Εθνικό Θέατρο του Μπαχρέιν
Συντεταγμένες: 26°14′33.40″N 50°35′55.28″E / 26.2426111°N 50.5986889°E
| Εθνικό Θέατρο του Μπαχρέιν | |
|---|---|
 | |
| Είδος | θέατρο |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 26°14′33″N 50°35′55″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Μανάμα |
| Χώρα | Μπαχρέιν |
| Ιδιοκτήτης | Υπουργείο Έργων |
| Χωρητικότητα | 1.001 |
| Αρχιτέκτονας | Architecture-Studio |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Εθνικό Θέατρο του Μπαχρέιν (αραβικά: مسرح البحرين الوطني, επίσης γνωστό ως το Εθνικό Αμφιθέατρο του Μπαχρέιν) είναι κτιριακό συγκρότημα που βρίσκεται στην παραλία της Μανάμα, δίπλα στο Εθνικό Μουσείο του Μπαχρέιν και αποτελείται από τη κύρια αίθουσα, που είναι 1001 θέσεων και ένα μικρότερο θέατρο (flexible studio theatre) 150 θέσεων.[1] Άνοιξε στις 12 Νοεμβρίου 2012 και κόστισε 50 εκατομμύρια δολάρια. Αποτελεί το τρίτο μεγαλύτερο θέατρο στη Μέση Ανατολή με συνολική έκταση 11.869 τετραγωνικών μέτρων.[2]
Κατασκευή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα σχέδια για την κατασκευή ενός νέου θεάτρου ξεκίνησαν το 2003 αλλά καθυστέρησαν για άγνωστους λόγους.[3] Η ίδρυση ενός νέου και μεγαλύτερου θεάτρου θα ανακούφιζε την πίεση στο γερασμένο Θέατρο Πολιτισμού των 670 θέσεων, το οποίο είχε δυσκολευτεί να φιλοξενήσει θεατρικές εκδηλώσεις κατά τη διάρκεια των προγραμμάτων της Άνοιξης του Πολιτισμού. Το Δεκέμβριο του 2007 το Υπουργείο Έργων του Μπαχρέιν εγκαινίασε επίσημα το έργο, έχοντας παρουσιάσει ένα εννοιολογικό σχέδιο και σύμφωνα με το πρόγραμμα η κατασκευή θα ξεκινούσε τον Ιούνιο του 2008 και θα ολοκληρωνόταν έως τον Ιούνιο του 2010. Άγνωστοι λόγοι προκάλεσαν την καθυστέρηση της κατασκευής του έργου έως το 2011.
Το θέατρο χτίστηκε στο χώρο όπου βρισκόταν παλιότερα το Χωριό Κληρονομιάς του Μπαχρέιν, το οποίο κατασκευάστηκε το 1980 και προοριζόταν να είναι αντίγραφο ενός τυπικού χωριού του Μπαχρέιν. Το Χωριό Κληρονομιάς μεταφέρθηκε στο Άραντ, στο γειτονικό νησί Μουχάρακ, το Δεκέμβριο του 2009, για να μειωθεί το κόστος.[4]
Η κατασκευή ξεκίνησε επίσημα τον Ιούνιο – Ιούλιο του 2011 και συνεχίστηκε μέχρι τον Νοέμβριο του 2012. Τον Ιούλιο του 2012, υπήρξε φόβος ότι η κατασκευή του θεάτρου δεν θα ολοκληρωθεί εγκαίρως για να συμπέσει με τα ήδη προγραμματισμένα πολιτιστικά προγράμματα της χώρας. Ως αποτέλεσμα το υπουργείο Εργασίας συγκέντρωσε συνολικά 700 άτομα για να εργαστούν στην τοποθεσία, εκ των οποίων 625 εργάστηκαν κατά τη διάρκεια της ημέρας και τα υπόλοιπα κατά τη διάρκεια της νύχτας, για να διασφαλιστεί ότι δεν θα σημειωθούν καθυστερήσεις. Οι χαλύβδινοι πόλοι της κύριας εισόδου στερεώθηκαν τον Ιούλιο του 2012, καθώς και οι τοίχοι επένδυσης του κεντρικού αμφιθέατρου. Μονάδες κλιματισμού, δερμάτινα και γυάλινα υλικά τοποθετήθηκαν τους τελευταίους μήνες της κατασκευής.[5]
Σχεδιασμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το θέατρο σχεδιάστηκε από τη γαλλική εταιρεία Architecture-Studio,[2] με την Atkins να λειτουργεί ως τοπικός σύμβουλος. Άλλοι σύμβουλοι ήταν οι Theatre Projects Consultants, SETEC Bâtiment, XU Acoustique και L'Observatoire.[6] Η δομή του θεάτρου χτίστηκε ως ένα κτήριο σε σχήμα γυάλινου κύβου, δίπλα σε μια τεχνητή λίμνη που προοριζόταν να προσφέρει χώρο περιπάτου για τους επισκέπτες,[7] με την οροφή επικαλυμμένη με χρυσό χρώμα - ορισμένοι σχολιαστές χαρακτήρισαν το θέατρο ως θέμα «Χίλιες και μια νύχτες».[8] Οι αρχιτέκτονες ήθελαν η οροφή να δημιουργήσει ένα «λαμπερό χρυσό κόσμημα» και ως αποτέλεσμα, τα πάνελ επένδυσης από ανοξείδωτο χάλυβα μετρήθηκαν και στάλθηκαν στη βρετανική εταιρεία Rimex για να προσθέσουν μια άγνωστη ένωση ώστε να παράξουν αυτό το αποτέλεσμα. Το δάπεδο του φουαγιέ είναι κατασκευασμένο από πέτρα Παλόμα από την Ιταλία, με τους τοίχους να είναι κατασκευασμένοι από γυαλί που επιτρέπει στους επισκέπτες να αποκτήσουν μια απεριόριστη θέα της λιμνοθάλασσας έξω. Το γυαλί βασίστηκε σε ένα μοναδικό σύστημα υαλοπινάκων που περιλάμβανε τη χρήση γυάλινων πάνελ πάχους 54 mm που λειτουργούσαν ως το κύριο δομικό στοιχείο για τη συγκράτηση του κύριου γυαλιού στη θέση του. Αυτά τα κύρια κομμάτια γυαλιού ήταν ύψους 11 μέτρων και συνδέθηκαν με τα γυάλινα πτερύγια της δομής χρησιμοποιώντας ειδικό τύπο σιλικόνης με εξώθηση αλουμινίου. Κάθε γυάλινο πτερύγιο ζύγιζε έως 800 κιλά.
Οι κάθετες στήλες που στηρίζουν την οροφή διατηρήθηκαν σχετικά στενές σχεδιάζοντας έναν χοντρό χαλύβδινο σωλήνα γεμάτο με σκυρόδεμα για να χρησιμεύσει ως τοίχος. Αυτό επιτεύχθηκε ρυθμίζοντας τις στήλες στη θέση τους και έπειτα με χύσιμο λάσπης τσιμέντου εντός τους για να τις σκληρύνει.[7] Οι μονάδες κλιματισμού του κτηρίου έπρεπε να μην είναι ορατές στους επισκέπτες για αισθητικούς λόγους και έχει σχεδιαστεί ένα σύστημα εξαερισμού που να καλύπτει ολόκληρη την περίμετρο του κτηρίου, το οποίο φέρνει δροσερό αέρα μέσω κρυφών γριλιών μεταξύ του γυαλιού. Το εσωτερικό της αίθουσας των 1001 θέσεων είναι επενδυμένο με ακουστική καναδική φτελιά, το οποίο είχε σκοπό να δώσει στους επισκέπτες την εντύπωση ότι βρίσκονται σε ντάου. Στην πραγματικότητα, οι 1001 θέσεις αντιπροσωπεύουν συμβολικά τις Χίλιες και Μία Αραβικές Νύχτες. Τα καθίσματα βλέπουν σε μία σκηνή 18 μέτρων, με μια μέθοδο κεκλιμένων καθισμάτων που σχεδιάστηκε για να βελτιώσει την ορατότητα για το κοινό.[1] Το προσκήνιο, που καλύπτει έκταση 19.000mx 10.500m της σκηνής, τροποποιήθηκαν ειδικά για να παρουσιάσουν μια ποικιλία διαφορετικών μεθόδων παράστασης, με το λάκκο της ορχήστρας να βρίσκεται πάνω από τα Serapid LinkLift Systems για να υπάρχει η δυνατότητα να αλλάξει το μέγεθος τη σκηνή και του αμφιθεάτρου. Το Orchestra Pit Lift αποτελείται από δύο μισά για ευελιξία. Ένα βαγόνι καθίσματος μπορεί να μετακινηθεί χειροκίνητα για να γεμίσει το