Διαστρική μεθανάλη

Η διαστρική μεθανάλη, δηλαδή η παρουσία της μεθανάλης στο διαστρικό μέσο, είναι ένα θέμα που αφορρά την Αστροχημεία και διαπιστώθηκε για πρώτη φορά το 1969, από τον L. Snyder et al., χρησιμοποιώντας το Εθνικό Παρατηρητήριο Ραδιοαστρονομίας (National Radio Astronomy Observatory) των ΗΠΑ. Η μεθανάλη ανιχνεύθηκε με τη χρήση φασματοσκοπίας, στα 4830 MHz, σε μετάβαση περιστροφής βασικής κατάστασης 1₁₁-1₁₀.

Πρώτη ανακάλυψη

Η μεθανάλη ήταν η πρώτη πολυατομική οργανική ένωση που ανιχνεύθηκε στο διαστρικό μέσο και από την αρχική της ανίχνευση έχει παρατηρηθεί η παρουσία της σε πολλές περιοχές του Γαλαξία μας. Η ισοτοπική αναλογία άνθρακα-12/άνθρακα-13 καθορίστηκε περίπου στο 50% του γαλαξιακού δίσκου. Η μεθανάλη χρησιμοποιήθηκε για να χαρτογραφηθούν κινηματικά χαρακτηριστικά των σκοτεινών νεφελωμάτων που βρίσκονται κοντά στη Ζώνη Γκουΐλτ (Gould's Belt) των τοπικών λαμπρών άστρων. Το 2007 ανιχνεύθηκε η πρώτη φλόγα μέιζερ 6 εκατοστόμετρων μεθανάλης. Ήταν μιας μικρής διάρκειας έκλαμψη σε IRAS 18566 + 0408 που παρήγαγε ένα γραμμικό προφίλ που αποτελούνταν από την η υπέρθεση των δύο συνιστωσών Γκάους , που οδήγησαν στο να γίνει πιστευτό ότι ένα συμβάν έξω από το αέριο μέιζερ άναψε ταυτόχρονες φλόγες σε δυο διαφορετικές τοποθεσίες. Παρόλο που αυτή ήταν η πρώτη φλόγα μέιζερ που ανακαλύφθηκε, μέιζερ διυδρογόνου είχαν παρατηρηθεί από το 1974, από τους Downes και Wilson στο NGC 7538. Αντίθετα από το υδροξύλιο, το νερό και τη μεθανόλη, μόνο πέντε (5) γαλαξιακές περιοχές γέννησης άστρων έχουν συσχετιστεί με την εκπομπή μέιζερ μεθανάλης, που είναι η μόνη που παρατηρήθηκε μέσω της χαρακτηριστικής μετάβασης περιστροφής 1₁₀ → 1₁₁.