Δαυίδ Β΄ της Ιμερετίας
| Δαυίδ Β΄ της Ιμερετίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1756 Κουτάισι |
| Θάνατος | 1795 Αχαλτσίχ |
| Αιτία θανάτου | Ευλογιά |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Θρησκεία | Γεωργιανή Ορθόδοξη Εκκλησία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Anna Orbeliani, Queen Consort of Imereti |
| Τέκνα | Κωνσταντίνος της Ιμερετίας |
| Γονείς | Γεώργιος Θ΄ της Ιμερετίας |
| Οικογένεια | Δυναστεία των Μπαγκρατιόνι |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βασιλέας της Ιμερετίας |
| Θυρεός | |
 | |
Ο Δαυίδ Β΄, γεωργιανά: დავით II, (1756 – 11 Ιανουαρίου 1795), της δυναστείας των Μπαγκρατιόνι, ήταν βασιλιάς τού Ιμερέτι (δυτικής Γεωργίας) από το 1784 έως το 1789 και από το 1790 έως το 1791.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν γιος τού Γεωργίου Θ΄ τού Ιμερέτι, ο οποίος κυβέρνησε για λίγο το 1741. Μετά το τέλος τού εξαδέλφου του βασιλιά Σολομώντα Α΄, έγινε αντιβασιλιάς αλλά εμπόδισε τους αντίπαλους πρίγκιπες Δαυίδ (τον μελλοντικό βασιλιά Σολομώντα Β΄) και τον Γεώργιο να στεφθούν. [1] Με την υποστήριξη του Κάτσια Β΄ Νταντιάνι, πρίγκιπα της Μινγκρελία, κατέλαβε το θρόνο και αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς στις 4 Μαΐου 1784. Προσπάθησε να δημιουργήσει μία επαφή με την Αυτοκρατορική Ρωσία και να περιορίσει τις εξουσίες μεγάλων ευγενών. Το 1787 ο Δαβίδ Β΄ έστειλε τον ποιητή Μπεσίκι φαινομενικά για να διαπραγματευτεί με τους Ρώσους (ο Μπεσίκι φημολογούνταν ότι ήταν ο εραστής της συζύγου τού Δαβίδ). Ο Μπεσίκι παρέμεινε στην Ουκρανία μέχρι το 1789, τού απαγορεύτηκε να πάει στην Αγία Πετρούπολη και τελικά απεβίωσε στο Ιάσιο. [2] Η πολιτική τού Δαβίδ Β΄ προκάλεσε πολλούς κορυφαίους ευγενείς, συμπεριλαμβανομένου τού Μινγκρελιανού πρίγκιπα Γκριγκόλ Νταντιάνι, σε αντιπολίτευση. Το 1789 ο βασιλιάς Ηρακλής Β΄ της Γεωργίας έστειλε τον στρατό του στο Ιμερέτι και βοήθησε τον Σολομώντα Β΄ να εκδιώξει τον Δαβίδ Β΄ στο Αχαλτσίχε της οθωμανικής επαρχία της Γεωργίας. Το 1790 επέστρεψε με τουρκική δύναμη και καθαίρεσε τον Σολομώντα Β΄, αλλά τελικά ηττήθηκε και διέφυγε από το Ιμερέτι. Αργότερα, με τη μεσολάβηση του Ηρακλή Β΄, επετράπη στον Δαβίδ Β΄ να επιστρέψει στο Ιμερέτι και τού παραχώρησε 'ενα φέουδο. Μεταξύ 1792 και 1794 επιχείρησε, με τους μισθοφόρους τού Νταγκεστάν, να διεκδικήσει ξανά το στέμμα, αλλά υπέστη ήττα και αποχώρησε από το Ιμερέτι. [3] [4] Τον Ιανουάριο του 1795, ο Δαβίδ απεβίωσε από ευλογιά, ενώ ήταν εξόριστος στο Αχαλτσίχε. [5]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε την Άννα Ορμπελιάνι (1765–1832), κόρη του πρίγκιπα Μαμούκα Ορμπελιάνι. Ήταν γονείς των: [6] [7]
- Tάμαρ (1781 – 7 Απριλίου 1840), σύζυγος τού πρίγκιπα Σίμωνα εριστάβι της Γκουρίας.
- Mζεχατούν (1783 – 2 Φεβρουαρίου 1829), σύζυγος τού πρίγκιπα Σίμωνα Τσερετέλι (1773–1855).
- Μάρτα (γενν. το 1784).
- Κωνσταντίνος (1789–1844), διάδοχος τού θρόνου τού Ιμερέτι, στη συνέχεια στρατηγός της ρωσικής υπηρεσίας.
Ο Δαβίδ Β΄ είχε επίσης φυσικά παιδιά: [6]
- (νόθος) Ροστόμ (απεβ. το 1820), τού οποίου ο γιος
- Βαχτάνγκ ξεσηκώθηκε σε εξέγερση κατά της ρωσικής κυριαρχίας το 1820.
- (νόθη) Αναστασία (απεβ. π. το 1818), σύζυγος του πρίγκιπα Δαβίδ Αγκιασβίλι.
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αγγλικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Rayfield, D. (2013) Edge of Empires: A History of Georgia, Reaktion Books ,(ISBN 9781780230702)
- David Marshall Lang, The Last Years of the Georgia Monarchy, 1658-1832 . Νέα Υόρκη : Columbia University Press, 1957.
Γεωργιανή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- საქართველოს βασιλείς, μ. λορθκιφανιτζα και ρ. Μετρέβελης επανάληψης, Θβ., Νεκέρι, 2000
- Σ. Μπουρτζανάτζε, 1789–1802, Θβ., 1962
- Σ. Μπουρτζανάτζε, Αμερικανική Βασιλική Πολιτική Ιστορία 1784–1789, εγγράφων του Ινστιτούτου Μοάμπε, Τ. II, Θβ., 1960
- μ. Revyash, Ηνωμένο Βασίλειο 1462–1810 τρ., Θβ., 1989
- κ. ჩხატარაიშვილი, δυτική საქართველო XVIII ს–ის პირველ ნახევარში, Σιν, τ. IV, Θβ., 1973
- μ. Σουργουλაძე, Μπαγκράτιοντα Βασιλικό Σώμα, Γενεαλογικός Ταμπίλης Συνδέσμους Μ. Σουρουλაძე, Μ. ქავთარიα, Θβ., 1975