λάκκο της ορχήστρας για να διευρύνει τη χωρητικότητα του αμφιθέατρου. Το στούντιο 150 θέσεων έχει δύο σκοπούς και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη διοργάνωση συνεδρίων και προβών, καθώς και ως μικρό θέατρο, με διαφορετικές ρυθμίσεις καθισμάτων και διαμορφώσεις σκηνικών. Αυτά τα καθίσματα και οι διαμορφώσεις μπορούν να μεταφερθούν χρησιμοποιώντας μια αναδιπλούμενη μονάδα καθισμάτων και ένα σύστημα αποσυναρμολογούμενης πλατφόρμας, όπου οι διαμορφώσεις μπορούν να κατασκευαστούν από ένα έτοιμο κιτ.
Εγκαίνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το θέατρο άνοιξε όπως είχε προγραμματιστεί στις 12 Νοεμβρίου 2012 σε τελετή έναρξης στην οποία παρευρέθηκε ο Βασιλιάς του Μπαχρέιν Χαμάντ μπιν Ίσα αλ Χαλίφα.[2] Στην εναρκτήρια ομιλία του, επαίνεσε τα μέλη του λογοτεχνικού κόσμου του Μπαχρέιν και επαίνεσε επίσης τον Σεΐχη Μάι μπιν Μοχάμεντ αλ Χαλίφα, τον υπουργό πολιτισμού που πρότεινε για πρώτη φορά την κατασκευή του θεάτρου.
Τον Νοέμβριο του 2012, το θέατρο φιλοξένησε την πρώτη του παράσταση με τον Πλάθιντο Ντομίνγκο να παίζει σε ένα παράκτιο κονσέρτο, λίγες μόνο ημέρες μετά το άνοιγμα του θεάτρου. Η δεύτερη παράσταση ήταν το ρωσικό μπαλέτο που διοργανώθηκε από τα Μπαλέτα Μπολσόι τον Δεκέμβριο του 2012.[2][8]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 «National Theatre of Bahrain». Theatre Projects. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2013.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Τούμι, Χαμπίμπ (14 Νοεμβρίου 2012). «Bahrain's National Theatre set for impressive start». Gulf News. http://gulfnews.com/news/gulf/bahrain/bahrain-s-national-theatre-set-for-impressive-start-1.1104767. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2013.
- ↑ Τορ, Ρεμπέκα (25 Δεκεμβρίου 2007). «BD15m theatre project on way». Gulf Daily News. http://www.gulf-daily-news.com/NewsDetails.aspx?storyid=203773. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2013.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «National theatre for heritage site». Gulf Daily News. 23 Δεκεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-04-07. https://web.archive.org/web/20150407234421/http://www.gulf-daily-news.com/NewsDetails.aspx?storyid=267094. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2013.
- ↑ «Bahrain's theatre construction stepped up». Trade Arabia. 15 Ιουλίου 2012. http://www.tradearabia.com/news/CONS_220313.html. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2013.
- ↑ «Professional team». Construction Week Online. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2013.
- ↑ 7,0 7,1 «Site visit: Bahrain National Theatre». Construction Week Online. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2013.
- ↑ 8,0 8,1 «Bahrain opens Arabian Nights-themed national theatre». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2013.
