Δημήτριος και Πολύβιος
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Δημήτριος και Πολύβιος | |
|---|---|
 Το λιμπρέτο της όπερας | |
| Γλώσσα πρωτοτύπου | Ιταλικά |
| Μουσική | Όπερα |
| Λιμπρέτο | Βινσένζα Βιγκανό-Μομπέλι |
| Πράξεις | 2 |
| Περίοδος σύνθεσης | 1806 |
| Πρεμιέρα | 18 Μαΐου 1812 |
| Θέατρο | Τεάτρο Βάλλε, Ρώμη |
| Ρόλοι | |
|
Πολύβιος, Δημήτριος, Λισίνγκα, Σιβένο | |
Το έργο Δημήτριος και Πολύβιος (ιταλικά: Demetrio e Polibio) είναι δίπρακτο οπερατικό δράμα του Τζοακίνο Ροσσίνι σε λιμπρέτο της Βινσένζα Βιγκανό-Μομπέλι. Η όπερα ενορχηστρώθηκε για φλάουτο, όμποε, κλαρινέτα, φαγκότο, κόρνα, τρομπέτες και έγχορδα.[1]
Ο Δημήτριος και Πολύβιος ήταν η πρώτη απόπειρα του Ροσσίνι για μια ολοκληρωμένη όπερα, κατά τη διάρκεια των φοιτητικών του ημερών στη Φιλαρμονική Ακαδημία της Μπολόνια το 1806. Επειδή η όπερα ανατέθηκε στον Ροσσίνι από τον τενόρο Ντομένικο Μομπέλι (του οποίου η σύζυγος έγραψε το λιμπρέτο) και παρουσιάστηκε ιδιωτικά από τον Μομπέλι και τις δύο κόρες του, μια παράσταση την οποία δεν παρακολούθησε ο Ροσσίνι, δεν ήταν η πρώτη του πλήρως σκηνοθετημένη όπερα.
Η όπερα δεν πραγματοποιήθηκε επαγγελματικά μέχρι τις 18 Μαΐου 1812, όταν έκανε πρεμιέρα στο Τεάτρο Βάλλε της Ρώμης.
Ρόλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Ρόλος | Είδος φωνής | Καστ πρεμιέρας, 18 Μαΐου 1812[2] |
|---|---|---|
| Πολύβιος, βασιλιάς της Παρθίας | μπάσος | Λοντοβίκο Ολιβιέρι |
| Λίσινγκα, η κόρη του | σοπράνο | Μαρία Έστερ Μομπέλι |
| Σιβένο, ο εραστής της Λισίνγκα | κοντράλτο | Μαριάννα ''Άννα" Μομπέλι |
| Δημήτριος, βασιλιάς της Συρίας και πατέρας του Σιβένο | τενόρος | Ντομένικο Μομπέλι |
Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Χρόνος: 2ος αιώνας π.Χ.
- Τόπος: Παρθία
Πράξη 1[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο καλός Πολύβιος, βασιλιάς της Παρθίας, ετοιμάζει να παντρέψει την κόρη του Λίσινγκα με τον αγαπημένο της Σιβένο.. Όλοι πιστεύουν ότι ο Σιβένο είναι ο γιος του Μιντέου, ενός υπουργού του βασιλιά Δημήτριου της Συρίας, αλλά στην πραγματικότητα είναι ο χαμένος γιος του. Ο Δημήτριος, θεωρώντας τον υπουργό υπεύθυνο για την εξαφάνιση του γιου του, φτάνει στην αυλή της Παρθίας μεταμφιεσμένος ως Ευμένης, βασιλικός αγγελιοφόρος, και απαιτεί να παραδοθεί ο Σιβένο στη Συρία όμως Ο Πολύβιος αρνείται. Ο Σιβένο και η Λίσινγκα γιορτάζουν τον γάμο τους και ο Πολύβιος εκμυστηρεύεται στον Σιβένο ότι ανησυχεί για αυτό που έχει συμβεί, αλλά αυτός τον καθησυχάζει. Εν τω μεταξύ, ο Ευμένης (Δημήτριος) σχεδιάζει να απαγάγει τον Σιβένο και να τον φέρει πίσω στη Συρία. Έτσι, δωροδοκεί τους υπηρέτες και τους φρουρούς και το βράδυ καταφέρνει να μπει στην Παρθική αυλή. Ωστόσο, όταν φτάνει στη κρεβατοκάμαρα του νεαρού ζευγαριού, βρίσκει τη Λίσινγκα μόνη και την απαγάγει. Ο Πολύβιος και ο Σιβένο προσπαθούν μάταια να τον σταματήσουν.
Πράξη 2[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Πολύβιος και ο Σιβένο παρακαλούν για την απελευθέρωση της Λίσινγκα και σε απάντηση, ο Ευμένης (Δημήτριος) απειλεί να τη σκοτώσει αν δεν του παραδοθεί ο Σιβένο. Με τη σειρά του, ο Πολύβιος απειλεί να σκοτώσει τον Σιβένο, εκτός εάν απελευθερωθεί η Λίσινγκα. Η κατάσταση αρχίζει να επιλύεται όταν ο Ευμένης (Δημήτριος), κοιτάζει ένα παλιό μενταγιόν και συνειδητοποιεί ότι ο Σιβένο είναι στην πραγματικότητα ο χαμένος γιος του. Εν τω μεταξύ, ο Πολύβιος δεν θέλει να χάσει τη Λίσινγκα και ο Ευμένης (Δημήτριος) θέλει μόνο τον Σιβένο. Απελπισμένη από τον επικείμενο χωρισμό τους, η Λίσινγκα προσπαθεί να σκοτώσει τον Ευμένη, αλλά τελικά αποκαλύπτει την πραγματική του ταυτότητα ως βασιλιάς της Συρίας και ανακοινώνει ότι ο Σιβένο είναι γιος του. Η ειρήνη αποκαθίσταται και το ζευγάρι ζει ευτυχισμένο για πάντα.[3]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Brown, Howard Mayer (1968-04). «The Music of the Strozzi Chansonnier. (Florence, Biblioteca del Conservatorio di Musica, MS Basevi 2442)». Acta Musicologica 40 (2/3): 115. doi:. ISSN 0001-6241. http://dx.doi.org/10.2307/932406.
- ↑ «Casaglia, Giovanni». Benezit Dictionary of Artists (Oxford University Press). 2011-10-31. http://dx.doi.org/10.1093/benz/9780199773787.article.b00033126.
- ↑ Osborne, Richard (2002). Demetrio e Polibio. Oxford Music Online. Oxford University Press.
|