Δηιδάμεια της Σκύρου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δηιδάμεια
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΑχιλλέας
ΣύντροφοςΑχιλλέας
ΤέκναΝεοπτόλεμος[1][2]
ΓονείςΛυκομήδης[3]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Στην ελληνική μυθολογία, η Δηιδάμεια της Σκύρου ήταν πριγκίπισσα από τη Σκύρο ως κόρη του βασιλιά Λυκομήδη.[4]

Μυθολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Δηιδάμεια ήταν μια από τις επτά κόρες του βασιλιά Λυκομήδη με τις οποίες κρύφτηκε ο Αχιλλέας.[5] Ορισμένες εκδοχές αυτής της ιστορίας αναφέρουν ότι ο Αχιλλέας ήταν κρυμμένος στο παλάτι του Λυκομήδη, μεταμφιεσμένος ως μία από τις κόρες του βασιλιά, μερικές λένε ως κυρία των τιμών με το όνομα «Πύρρα».[6][7] Παρά το γεγονός ότι ο Αχιλλέας και η Δηιδάμεια μπορεί να ήταν οκτώ ετών, οι δύο σύντομα σχετίστηκαν ρομαντικά στο σημείο της οικειότητας. Αφού ο Οδυσσέας έφτασε στο παλάτι του Λυκομήδη και αποκάλυψε τον Αχιλλέα ως νεαρό άνδρα, ο ήρωας αποφάσισε να συμμετάσχει στον Τρωικό Πόλεμο, αφήνοντας πίσω του την έγκυο και θλιμμένη σύζυγό του Δηιδάμεια.[8][9]

Χρόνια αργότερα, η Δηιδάμεια προσπάθησε να πείσει τον γιο τους, τον Νεοπτόλεμο, να πάρει το μέρος του πατέρα του στον ίδιο πόλεμο.[10][11] Μετά τον πόλεμο, η Δηιδάμεια δόθηκε για γάμο από τον Νεοπτόλεμο στο σύμμαχό του Έλενο, γιο του Πριάμου, τον οποίο είχε φέρει στην Ήπειρο.[12] Αργότερα, ο Νεοπτόλεμος σκοτώθηκε τελικά από τον Ορέστη, όταν ο γιος του Αγαμέμνονα τρελάθηκε.[13]

Σε ορισμένες αναφορές, ο Αχιλλέας και η Δηιδάμεια απέκτησαν έναν άλλο γιο, τον Όνειρο. Σκοτώθηκε από τον Ορέστη, ο οποίος δεν τον αναγνώρισε, στις Φωκείς, ενώ μάλωνε μαζί του για ένα μέρος για να στήσουν τη σκηνή.[14]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Neoptolemus» (Ρωσικά)
  2. «Neoptolemus» (Αγγλικά)
  3. 3,0 3,1 «Lycomedes» (Ρωσικά)
  4. Δίκτυς ο Κρης, Χρονικά του Τρωϊκού Πολέμου 4.15
  5. Στάτιος, Αχιλλειάδα 296
  6. Υγίνος, Fabulae 96
  7. Βίων ο Σμυρναίος, Ποιήματα 2
  8. Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου, Βιβλιοθήκη 3.13.8
  9. Αποσπάσματα Επικού Κύκλου, Η Κύπρια fr. 1 όπως αναφέρεται στη Χρηστομάθεια 1 του Πρόκλου
  10. Ευριπίδης, Ανδρομάχη
  11. Κόιντος ο Σμυρναίος, Πτώση της Τροίας 7.186 ff
  12. Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου, Βιβλιοθήκη, Επιτομή του Βιβλίου 4, 6.13
  13. Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου, Βιβλιοθήκη, Επιτομή του Βιβλίου 4, 5.11
  14. Πτολεμαίος Χέννος, Νέα Ιστορία, 3 όπως αναφέρεται στη Βιβλιοθήκη 190 του Φώτιου

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]