Εμίλ Μπερνάρ

Εμίλ Μπερνάρ
	Αυτοπροσωπογραφία με βάζο (1897), Ρέικσμουζεουμ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Émile Bernard (Γαλλικά)
Γέννηση	28 Απριλίου 1868; Λιλ
Θάνατος	16 Απριλίου 1941; Παρίσι
Τόπος ταφής	νεκροταφείο του Παντέν
Κατοικία	Hôtel Le Charron (από 1926)
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Γαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Σπουδές	Ακαδημία Ζυλιάν
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ζωγράφος; ποιητής; συγγραφέας; εικονογράφος; φωτογράφος; γλύπτης; χαράκτης; ακουαρελίστας
Αντιπρόσωπος	Artists Rights Society
Αξιοσημείωτο έργο	Adam and Eve; After the Bath, the Nymphs"; Breton Women at a Wall
Περίοδος ακμής	1884 - 1941
Οικογένεια
Σύζυγος	Andrée Fort
Αδέλφια	Madeleine Bernard
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής (31 Ιουλίου 1936)
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Εμίλ Μπερνάρ (γαλλικά: Émile Bernard), 1868 - 1941, ήταν Γάλλος μεταϊμπρεσιονιστής ζωγράφος, χαράκτης και συγγραφέας. Συνδέεται με τη σχολή του Πον-Αβέν και είχε καλλιτεχνικές φιλίες με τους Βενσάν βαν Γκογκ, Πωλ Γκωγκέν και αργότερα με τον Πωλ Σεζάν. ^[20]

Συνδέεται με τον Κλουασονισμό και τον Συνθετισμό, δύο καλλιτεχνικά κινήματα του τέλους του 19ου αιώνα.^[21]

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Εμίλ Μπερνάρ, πορτρέτο του Τουλούζ-Λωτρέκ, 1886

Ο Εμίλ Μπερνάρ γεννήθηκε στις 28 Απριλίου 1868 στη Λιλ. Το 1884, σε ηλικία 16 ετών, μπήκε στο εργαστήριο ζωγραφικής του Φερνάν Κορμόν, όπου είχε συμμαθητές και φίλους τον Λουί Ανκετέν και τον Τουλούζ-Λωτρέκ. Οι δύο ζωγράφοι τον εισήγαγαν στο μουσείο του Λούβρου αλλά και στα καμπαρέ της Μονμάρτρης. Το 1886, αποβλήθηκε από το εργαστήριο του Κορμόν λόγω έλλειψης πειθαρχίας και ταξίδεψε στο Πον-Αβέν, στις απόκρημνες ακτές της Βρετάνης της Γαλλίας, όπου συναντήθηκε και αντάλλαξε καλλιτεχνικές θεωρίες με τον Πωλ Γκωγκέν. Με την επιστροφή του στο Παρίσι, ο Μπερνάρ έγινε στενός φίλος με τον Βενσάν βαν Γκογκ.^[22]

Ο Μπερνάρ επρόκειτο να παίξει άλλον έναν κρίσιμο ρόλο στη ζωή του Βαν Γκογκ όταν, μετά την αυτοκτονία του καλλιτέχνη και τον θάνατο του αδελφού του Τεό βαν Γκογκ λίγο αργότερα, ορίστηκε διαχειριστής των υποθέσεων του βαν Γκογκ, συμπεριλαμβανομένης της οργάνωσης μιας πρώτης μεταθανάτιας έκθεσης και της επεξεργασίας των επιστολών του ζωγράφου.

Ο Εμίλ Μπερνάρ πέθανε στις 16 Απριλίου 1941 στο Παρίσι.

Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μεγαλύτερο μέρος του αξιοσημείωτου έργου του ολοκληρώθηκε σε νεαρή ηλικία, από το 1886 έως το 1897, όταν συμμετείχε στις υφολογικές καινοτομίες της τέχνης του 19ου αιώνα στη Γαλλία. Η έρευνά του για την απλοποίηση της φόρμας τον οδήγησε στη συμμετοχή του στο κίνημα του Κλουασονισμού και του Συνθετισμού με τους Λουί Ανκετέν, Πωλ Γκωγκέν, Πωλ Σερυζιέ και άλλους καλλιτέχνες. Το 1893 ταξίδεψε στην Αίγυπτο, όπου έζησε μέχρι το 1904. Από το 1893, σταδιακά κινήθηκε προς την επιστροφή στον κλασικισμό εμπνευσμένος από τους παλιούς δασκάλους, κυρίως Ραφαήλ, Νικολά Πουσέν και Βελάσκεθ. ^[23]

Τα έργα του χαρακτηρίζονται από πλούσια χρώματα που οριοθετούνται από σκούρα περιγράμματα και άντλησαν έμπνευση από τις μυστικιστικές ιδιότητες των μεσαιωνικών βιτρό παραθύρων, όπως φαίνεται στον πίνακα του Συγκομιδή δίπλα στη θάλασσα (1891). «Το πρώτο μέσο που χρησιμοποιώ είναι να απλοποιήσω τη φύση σε ένα ακραίο σημείο. Μειώνω τις γραμμές μόνο στις κύριες αντιθέσεις και μειώνω τα χρώματα στα επτά θεμελιώδη χρώματα του πρίσματος», δήλωσε. Η επίδρασή του στο μεταγενέστερο κίνημα της αφηρημένης τέχνης θεωρείται πολύ σημαντική.

Αν και δεν ήταν μέλος της ομάδας των Συμβολιστών, ο Μπερνάρ ταυτίστηκε με τα φιλοσοφικά και μυστικιστικά υπόβαθρα του κινήματος τόσο στην τέχνη όσο και στη λογοτεχνία, ιδιαίτερα στην ποίηση και τις ιδέες του Μπωντλαίρ και του Στεφάν Μαλαρμέ. Οι πίνακες και τα χαρακτικά του συχνά παρουσιάζουν χριστιανικά μοτίβα. Σε πολυάριθμα άρθρα, επιστολές και δηλώσεις, περιέγραψε τους συμβολισμούς στο έργο του ως ένα είδος «θεϊκής γλώσσας».

Λιγότερο γνωστό είναι το λογοτεχνικό έργο του Μπερνάρ, το οποίο περιλαμβάνει θεατρικά έργα, ποίηση και κριτική τέχνης καθώς και κείμενα για την τέχνη που περιέχουν πληροφορίες για τη μοντέρνα τέχνη στην οποία συνέβαλε και ο ίδιος. Μερικά από τα πιο σημαντικά γραπτά του είναι οι παρατηρήσεις του σχετικά με αυτό που θεωρούσε ως αντιπαραγωγική απόρριψη της εικαστικής παράδοσης από την αβάν γκαρντ. Οι κριτικές του στη μοντέρνα τέχνη αντικατοπτρίζουν την αλλαγή της δικής του τεχνοτροπίας από τον ριζοσπαστικό, αντισυμβατικό Κλουασονισμό στον «οπισθοδρομικό», νοσταλγικό ρεαλισμό της ύστερης καριέρας του. ^[24]

Σήμερα, τα έργα του βρίσκονται στις συλλογές πολλών μουσείων, όπως στο μουσείο Ορσέ στο Παρίσι, το Ρέκσμουζέουμ στο Άμστερνταμ, το Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη και την Εθνική Πινακοθήκη της Ουάσιγκτον. ^[25]