Ελληνοεμπορική Σχολή Οδησσού
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Η Ελληνοεμπορική Σχολή Οδησσού ήταν εκπαιδευτικό ίδρυμα των Ελλήνων ομογενών της Οδησσού το οποίο ιδρύθηκε στα 1817.
Οι συνθήκες ίδρυσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 12/25 Αυγούστου 1816 εξήντα Έλληνες έμποροι της Οδησσού πραγματοποίησαν συνέλευση με σκοπό την επίλυση του επιτακτικού σχολικού προβλήματος που αντιμετώπιζαν τα μέλη της εκεί κοινότητας. Οι τοπικές και κεντρικές ρωσικές αρχές παραχώρησαν την άδεια λειτουργίας της σχολής η οποία ξεκίνησε τα μαθήματά της την 1η Αυγούστου 1817. Η ίδρυση της σχολής συνδέεται από τους ερευνητές θεωρείται ως αναδιοργάνωση και μετεξέλιξη του Ελληνικού Λυκείου της Οδησσού το οποίο ιδρύθηκε στα 1811. Με τη σύσταση της σχολής συνδέεται και η Φιλική Εταιρεία. Μέλος της εννεαμελούς επιτροπής που συστήθηκε τον Αύγουστο του 1818 με σκοπό την σύνταξη οριστικού κανονισμού λειτουργίας της σχολής ήταν ο Φιλικός Ηλίας Μάνεσης. Έφοροι της Ελληνοεμπορικής Σχολής ήταν οι Φιλικοί Απόστολος Βαρατάσος, ΙωάννηςΠεταλάς, Αλέξανδρος Μαύρος, Αλέξανδρος Κουμπάρης.
Οργάνωση και διοίκηση της Σχολής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι ‘’συντηρητές’’ της Σχολής, όσοι δηλαδή ενισχύουν οικονομικά τη λειτουργία της Σχολής συγκροτούν τη Γενική Συνέλευση η οποία εκλέγει τη Σχολική Εφορία, η οποία είναι τριμελής και είναι το άμεσο όργανο διεύθυνσης της Σχολής και τους Συμβούλους της Σχολής. Η Σχολική Εφορία ασχολείται με τα οικονομικά και εκπαιδευτικά θέματα της Σχολής, διορίζει τον Διευθυντή της . Ο τελευταίος μαζί με τους Εφόρους επιλέγει και το διδακτικό προσωπικό. Η επιλογή του διδακτικού προσωπικού επικυρώνεται από τις τοπικές εκπαιδευτικές αρχές της Οδησσού. Η Σχολική Εφορία στη συνέχεια αντικαταστάθηκε από τον Σχολικό Σύλλογο της Ελληνικής Σχολής Αρρένων Οδησσού.
Η αναδιοργάνωση της Σχολής σε Ελληνική Σχολή Αρρένων Οδησσού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η μεταβολή των κοινωνικών συνθηκών και η ίδρυση του Ελληνικού Κράτους συνέβαλαν στην μετεξέλιξη της Σχολής. Στροφή σημειώνεται προς το κλασικιστικό εκπαιδευτικό ιδεώδες και να εξομοιωθεί με τις κατώτερες και μέσες σχολές της Ελλάδας. Το 1889 μετονομάζεται σε Ελληνική Σχολή Αρρένων Οδησσού. Είχε έξι τάξεις εκτός από νηπιαγωγείο.
Εκπαιδευτικό πρόγραμμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα γνωστικά αντικείμενα τα οποία διδάσκονταν στη Σχολή ήταν: αριθμητική, άλγεβρα, γεωγραφία, κατήχηση, γενική ιστορία, ηθική, φιλοσοφία, φιλολογία, καλλιγραφία, ιχνογραφία, ναυτικά και καταστιχογραφία, γαλλικά, ελληνικά, ρωσικά (υποχρεωτικά σε όλες τις τάξεις) και γερμανικά. Αργότερα επικρατεί ελληνικότερο πνεύμα και προστέθηκαν στοιχεία εμπορίου, λογική, φυσική ιστορία, τεχνολογία, ιστορία της Ελλάδος, θρησκευτικά, αρχαία ελληνικά, γεωμετρία, χημεία, ρητορική, ποίηση, αρχαιολογία, ναυτικό δίκαιο, στενογραφία, γυμναστική. Οι τάξεις διαιρούνταν σε τρία επίπεδα: α)Παιδικός σταθμός β)Γενική μόρφωση γ)Εμπορικό τμήμα
Κτιριακές εγκαταστάσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Για μεγάλο χρονικό διάστημα λειτούργησε σε διάφορα κτίρια της πόλης της Οδησσού. Αργότερα ως ‘’’Ελληνική Σχολή Αρρένων Οδησσού’’’ και από τα 1910 γίνονται προσπάθειες επίλυσης του κτηριακού προβλήματος της Σχολής. Ο Σχολικός Σύλλογος στα 1911 εξέλεξε πενταμελή επιτροπή για να επαλειφθεί του θέματος και στα 1912 αποφάσισε την ανέγερση Σχολείου Το 1913 ανεγέρθηκε τετραώροφο κτίριο δίπλα από το Ροακανάκειο Παρθεναγωγείο και Νηπιαγωγείο. Το 1919 το κτίριο χρησιμοποιήθηκε από τον Ελληνικό στρατό κατά την περίοδο της Ουκρανικής Εκστρατείας ως νοσοκομείο και ως τέτοιο παρέμεινε ως σήμερα.
Ο αριθμός των φοιτούντων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1827 ο αριθμός τους ανερχόταν σε 281 μαθητές γεγονός που την έφερνε στην πρώτη θέση ανάμεσα σε όλες τις σχολές της πόλης καθώς συνολικά φοιτούσαν σε όλα τα εκπαιδευτήρια (16 κρατικά και ιδιωτικά) της Οδησσού 1439 μαθητές. Το σχολικό έτος 1892-1893 έφτασαν τους 300 μαθητές και το 1894-1895 ξεπέρασε του 300. Στη Σχολή φοιτούσαν επίσης και Ρώσοι, Βούλγαροι, Γάλλοι, Γερμανοί και Ιταλοί μαθητές.
Οικονομικοί πόροι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Συντηρείτο από τους Έλληνες εμπόρους της Οδησσού και την Ελληνική Αγαθοεργή κοινότητα. Το Ρωσικό κράτος δεν ενίσχυε οικονομικά τη Σχολή. Αργότερα με την αναδιοργάνωση της Σχολής πέρασε στην Ελληνική Κοινότητα της πόλης.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κωνσταντίνος Αυγητίδης, «Τα ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα της Οδησσού: Ελληνοεμπορική Σχολή, Ροδακανάκειο Παρθεναγωγείο και Νηπιαγωγείο», στο: Τασούλα Μανδάλα (επίμ.), Πρακτικά Συνεδρίου: Ελληνικά Ιστορικά Εκπαιδευτήρια στη Μεσόγειο. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Χίος, 18-21 /10/2001,εκδ. Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, Δήμος Χίου, Χίος, 2002, σελ.217-232