Δαβίδ Αριανίτης
| Δαβίδ Αριανίτης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 10ος αιώνας |
| Θάνατος | 11ος αιώνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
Ο Δαβίδ Αρ(ε)ιανίτης ήταν υψηλόβαθμος βυζαντινός διοικητής στις αρχές του 11ου αιώνα.
Προέλευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η προέλευση του επωνύμου είναι αβέβαιη και έχουν προταθεί διαφορετικές θεωρίες, που κυμαίνονται από διάφορες ανθρωπονομαστικές και τοπωνυμικές προελεύσεις της ινδοευρωπαϊκής λέξης arya, έως το όνομα μίας μικρής ιλλυρικής φυλής, των Arinistae/Armistae[1]. Το όνομα «Αρ(ε)ιανίτης» θεωρείται επομένως ότι είναι αλβανικής καταγωγής[2]. Ο Δαβίδ θεωρείται μερικές φορές το πρώτο μέλος της φάρας των Αριανίτη, η οποία ήταν ενεργή στην ύστερη μεσαιωνική Αλβανία, αλλά η σύνδεση δεν μπορεί να επαληθευτεί λόγω έλλειψης πηγών[1].
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Δαβίδ Αριανίτης εμφανίζεται για πρώτη φορά το 999/1000, έχοντας τον βαθμό του πατρικίου. Εκείνη τη χρονιά ονομάστηκε από τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Βασίλειο Β΄ ως δούκας της Θεσσαλονίκης (ή ενδεχομένως, αν και αυτό δεν αναφέρεται ρητά, δομέστικος των Σχολών της Δύσης), διάδοχος του Νικηφόρου Ουρανού, ο οποίος μεταφέρθηκε στη διοίκηση της Αντιόχειας[3]. Μάλλον παρέμεινε στην ίδια θέση μέχρι περίπου το 1014, όταν ο Θεοφύλακτος Βοτανειάτης πιστοποιείται ότι κατείχε τη θέση[3].
Το 1016 στον Αριανίτη ανατέθηκε να καταλάβει το βουλγαρικό φρούριο της Στρούμιτσα· κατά την αποστολή κατέλαβε και το φρούριο της Θερμίτζας[3]. Το 1017 ο Αυτοκράτορας Βασίλειος Β΄ εισέβαλε στη Βουλγαρία με μεγάλο στρατό. Στόχος του ήταν η πόλη της Καστοριάς, που έλεγχε το δρόμο μεταξύ της Θεσσαλίας και των ακτών της σημερινής Αλβανίας. Έστειλε τμήματα του στρατού του υπό τον Αριανίτη και τον Κωνσταντίνο Διογένη, για να λεηλατήσουν την Πελαγονία. Ο ίδιος ο Βασίλειος Β΄ κατάφερε να καταλάβει αρκετά από τα μικρά βουλγαρικά κάστρα, αλλά όλες οι προσπάθειες κατάληψης της Καστοριάς παρέμεναν μάταιες[3].
Μετά το τέλος του τσάρου Ιβάν Βλαντισλάβ τον Φεβρουάριο του 1018 και την κατάρρευση της βουλγαρικής αντίστασης, ο Βασίλειος Β΄ τοποθέτησε τον Δαβίδ Αριανίτη ως στρατηγό αυτοκράτορα των Σκοπίων και ως κατεπάνο της κατακτημένης Βουλγαρίας, υπονοώντας εξουσίες διοίκησης επί των άλλων περιφερειακών διοικητών στα βόρεια Βαλκάνια (το Σίρμιο με το Ρας και το Δυρράχιο)[4].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Shuteriqi, Dhimitër (2012). Zana Prela, επιμ. Aranitët: Historia - Gjenealogjia - Zotërimet. Toena. σελίδες 20–9, 50–1. ISBN 978-99943-1-729-5.
- ↑ Schramm, Gottfried (1994). Anfänge des albanischen Christentums: die frühe Bekehrung der Bessen und ihre langen Folgen. Rombach. ISBN 9783793090830.
Ja, schon früher war einer arbanitischen Familie offenbar der Aufstieg in die Reichsaristokratie gelungen, wenn mit Recht aus dem Namen der Familie der Arianitai auf albanischen Ursprung geschlossen wurde. Der Patrikios David Arianites sah sich ...
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «David Areianites (#21348)». David Areianites (#21348). De Gruyter. 2013. http://www.degruyter.com/view/db/pmbz.
- ↑ Stephenson, Paul (2003). The Legend of Basil the Bulgar-Slayer. Cambridge University Press. σελ. 39. ISBN 978-0-521-81530-7.