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 1078929041. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020.
- ↑ www
.nationalgallery .gr /en /painting-permanent-exhibition /painter /zairis-emmanuel .html. - ↑ 60031. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00200865. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
- ↑ Artnet. emmanuel-zairis. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 6,0 6,1 (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 1078929041. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2020.
- ↑ «ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΝ — Ζωγραφική — Εμμανουήλ Ζαΐρης». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Σεπτεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2014.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 «Ζαΐρης Εμμανουήλ». Εθνική Πινακοθήκη. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 team (27 Απριλίου 2020). «28 Απριλίου. Παγκόσμια ημέρα μνήμης εργατών. Από τις Συλλογές του Τελλογλείου». Τελλόγλειο. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ «Σαν άλλη… εθνική πινακοθήκη — Πολιτισμός — Επικαιρότητα — Τα Νέα Οnline». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2014.
- ↑ «National gallery». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2014.
- ↑ «Ζωγραφική — Δημοτική Πινακοθήκη Ιωαννίνων». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2014.
- ↑ «Πινακοθήκη Κουβουτσάκη: Η εμπειρία της πραγματικής ζωγραφικής». ΤΟ ΒΗΜΑ. 2 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ «Auction | Hellenic Auctions». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2014.
|