Γοδεφρείδος του Καπιτανάτου
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Γοδεφρείδος | |
|---|---|
.svg) Ο θυρεός των Ωτβίλ | |
κόμης του Καπιτανάτου | |
| Περίοδος | 1054 - 1071 |
| Προκάτοχος | Μωζέρ |
| Γέννηση | π. 1120 |
| Θάνατος | 1171 |
| Επίγονοι | Ροβέρτος Α' |
| Οίκος | Οίκος των Ωτβίλ |
| Πατέρας | Τανκρέδος |
| Μητέρα | Μουριέλα |
| Θρησκεία | Καθολικός Χριστιανός |
| δεδομένα () | |
Ο Γοδεφρείδος (Godefroi de Hauteville, 1020 - 1071) ήταν κόμης του Καπιτανάτου (δηλ. της Φότζια) από τον Οίκο των Ωτβίλ. Ήταν υιός του Τανκρέδου και της πρώτης συζύγου του Μουριέλας.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από τα αδέλφια του που είχαν από τη Νορμανδία πάει στη Ν. Ιταλία, οι Γουλιέλμος Α' και Ντρόγκο είχαν αποβιώσει αφήνοντας τον Ονφρουά κόμη της Απουλίας και Καλαβρίας· επίσης ο Ροβέρτος γυϊσκάρδος ήταν εκεί. Τέλος το 1053 έφθασαν ο Γοδεφρείδος, ο Γουλιέλμος και ο Μωζέρ. Πολέμησαν υποστηρίζοντας τον Ονφρουά στη μάχη του Σιβιτάτε εναντίον του πάπα και νίκησαν.
Ο Ονφρουά τους αντάμειψε κάνοντας το Γουλιέλμο Πρίγκιπα του Σαλέρνο και τον Μωζέρ κόμη του Καπιτανάτου (δηλ. της Φότζια). Το 1054 απεβίωσε ο Μωζέρ και ο Γοδεφρείδος έγινε κόμης του Καπιτανάτου· επίσης το 1057 απεβίωσε ο Ονφρουά και ο Ροβέρτος έγινε κόμης της Απουλίας και Καλαβρίας. Δύο έτη μετά έγινε μια εξέγερση στο Καπιτανάτο και ο Ροβέρτος, ως επικυρίαρχος, βοήθησε στην καταστολή της το Γοδεφρείδο, που αν και μεγαλύτερος δεν είχε ζήσει πολύ καιρό στη Ν. Ιταλία.
Έδωσε το Λοριτέλο στον υιό του Ροβέρτο Α' κάνοντάς τον κόμη της περιοχής. Κατέκτησε το Γκίσι που ανήκε στο παπικό κράτος, επεκτείνοντας έτσι το Καπιτανάτο προς τα ΒΔ. Απεβίωσε μάλλον το 1071.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Είχε νυμφευτεί πρώτα στη Νορμανδία. Είχε τέκνα:
- Ροβέρτος Α', απεβ. 1107, κόμης του Λοριτέλο
- Ραλφ, κύριος του Καταντσάρο
- Γουλιέλμος, κύριος του Τιριόλο.
Νυμφεύτηκε για δεύτερη φορά μια ανιψιά του Γκουαϊμάρ Δ' (όπως και ο Γουλιέλμος Α'), τη Θεοδώρα, κόρη του Παντούλφ κυρίου του Καπάτσιο. Υιός του ήταν ο:
- Τανκρέδος.
Επίσης αναφέρεται ένας ακόμη υιός του, ο Ντρόγκο ή Τάσο κόμης του Σιέτι.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Chalandon, Ferdinand. Histoire de la domination normande en Italie et en Sicile. Paris, 1907.
- Norwich, John Julius. The Normans in the South 1016-1130. Longmans: London, 1967.
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Geoffrey of Hauteville της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |